hoe Fotografie De Grote Depressie definieerde
in de jaren 1930 ging Amerika door een van zijn grootste uitdagingen: de Grote Depressie. President Franklin D. Roosevelt probeerde de moeilijke economische situatie te verlichten met zijn New Deal programma ‘ s. Om de noodzaak van deze projecten te rechtvaardigen, nam de overheid fotografen in dienst om het lijden van de getroffenen te documenteren en de foto ‘ s te publiceren. Hun inspanningen produceerden enkele van de meest iconische foto ‘ s van de Grote Depressie—en de hele Amerikaanse geschiedenis.
Foto ’s toonden’ de stadsmensen hoe het is om op de boerderij te wonen.de Hervestigingsadministratie, die later werd vervangen door de Farm Security Administration (FSA), werd opgericht als onderdeel van de New Deal om hulpkampen te bouwen en leningen en verplaatsingshulp aan boeren aan te bieden die getroffen werden door de depressie en de Dust Bowl, die ravage aanrichtten op de Great Plains. Maar de programma ‘ s waren niet goedkoop en vereisten aanzienlijke overheidsfinanciering om te onderhouden.voormalig Roosevelt-adviseur Rexford Tugwell leidde het departement en nam al snel Professor Roy Stryker aan als hoofd van de historische sectie in de afdeling Informatie. Stryker leidde ook de fotografische eenheid van het agentschap.Stryker werd belast met het documenteren van de behoefte aan overheidssteun door foto ‘ s te maken van boeren op het platteland op het werk en thuis in hun kleine stadsgemeenschappen, van migranten die werk zoeken en van de gevolgen van de Grote Depressie voor het dagelijks leven op het Amerikaanse platteland. “Laat de stadsmensen zien hoe het is om op de boerderij te wonen,” vertelde Tugwell naar verluidt aan Stryker.
de FSA-foto ‘ s hebben Amerikanen in actie gebracht.Stryker creëerde een team van “documentary photographers.”Ze wilden niet zomaar propagandafoto’ s maken van broodlijnen, leegstaande boerderijen en blootsvoets kinderen, bedekt met stof. Ze wilden ook de rauwe emotie achter het zwoegen vastleggen en empathie brengen in het lijden van gewone Amerikanen.de eerste fotograaf die Stryker voor zijn team koos was Arthur Rothstein. Tijdens zijn vijf jaar bij de FSA, zijn meest opmerkelijke bijdrage kan zijn geweest, “vlucht een stofstorm,” een (zogenaamd gesteld) foto van een Oklahoma homesteader en zijn twee jonge zonen sjouwen door wervelende lagen stof naar een vervallen hut.
portretfotograaf Dorothea Lange uit New Jersey werkte ook voor de FSA. Ze maakte veel foto ’s van arme gezinnen in krakerskampen, maar was vooral bekend door een serie foto’ s van Florence Owens Thompson, een 32-jarige moeder die in een kamp van gestrande erwtenplukkers woont.Eén foto van Thompson, “Migrant Mother”, werd een symbool van de Grote Depressie. De publicatie van de foto’ s riep op tot een spoedlevering van voedsel aan het kamp van de erwtenplukker, hoewel Thompson en haar familie naar verluidt waren verhuisd voordat hulp arriveerde.
fotograaf Walker Evans sloot zich ook aan bij het FSA-team. Hij staat bekend om zijn foto van Allie Mae Burroughs, de vrouw van een deelpachter en moeder van vier kinderen. Hij is ook bekend voor het fotograferen van beelden van etalages, architectuur en items die de vindingrijkheid van depressie-Tijdperk Amerikanen geportretteerd.
enkele andere FSA-fotografen waren:
Russell Lee: bekend om het vastleggen van momenten van hoop en vreugde onder arme migranten.Gordon Parks: een zwarte fotograaf die welig tierende onverdraagzaamheid ervoer in Washington D. C., Maar toch bij de FSA bleef en bekend werd door zijn spookachtige foto ‘ s van Overheidsarbeider Ella Watson.
Carl Mydans: bekend om zijn foto ‘ s van slordige boeren en hun families die in geïmproviseerde schuilplaatsen wonen.
Jack Delano: een Oost-Europese immigrant die migrerende werknemers en boeren fotografeerde langs de oostkust en later, Puerto Rico.
Foto ‘ s uit het Depressie-Tijdperk toonden evenveel kracht als lijden.hoewel de overheid FSA-foto ’s gebruikte om te bewijzen dat haar New Deal-programma’ s arme Amerikanen hielpen, probeerden FSA-fotografen ook hun onderwerpen af te beelden als sterke, moedige mensen die vastbesloten waren moeilijke tijden te overleven.
de mensen die ze fotografeerden waren vaak veerkrachtig, trots en fel onafhankelijk. Ironisch genoeg weigerden velen de overheidssteun te accepteren waar ze per ongeluk de gezichten voor zouden worden.
in plaats daarvan gebruikten ze vindingrijkheid en alle middelen die ze hadden om zelfvoorzienend te blijven, en beschouwden ze het welzijn van de overheid als een laatste redmiddel. Sommige mensen waren naar verluidt boos en beschaamd toen ze zich realiseerden dat hun foto ‘ s waren gepubliceerd.
de FSA-fotoarchieven lieten een ongekende historische erfenis na.
de FSA heeft een historisch archief gemaakt dat niet eerder is gemaakt. Tegen de tijd dat het project klaar was, hadden FSA-fotografen zo ’n 250.000 foto’ s gemaakt. Aangezien de fotografen werden gefinancierd door de overheid, waren en blijven Alle foto ’s in het publieke domein—noch de fotografen noch hun proefpersonen kregen royalty’ s.
FSA foto ‘ s verschenen in populaire tijdschriften zoals Fortune, Look en Life, waardoor het bijna onmogelijk is voor een Amerikaan om de verwoestende impact van de Grote Depressie te ontkennen.
zonder het toegewijde werk van de FSA zouden de rijken—sommigen van hen werden zelfs rijker tijdens de depressie—en mensen in het oosten van de Verenigde Staten zich niet bewust zijn gebleven van het volledige bereik en het lijden van rural Americans.wat begon als een politieke truc eindigde als een blijvende erfenis van een turbulent tijdperk in de Amerikaanse geschiedenis.
Leave a Reply