Po miłym długim treningu aerobowym niektórzy ludzie doświadczają czegoś, co jest znane jako „Runner’ s high”: uczucie euforii połączone ze zmniejszonym lękiem i zmniejszoną zdolnością do odczuwania bólu. Przez dziesięciolecia naukowcy wiązali to zjawisko ze zwiększonym poziomem β-endorfin we krwi, peptydów opioidowych uważanych za podnoszące nastrój.

teraz niemieccy naukowcy wykazali, że układ endokannabinoidowy mózgu—ten sam, na który wpływa Δ9-tetrahydrokannabinol marihuany (THC)—może również odgrywać rolę w wytwarzaniu wysokiego poziomu biegacza, przynajmniej u myszy (Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2015, DOI: 10.1072 / pnas.1514996112).

badacze trafili na układ endokannabinoidowy jako prawdopodobnie zaangażowany, ponieważ zaobserwowali, że endorfiny nie mogą przejść przez barierę krew-mózg, mówi członek zespołu Johannes Fuss, który jest obecnie w University Medical Center Hamburg-Eppendorf. Z drugiej strony, rozpuszczalny w lipidach endokannabinoid zwany anandamidem-również występujący na wysokim poziomie we krwi ludzi po biegu-może przemieszczać się z krwi do mózgu, gdzie może wywołać wysoki poziom. „Jednak nikt nie zbadał wpływu endokannabinoidów na zachowanie po biegu”, mówi Fuss.

aby zbadać, w jaki sposób zaangażowane są endokannabinoidy, zespół zapoznał grupę myszy z regularnym bieganiem na kole treningowym. Następnie naukowcy podzielili grupę na dwie grupy myszy: jedną, która biegała przez pięć godzin i jedną, która pozostawała siedząca. Wkrótce po pięciogodzinnym biegu gryzonie z pierwszej grupy wykazywały znacznie mniej niepokojące zachowanie niż siedzący tryb życia, gdy były wystawione na tak zwany test ciemnego światła. W tym teście lęk myszy jest mierzony częstotliwością, z jaką zwierzę rzuca się z dobrze oświetlonych obszarów w ciemność, aby się ukryć.

podobnie, myszy w grupie biegającej miały wyższą tolerancję na ból niż myszy w grupie siedzącej, mierzoną skłonnością do skakania lub lizania łap po umieszczeniu na gorącej płycie.

wreszcie naukowcy przeprowadzili te same eksperymenty na myszach, którym podawano antagonistów endokannabinoidów i endorfin—cząsteczki blokujące odpowiednio receptory kannabinoidowe i opioidowe w mózgu. Antagoniści endorfiny nie wpływali znacząco na wyniki, ale myszy leczone antagonistami endokannabinoidowymi i myszy genetycznie zmodyfikowane z powodu braku receptorów endokannabinoidowych nadal były niespokojne i wrażliwe na ból, mimo że biegały godzinami.

wyniki zespołu sugerują, że endokannabinoidy, takie jak anandamid, pomagają powodować wysoki poziom biegacza. „Autorzy przesunęli tę dziedzinę do przodu, dostarczając takiego pełnego obrazu tego, w jaki sposób ten kluczowy system nagradzania jest zaangażowany w Umożliwienie wykonywania ćwiczeń w celu poprawy stanu psychicznego i wrażliwości na ból”, mówi David A. Raichlen, ekspert w dziedzinie ewolucji ludzkiego mózgu i ćwiczeń na Uniwersytecie Arizony.

naukowcy piszą, że inne kluczowe aspekty wysokiego biegacza, takie jak euforia, są zbyt subiektywne, aby badać je w modelu mysim.