Marcel Proust ‘ s broer zei dat het probleem met In Search of Lost Time was dat mensen “erg ziek moeten zijn of een gebroken been moeten hebben” om het te kunnen lezen. Of, zou hij vandaag kunnen toevoegen, worden beperkt tot hun huizen als reactie op een wereldwijde pandemie. In de vroege dagen van de afsluiting van het coronavirus was mijn Twitter-feed vol gesprekken over de vraag of het tijd was om Middlemarch te lezen of de gebroeders Karamazov, somber huis of de anatomie van melancholie. Of het nu ging om verlof of om niet naar de pub te kunnen gaan, de algemene aanname onder de lezers was dat er veel vrije tijd zou zijn om de Grote bij te praten die tot nu toe, zoals Achab ‘ s witte walvis, ontsnapt waren.

maar na verloop van tijd zag ik deze plannen vallen onder een lawine van zuurdesem starters, 1000-delige puzzels en Zoom pub quizzen. Zelfs voor degenen die niet werden gepolaxed door thuisonderwijs en de eisen van kinderopvang, iets leek te maken het moeilijk om zich te concentreren op Romans – of in ieder geval degenen die niet waren gefilmd en attent ingezet om iPlayer, zoals Sally Rooney ‘ s Normale mensen.

dus was de lockdown het perfecte moment voor korte verhalen: die kleine, scherpe uitbarstingen van literaire smaak? Die Skittles van de boekenwereld, zoals sommigen ze lijken te beschouwen. Ik heb eerder geschreven tegen het argument dat korte verhalen ideaal zijn voor lezers onder tijdsdruk, of erger nog, korte aandachtsspanne, maar ik kan het niet beter zeggen dan Lorrie Moore:

Er is veel jak over hoe korte verhalen perfect zijn voor de dalende publieke aandachtsspanne. Maar we weten dat dat niet waar is. Verhalen vereisen concentratie en ernst. Hoe drukker mensen worden, hoe minder tijd ze hebben om een verhaal te lezen … mensen hebben vaak helemaal geen half uur tijd om te lezen. Maar ze hebben 15 minuten. En dat is vaak hoe romans worden gelezen, 15 minuten per keer. Zo kun je geen verhalen lezen.

De tijd vlak voor lockdown begon was vreemd en chaotisch: mijn vrouw, ik en onze dochters werden ziek met vermoedelijk Covid-19, en het doodde de moeder van mijn beste vriend. Maar toen we herstellende en vestigden zich in het vreemde nieuwe elke dag, vond ik dat korte verhalen waren echt het leesmateriaal dat het beste past bij mijn dagen. Niet omdat ze gemakkelijk wegglippen, maar omdat wanneer ik een boek neerleg, de overgang van fictie terug naar de realiteit zo schokkend was dat wat ik net had gelezen overweldigd zou worden. De ruimte in mijn gedachten waar romans bleven bestaan toen ik ze niet aan het lezen was, leek plotseling te ontbreken, of druk met een andere taak (het vergelijken van nationale sterftecijfers, misschien). De enige dingen die overleefden waren die ik begon en eindigde in één keer.

dus wanneer ik kon, tussen koken en proberen wiskunde te onderwijzen, las ik een verhaal. Ik las” The Open Boat”, Stephen Crane ’s aangrijpende verhaal van survival at sea, Joseph Conrad’ s beklijvende verslag van dubbelheid,” The Secret Sharer”, en Julio Cortázar ‘ s ingenieuze Möbius strip van een verhaal,”Continuity of Parks”. Ze brachten me ver van het afgesloten Londen, naar Parijs, Thailand en de kust van Florida, en brachten me terug voordat het volgende nieuwsbericht of regeringsbriefing iets anders koloniseerde waar ik aan probeerde te denken.

maar dan ben ik een speciaal geval: Ik wist dat dit een lente en zomer zou zijn om korte fictie te lezen, want ik ben een van de juryleden voor de BBC National short story award van dit jaar. Om mijn theorie te testen moest ik zien of andere mensen mijn ervaring deelden, idealiter mensen die gewoonlijk een breed scala aan literatuur lezen, waaronder korte verhalen. Dus kwam ik in contact met schrijvers die de afgelopen 14 jaar voor de NSSA hadden gewonnen of op de shortlist stonden – een cohort dat een recente geschiedenis van het korte verhaal in het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigt.

sommigen hebben moeite om fictie van welke aard dan ook te lezen. “Ik vind verhalen een beetje te lang, en ook verzonnen,” Kate Clanchy vertelt me. “Er lijkt geen noodzaak om iets te verzinnen op dit moment. Ik kan alleen poëzie, essays en kranten lezen. Lionel Shriver denkt er ook zo over. “Ik ben zo van slag door het nieuws,” zegt ze, “dat anders dan het vreemde korte verhaal dat ik ben gestopt met het lezen van fictie. Ik schaam me om dat te zeggen omdat ik tegelijkertijd een roman uitbreng, dus verwacht ik natuurlijk dat andere mensen mijn fictie lezen.Lucy Caldwell, twee keer op de shortlist en een van mijn collega-juryleden dit jaar, vertelt een vergelijkbaar verhaal over verstoorde leespatronen en beschrijft haar betrokkenheid met boeken als “idle, hectic, slippery, vague. Ik lees veel minder dan normaal en ben een veel slechtere lezer, wat angstaanjagend is: mijn hele leven lang is lezen de plek waar ik naartoe ga.”Dit idee van lezen als toevluchtsoord deed me afvragen over comfort reading, een concept dat ik altijd verontrustend vond: hoe zit het met uitgedaagd, overstuur of gestoord worden? Een van de dingen die ik het meest hou van korte verhalen is hun dubbelzinnigheid en besluiteloosheid – het tegenovergestelde van comfort.

Sarah Hall hielp mijn denken te verduidelijken toen ze me vertelde: “ik ga niet naar literatuur voor troost of troost.”Korte verhalen, zei ze, “vereisen gestage zenuwen en ontvankelijkheid van de kant van de lezer – een bereidheid om te worden beïnvloed, verontrust en te accepteren ondoorzichtigheid”. Dit klokte met iets wat Claire-Louise Bennett een paar dagen eerder tegen me had gezegd.: “De eerste korte verhalen die ik las waren volksverhalen, die aan de ene kant zo levendig en specifiek zijn, maar ook intens mysterieus en onverzettelijk. Die verhalen waren niet geruststellend en ze waren niet bedoeld om te zijn.”

maar het is ook het geval dat het nemen van comfort of plezier in een boek niet hoeft te betekenen het literaire equivalent van sponspudding of een warmwaterfles. “Als een boek goed geschreven is, maakt het niet uit of het over iets afschuwelijks of deprimerend gaat”, zegt Jon McGregor. “Ik geniet gewoon van de constructie en het schrijven ervan.”Shriver, citerend” You Will Never Be Forgotten “door Mary South, Een verhaal” over een vrouw die haar verkrachter stalkt”, zegt dat, ” er is niets geruststellend over dat materiaal. Wat me troost is goed schrijven. Verder ben ik blij dat ik gestoord word.”

Tahmima Anam, echter, voelt heel anders. “Ik wil nu getroost worden door fictie”, zegt ze. “Ik wil dat het me een warme, niet-veroordelende knuffel geeft. Bij het begin van de afsluiting, toen ik me bijzonder teder voelde, kon ik alleen maar een kleine Jane Austen verdragen. Ik ging direct voor overtuiging en zin en gevoeligheid, en tegen de tijd dat ik klaar was voelde de wereld een beetje minder koud.”

Voor Hall is challenge zijn eigen beloning. Ze beschrijft het lezen van een goed kort verhaal als als “wordt vastgehouden tussen twee tegengestelde magnetische krachten, die iets te maken heeft met zowel compressie van de verhalende vorm en de inhoud van het verhaal – dat is de echte aantrekkingskracht voor mij, de onzekerheid en mogelijke omkeringen zal Ik worden geconfronteerd als een lezer.”Als ze er eenmaal is, zegt ze,” het maakt me niet uit met hoeveel ik psychologisch of moreel geknoeid heb – hoe meer hoe beter, waarschijnlijk. Ik denk dat ik altijd van korte verhalen zal houden, zelfs in de Apocalyps.”

maar Anam ‘ s standpunt gaat niet over het vermijden van moeilijke onderwerpen. “Het is niet dat ik getroost wil worden als in niet uitgedaagd, maar Ik wil tevreden zijn. Korte verhalen zijn shots van espresso-bitter, scherp, en altijd verlaten u enigszins ontevreden. Het einde van een roman is bevredigend zoals het einde van een kort verhaal nooit zou kunnen zijn.”Tessa Hadley, een van de meest talentvolle schrijvers van het land, houdt ook van dat gevoel van onderdompeling in een goede roman, een hele wereld die je opnieuw binnenkomt elke keer dat je het boek oppakt, zo bekend en levend als je eigen wereld leeft.”Als minder lezers genieten van korte verhalen, denkt ze dat het waarschijnlijk komt door “de kracht van het lezen van korte verhalen”, die vraagt “meer het vinden van je weg. Misschien vreemder, in de zin dat we in een verhaal meer verbaasd zijn, proportioneel, voor meer van het totaal van pagina ‘ s, om uit te maken wat de wereld van het verhaal is, wie de bewoners zijn, en wat we ervan moeten maken.”Ik ben getroffen door hoe haar woorden zouden kunnen verdubbelen als een beschrijving van de laatste paar maanden, die we rommelden door als het bepalen van de vorm van een nieuwe wereld, en wat we ervan gemaakt.

maar ik wilde niet alleen de schets weten van wat deze schrijvers hadden gelezen. Ik wilde het over details hebben. Wat heeft iedereen gelezen? McGregor is teruggegaan naar George Saunders, “voor het plezier dat hij heeft met stem en register, en hoeveel hij houdt van zijn personages – zelfs, of vooral, de gebrekkig ones”. Hij is ook terug gegaan naar Wendy Erskine ’s collectie Sweet Home,” because I can ’t work out how she breathes so much life in her stories”. Cynan Jones, die, toen ik met hem sprak, zijn landhuis al 70 dagen niet had verlaten, “behalve één auto dash om te controleren of de boerderij van een buurman gesloten was”, voelde de behoefte aan verhalen van avontuur, “het ouderwetse ding dat me in de eerste plaats naar verhalen trok. Ik las Moonfleet van John Meade Falkner vorige week. Wow! Iedereen zou het moeten lezen.”

Hadley herlezen Lucia Berlin ‘ s “superb” korte verhalen, net als Lucy Caldwell: “On a sentence-by-sentence level she’ s peerless.”Ingrid Persaud, de 2018 NSSA winnaar, vond kracht in ficties van Jorge Luis Borges, een boek dat ze beschrijft als het hebben van de mogelijkheid om “staren” het huidige moment van instabiliteit en angst. Mark Haddon beval Ted Chiang ’s collectie uitademing aan, en hij en Jo Lloyd, winnaar van de prijs van vorig jaar, stonden beiden in voor de Calvino-achtige uitvindingen van Kanishk Tharoor’ s zwemmer Among the Stars.Lloyd vermijdt haar favorieten-Deborah Eisenberg en Edward P Jones-ten gunste van verhalen “with a little bit of magic or otherness”, waaronder “Madame Bovary ‘ s Greyhound” van Karen Russell, en “The Lonesome Southern Trials of Knut the Whaler” van Jessie Greengrass. Di Speirs, boekredacteur voor BBC Radio en, als oprichter van de NSSA en zittende rechter, misschien wel de best gelezen korte verhalenliefhebber in het land, beveelt William Trevor ’s collectie The Ballroom of Romance, Alice Munro en Nana Kwame Adjei-Brenyah’ s Friday Black aan.

Hadley en Anam gaven Alice Munro ook een knipoog. Voor Anam is ze “onberispelijk”, terwijl Hadley haar verhaal “meegevoerd” prees, “omdat het prachtig is, en omdat het zich afspeelt in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog en de griepepidemie, en toch is het zo helder, grappig, hongerig, zout van ironie.”Voor iets uit het hier en nu, vertelde een andere voormalige winnaar van de prijs, KJ Orr, me dat ze’ s nachts wakker werd gehouden door de verhalen in Dima Alzayat ‘ s recente debuutcollectie Alligator.

korte verhalen zijn het antwoord geweest voor mij tijdens de lockdown, maar ze zijn misschien niet voor jou. Misschien is wat je zoekt niet eens te vinden in de pagina ‘ s van een boek. “Ik ga niet naar boeken voor geruststelling en troost,” Cynan Jones vertelde me. “Ik vind dat om me heen in de natuurlijke wereld, en soms in een Negroni.”

• Chris Power is de auteur van Mothers. Hij is jurylid voor de BBC National Short Story Award bij de Universiteit van Cambridge, viert zijn 15e verjaardag in 2020. www.bbc.co.uk/NSSA

Six of the best recent short story collections

Nudibranch door Irenosen Okojie
Okojie, die ook de NSSA van dit jaar beoordeelt, heeft een buitengewone verbeelding: van tijdreizende monniken tot Ballardiaanse Eilanden, deze verhalen laten je dingen zien die je nog nooit eerder hebt gezien.a Registry of My Passage on the Earth door Daniel Mason Mason ‘ s set van fantasievolle, absorberende historische verhalen bevat fictieve versies van de naturalist Alfred Russel Wallace en de farao Psammetichus I, evenals ballonvaarders, pugilisten en gekken.Lot door Bryan Washington deze prachtig geschreven debuutcollectie van onderling verbonden verhalen, die onlangs de Dylan Thomas prize won, volgt een cast van jonge queer people of colour door de wijken van Houston, Texas.The Voice in My Ear van Frances Leviston een ander briljant debuut, Levistons verhalen-elk met een ander meisje of vrouw genaamd Claire-maken gebruik van technologie, handwerk, seks en horror om de breuken in het gezinsleven te ontdekken.het dominante dier van Kathryn Scanlan Scanlan is ongewoon goed in compressie en schrijft korte verhalen die vaak slechts een pagina of zo lang zijn. Ze kan een zin het werk van een pagina laten doen.jouw eend Is mijn eend door Deborah Eisenberg Eisenberg werkt misschien langzaam-Dit is haar vijfde verhalenbundel in 35 jaar – maar haar verhalen zijn bijna foutloos: hilarisch, ingenieus, enkelvoud. Ze verdient het om veel beter bekend te worden.

Ten of the best short stories ever written

“The Dead” door James Joyce in de loop van een single Dublin evening presenteert Joyce een verwoestend portret van het fragiele mannelijke ego. De laatste regels zijn enkele van de meest bekende in de Engelse literatuur.”Emergency” door Denis Johnson twee drugverslaafde ziekenhuisverplegers raken werkloos, gaan een ritje maken en verdwalen in het bos. Een regel-voor-regel wonder dat is zowel grappig en diepgaand.”the Garden Party” door Katherine Mansfield Mansfield ‘ s verhaal over de dood van een arme carter op de dag van het tuinfeest van een rijke familie werd nooit gedateerd, maar tijdens de pandemie, toen covid-19-doden doorgingen tijdens de heropening van de pub, voelt het fris en verontrustend relevant.”Sonny’ s Blues” door James Baldwin Baldwin ‘ s verhaal beschrijft twee vervreemde broers die in de jaren 50 van de vorige eeuw opnieuw met elkaar in contact kwamen. Hun ervaring geeft een grimmig verslag van het zwarte Amerikaanse leven, maar beweegt naar het licht in zijn onvergetelijke slotscène.”Gusev” door Anton Tsjechov het minst karakteristieke van Tsjechovs meesterwerken, “Gusev” beschrijft de koortsachtige laatste dagen van een soldaat die naar Rusland zeilt en bevat een van de meest bijzondere uitbeeldingen van de dood in de literatuur.”The True Story of Ah Q” door Lu Xun dit satirische, schilderachtige en uiteindelijk sombere verhaal beschrijft de tegenslagen van de everyman Ah Q, wiens triomfen altijd transformeren in nederlagen.

” waar komt de stem vandaan?”door Eudora Welty verteld vanuit het oogpunt van een racistische moordenaar, werd dit verhaal geschreven in de onmiddellijke nasleep van de moord op burgerrechtenactivist Medgar Evers. Welty zei dat “woede de lont aangestoken” van haar verhaal, die lijkt te seethe op de pagina.

“Fits” door Alice Munro in 1982 schreef Munro: “Elke definitieve versie, elk gepubliceerd verhaal, is nog steeds slechts een poging, een benadering, van het verhaal.”Fits” belichaamt dit geloof, als de inwoners van een kleine stad hun eigen verklaringen verzinnen voor een moord-zelfmoord die in hun midden gebeurde.”Looking for a Rain God” door Bessie Head Head ‘ s verhalen, gebaseerd op interviews die ze voerde met de dorpelingen van Serowe, Botswana, zijn als uitgewerkte volksverhalen: het oorspronkelijke verhaal, in dit geval over een verschrikkelijke droogte, is bedekt met een gevoel van ironie, kennis van de geschiedenis en smaak voor enigma.”The Company of Wolves” door Angela Carter in haar collectie The Bloody Chamber heeft Carter folktales geüpdatet en hun “latente inhoud” naar de oppervlakte gebracht om hun patriarchale veronderstellingen en vrouwenhaat bloot te leggen. “The Company of Wolves “is haar memorabele” revisioning “van”Little Red Riding Hood”.

{{#ticker}}

{{topLeft}}

{{bottomLeft}}

{{topRight}}

{{bottomRight}}

{{#goalExceededMarkerPercentage}}

{{/goalExceededMarkerPercentage}}

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{{highlightedText}}

{{#cta}}{{text}}{{/cta}}

Remind me in May

wij nemen contact met u op om u eraan te herinneren bij te dragen. Kijk uit voor een bericht in je inbox in mei 2021. Als u vragen heeft over bijdragen, neem dan contact met ons op.

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• delen via e-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger