moglibyśmy opuścić Drogę Mleczną

na początku ery kosmicznej rosyjscy naukowcy zastosowali termin „prędkości kosmiczne” do pewnych prędkości, które są ważne dla eksploracji kosmosu. „Pierwsza prędkość kosmiczna”, znana jako prędkość orbitalna, przyniesie rakietę lub inny pocisk na orbitę wokół Ziemi. Wolniejszy pocisk spadnie z powrotem na Ziemię.
„druga prędkość kosmiczna” to tak zwana prędkość ucieczki z ziemi: 11,2 km / s. Jest to prędkość, jaką rakieta powinna osiągnąć, aby móc uciec z ziemskiego pola grawitacyjnego i polecieć na inne planety. Z praw mechaniki orbitalnej wynika, że prędkość ucieczki (11,2 km/s) jest równa prędkości orbitalnej (7,9 km/s) pomnożonej przez 1,414 (tj. przez pierwiastek kwadratowy z 2).
jeśli statek kosmiczny porusza się wystarczająco szybko, możliwe jest również opuszczenie Drogi Mlecznej.
„trzecia prędkość kosmiczna” to prędkość, którą statek kosmiczny musi osiągnąć, aby móc opuścić nasz układ słoneczny. Prędkość ucieczki układu słonecznego wynosi około 42 kilometrów na sekundę (lub 0,014 procent prędkości światła w próżni). To jest iloczyn prędkości orbitalnej i pierwiastka kwadratowego z 2. Jednak prędkość orbitalna odnosi się teraz do prędkości, z jaką Ziemia obraca się wokół Słońca: około 30 kilometrów na sekundę pomnożone przez pierwiastek kwadratowy z 2 równa się około 42 kilometrów na sekundę. „Czwarta prędkość kosmiczna” to prędkość ucieczki z naszej galaktyki – Drogi Mlecznej. Odpowiada to około 320 kilometrów na sekundę.
ważne jest, aby pamiętać, że te prędkości kosmiczne są wartościami wyidealizowanymi. Na przykład nie uwzględniają one utraty prędkości spowodowanej oporem powietrza podczas startu rakiety. Co więcej, wymienione powyżej wartości są specyficzne dla Ziemi i naszego Układu Słonecznego i nie mają zastosowania do innych części wszechświata.
kredyt: German Aerospace Center