op een dag nam ik een wandeling. Op die wandeling zag ik een struik die ik eerder had gezien, alleen deze keer had het zo veel scharlaken bessen op het de plant zag eruit als een overijverige vader had versierd voor zijn buurt Kerstwedstrijd. Ik stopte en staarde. De bessen waren zo lichtgevend de bijna gloeide van binnenuit.

maar ze waren rood, en rode bessen hebben een slechte gewoonte om giftig te zijn in Noord-Amerika. Ik liet ze alleen en liep verder.

iets in mijn achterhoofd begon te jeuken. Ik heb een ongewoon goed geheugen voor patronen en foto ‘ s, die mij goed dient als foerager. En ik wist, gewoon wist, dat ik deze plant had gezien in een van mijn eetbare plantenboeken. Maar ik kon het mentaal niet plaatsen. Ik liep terug naar de struik en keek er weer naar, deze keer met een oog op het herinneren van de kleine details.

toen ik thuiskwam opende ik mijn boeken. Huh. Niets. Misschien kan het internet helpen. Maar hoe vind je het? De struik had rode bessen en blaadjes die op Hulst leken. Dus ik typte “holly leaf red berry” in.”En vond dat de struik eigenlijk holyleaf redberry heet. Stel je eens voor.

mijn volgende zoekopdrachten zijn altijd om de termen “eetbaar” en “giftig” toe te voegen aan de plant. En hier wordt het raar. Beide kwamen ter sprake. Wat meer is, zoekopdrachten naar wat leek op de Latijnse naam van de plant, Rhamnus ilicifolia, leverde weinig op over de eetbaarheid of de toxiciteit van deze plant. Eindelijk vond ik een verwijzing naar het eetbaar.

Ik keerde terug naar de bush en pakte een bes. Ik proefde het op het einde van mijn tong, zoals ik veel doe met onbekende bessen. Als de smaak bitter of onaangenaam is, zal de BES ofwel onrijp of ronduit giftig zijn. Dan spuug je alles uit. Deze bes was zacht, een beetje plakkerig en had twee grote zaden binnen. Ik verpletterde het tegen het dak van mijn mond en kreeg meteen een hit van zoetheid. Een goed teken. Dan een trekje kersen, gevolgd door een afdronk als kaneel. Een heel goed teken. Toch spuug ik de BES uit voor de veiligheid. Maar ik pakte een potje vol om mee naar huis te nemen, voor het geval dat.

terug naar het onderzoek. Een van de dingen die elke fatsoenlijke foerager doet wanneer hij wordt geconfronteerd met een nieuwe plant is om te controleren met de Indianen. Als de mensen die hier het eerst kwamen — en hier 10.000 jaar waren voordat wij kwamen-nooit een plant gebruikten, kun je er verdomd zeker van zijn dat er iets mis mee is.

gelukkig zijn er verschillende Native American etnobotany databases online, waaronder deze uitstekende van de Universiteit van Michigan.vreemd genoeg bleek uit een zoektocht naar R. ilicifolia alleen dat de Indianen de schors gebruikten om reuma te behandelen. Geen nieuws over de bessen. Huh. Zoeken na zoeken, in plaatsen als de Jepson handleiding, de USDA database en andere plaatsen, vond weinig of niets op deze fabriek.

nu begon ik nerveus te worden. Maar ik deed de “zoete test” op bessen met mijn tong voor meer dan 30 jaar en het had altijd gewerkt. Kan er een giftige bes zijn die ook zoet is? Er moest een verklaring zijn.

meer zoeken. Tenslotte kwam ik een stukje gegevens tegen dat R. ilicifolia geen echte genus-soortnaam was, zoals Homo sapiens. Het was steno voor Rhamnus crocea var. ilicifolia. Dus ilicifolia is een ondersoort naam! Op naar een andere database, deze het geïntegreerde Taxonomische informatiesysteem.

Dit is waar je naartoe gaat als je een verwarring van Latijnse namen wilt doorbreken — en dat gebeurt meer dan je denkt. Iedereen wil een nieuwe soort van iets benoemen, dus krijg je vaak concurrerende namen voor dezelfde plant. De ITIS is de arbiter. En daar was het: niet alleen was R. ilicifolia een ondersoort naam, het is ook een “onaanvaardbare” naam. Blijkbaar is de officiële ondersoort naam voor deze plant R. crocea ssp. pilosa.

Dat veranderde alles.

Er zijn veel gegevens over Indianen die de bessen van R. crocea eten. Al deze ondersoorten ontstonden omdat de struik bladeren van een andere vorm kan hebben, afhankelijk van waar hij is; die op mijn wandeling had toevallig hulstachtige bladeren. Sommige hebben gladdere bladeren. Maar alle bessen zijn eetbaar, hoewel sommige beter zijn dan andere.

Waarom heb ik de moeite genomen om u dit allemaal te vertellen? Want het is belangrijk om niet te knoeien met nieuwe planten totdat je 100 procent zeker bent dat ze eetbaar zijn, en zo ja, hoe zijn ze eetbaar. Neem de taxus, bijvoorbeeld. Het vruchtvlees van taxusbessen is heerlijk, maar het zaad binnenin is zeer giftig, en in grote doses kan zelfs fataal zijn. Ik moest dit soort informatie weten met de hollyleaf redberry voordat ik ermee kon experimenteren, en, nog belangrijker, jullie er allemaal over kon vertellen.

dus wat heb ik uiteindelijk gedaan met mijn rode bessen? Ik deed wat ik deed met elke louche bes: ik maakte siroop. Hoe ik die siroop ga gebruiken valt nog te bezien, maar het is een krachtige smaak. Het is alsof kaneel en een kers een liefdeskind hadden, met een beetje van dat funky aroma dat je krijgt met een highbush cranberry. Ik vermoed dat het heel goed zal gaan in een pan saus met wilde eend.

als je zelf wat wilt gaan halen, moet je in Oregon, Californië of Arizona zijn. De plant leeft daar alleen. Als je niet in R. woont. crocea ‘ s assortiment, gebruik dit bericht als een model voor elke nieuwe bes die je kunt tegenkomen: er zijn letterlijk honderden eetbare bessen in Noord-Amerika, en niemand kan ze allemaal kennen.

Print Recept

5 van 2 stemmen

Hollyleaf Redberry stroop

hollyleaf rode bessen komen in juli in Californië rijp en blijven maar kort op de struik; de vogels eten de meeste van hen. Maar als je een voorraad kunt krijgen, maak dan deze siroop. Once made, the syrup can be used in cocktails, as a soda base, in ice creams, sorbets and granita, or as a fruity element in a pan sauce.

Prep Time10 mins

Cook Time20 mins

Total Time30 mins

Course: Drinks

Cuisine: American

Keyword: foraging, redberry, syrup

Servings: 1 pint

Author: Hank Shaw

Ingredients

• 1 cup sugar
• 1 cup water
• 3 cups hollyleaf redberries

Instructions

• Melt the sugar in the water in a small pot set over medium heat. Zodra de suiker is gesmolten, voeg de bessen en breng aan een sudderen. Zet het vuur uit, plet de bessen met een aardappelpuree en bedek de pot. Laat dit minstens 1 uur van het vuur trekken, en bij voorkeur 4-6 uur.
• zet een voedselmolen met de fijne plaat over een kom. Als je geen voedselmolen hebt, gebruik dan een zeefset met medium mazen over een kom. Giet het bessenmengsel door de zeef of voedselmolen en zeef alle zaden. Het is jouw keuze of je de pulp in je siroop laat komen. Ik heb er graag wat in. Giet de afgewerkte siroop in een glazen pot en bewaar gekoeld.