Popularny ruch rewolucji
od powstania w latach 1967-1990 MPR była de facto jedyną legalną partią w kraju. Konstytucja z 1967 wyraźnie zezwalała na istnienie dwóch partii. MPR była jednak jedyną partią, która mogła nominować kandydatów w wyborach prezydenckich i parlamentarnych, które odbyły się w listopadzie 1970 roku. Miesiąc później, 23 grudnia, zmieniono konstytucję, aby formalnie ogłosić MPR jako jedyną prawnie dozwoloną partię.
konstytucja z 1974 r.zapisała status MPR jako awangardy narodu. Stwierdził, że „istnieje jedna instytucja, MPR, wcielona przez jej prezydenta”, że” prezydent MPR jest z urzędu prezydentem Republiki i sprawuje pełnię władzy”, a” Mobutyzm ” jest doktryną konstytucyjną. Wszyscy obywatele Zairu zostali członkami MPR od urodzenia. W efekcie rząd był pasem transmisyjnym dla MPR.
MPR wybierała swojego przewodniczącego co siedem lat na krajowej konwencji (pięć lat przed 1978). W tym czasie prezydent MPR był automatycznie nominowany jako jedyny kandydat na siedmioletnią kadencję na prezydenta republiki; został on potwierdzony na stanowisku w referendum ogólnokrajowym. Mobutu został wybrany bez sprzeciwu na prezydenta trzy razy w ramach tego systemu, z oficjalnymi danymi pokazującymi nieprawdopodobne 98 procent lub więcej wyborców zatwierdzających jego kandydaturę, przeciwko co najwyżej 1,8 procent albo głosujących „nie”, rzucających puste karty do głosowania lub psujących swoje karty do głosowania. Co pięć lat do legislatury powracała jedna lista kandydatów MPR, z jednomyślnym lub prawie jednogłośnym poparciem. Wszyscy ci kandydaci zostali skutecznie wyselekcjonowani przez Mobutu.
w 1975 roku całkowicie zrezygnowano z oficjalnych wyborów. Zamiast tego lista MPR została zatwierdzona przez aklamację; kandydaci byli po prostu wyprowadzani na stadiony i inne miejsca publiczne i kibicowani przez publiczność.
pod każdym względem MPR i rząd były jednością. Dało to Mobutu pełną kontrolę polityczną nad krajem.
Leave a Reply