jonami Poliatomowymi są jony składające się z więcej niż jednego atomu. Na przykład jon azotanowy, NO3 -, zawiera jeden atom azotu i trzy atomy tlenu. Atomy w Jonie poliatomowym są zwykle kowalencyjnie połączone ze sobą, a zatem pozostają razem jako pojedyncza, naładowana Jednostka.
Zasada 1. Kation jest zapisany jako pierwszy w nazwie; anion jest zapisany jako drugi w nazwie.
Zasada 2. Gdy jednostka formula_1 zawiera dwa lub więcej takich samych jonów poliatomowych, jon ten zapisywany jest w nawiasach, A Indeks dolny zapisywany jest poza nawiasem.

Uwaga: nawiasy i indeks dolny nie są używane, chyba że więcej niż jeden z jonów poliatomowych jest obecny w jednostce wzoru (np. jednostką wzoru dla siarczanu wapnia jest „CaSO4”, a nie „Ca(SO4)”).

Art. 3. Jeśli kation jest jonem metalu o stałym ładunku, nazwa kationu jest taka sama jak (neutralny) element, z którego pochodzi (np. Na+ = „sód”). Jeśli kation jest jonem metalu o zmiennym ładunku, ładunek na kationie jest oznaczany cyfrą Rzymską w nawiasach, bezpośrednio po nazwie kationu (np. Fe3 + = ” żelazo (III)”).
art. 4. Jeśli anion jest jonem jednoatomowym, anion jest nazywany przez dodanie przyrostka-ide do pierwiastka nazwy pierwiastka (np. I- = „jodek”).
Uwaga: Greckie przedrostki nie są używane do wskazania liczby atomów lub jonów poliatomowych w jednostce wzoru na związek (np. Ca(NO3) 2 nazywa się” azotanem wapnia”, a nie”diazotanem calciuim”).