The paisley motif, a Persian symbol of life and eternity
” … maybe the real secret to the prent ‘ s immortality is … how it blends its rich historicism with a powerful adaptable, and how it is open to endless and unexpected re-invigoration and re-interpretation.”
Lindsay Baker1
Het vijgvormige paisley-motief lijkt op een druppel en zou een combinatie van een bloemenspray (vandaar de Perzische naam boteh, wat bloem betekent) en een cipresboom, een oud Perzisch symbool van leven en eeuwigheid voorstellen.
na de komst van de Islam in de regio in de zevende eeuw en de verovering van Perzië door de verschillende islamitische beschavingen, werd het motief opgenomen in de Perzische kunst, waaronder keramiek, stucwerk, metaal, glas en tapijten.
afbeelding: Zoroastrian Heritage.in het midden van de vijftiende eeuw werd het motief gebruikt door de Perzische monarch om de hoofdjurken van prinsen en koningen te versieren, waarna het de status van een soevereiniteitsembleem kreeg in de zestiende eeuw. Als gevolg van deze nieuwe status werd de boteh niet gebruikt in de tapijten geweven in koninklijke werkplaatsen, hoewel tribale en dorpswevers, zich niet bewust van zijn koninklijke status, de boteh bleven weven tot innovatieve tapijtstijlen.het motief werd veel gebruikt door de Safavid-dynastie (1501-1736) en werd een belangrijk textielpatroon voor de Qajar-dynastie (1785-1925).
De boteh werd door De heerser van Kashmir Zein Al-Aabedin (r.1418-1470) toen hij Wevers uit Perzië uitnodigde naar zijn koninkrijk, waar het bekend werd als buta.de ontwikkeling van het motief was afhankelijk van de vertaling door de wevers van de artistieke invloeden van geïmporteerde Keramiek, documenten en stoffen in hun eigen ontwerpen. De bloemvorm begon een kegelvorm te krijgen, en tegen de achttiende eeuw was het ontwerp veranderd in clusters van bloemen met wortels die een vaas vormden, en werd een meer gestileerd ontwerp voor de Schal.
uit het Perzisch werd met de term shal oorspronkelijk een klasse weefsels aangeduid in plaats van een specifiek kledingstuk. Traditioneel droegen Perzische mannen de sjal-een smalle taillegordel vergelijkbaar met de moderne cummerbund – als onderdeel van hun jurk, terwijl in het Indiase subcontinent mannen brede schoudermantels droegen.
in Kashimir werden de beroemde Kashmiri (kasjmier) shals gemaakt van een Centraal-Aziatische soort berggeithaar (pashm, wat ‘binnenste laag van haar’betekent). De berggeiten ontwikkelen tijdens het barre koude klimaat uitzonderlijk warme en fijne lichte vezellakken, die ze in het voorjaar werpen en het vlies wordt op doornstruiken gevangen. Dorpelingen doorzochten de berghelling naar de vezels die waren gescheiden van de grove beschermende zachte onderliggende haren om te worden geweven in zachte kleding. De tijdrovende verzameling van de geitenharen in combinatie met het weven tot uitgebreide patronen kan tot drie jaar in beslag nemen, waardoor de Schal een dure grondstof wordt.toen de Mughals Kasjmir veroverden in 1586, bloeide de textielindustrie onder hun bewind, vooral tijdens het bewind van keizer Akbar (r.1556-1605), een fervent beschermheer van kunst en architectuur.in de zeventiende eeuw nam de import uit de East India Company, opgericht om de Britse bonthandel op het oostelijk halfrond te bevorderen, evenals de reizigers, de felbegeerde shals mee naar Europa, waar ze voornamelijk door elite-vrouwen werden gedragen en als geschenken aan royalty ‘ s werden aangeboden.
de vraag naar de dure geïmporteerde Sjaals (Sjaals) stimuleerde de oprichting van een lokale industrie in Europa die soortgelijke items tegen lagere kosten kon produceren. Hoewel de Britse productie van geweven sjaals begon in Norwich, Engeland in 1790, de Schotse stad Paisley, waar een bloeiende katoenindustrie was gevestigd, begon massa – produceren sjaals met de populaire boteh motief rond 1808. De stad werd een belangrijk centrum van geweven sjaal productie met meer dan 7.000 Wevers in 1850, waardoor het motief zijn naam.
in de loop van de tijd gaven Europese klanten de voorkeur aan meer ingewikkelde patronen op hun sjaals, die afwijken van het oorspronkelijke symbool van onsterfelijkheid en tijdloosheid van paisley.
bronnen:1lindsay Baker, Behind the rock ‘ s favorite fashion, BBC Culture (geraadpleegd September 2017)
a brief history of paisley, The guardian (geraadpleegd September 2017)
Patrick Moriarty &Paisley Power, the History of the Paisley Symbol and Paisley Pattern (geraadpleegd September 2017)
Pavni Gupta , Paisley, a Journey – From Ages Across Borders, Pearl Academy, Delhi, India (geraadpleegd September 2017)
samengesteld door Nimira Dewji
Leave a Reply