Klapsy wydają się natychmiast skuteczne. Jeśli dziecko źle się zachowuje – jeśli przeklina lub bawi się zapałkami – a potem dajesz mu klapsa, zachowanie natychmiast ustaje.

efekt jest tak pozornie oczywisty, że może prowadzić do pewnego rodzaju złudzeń. Przeżyte doświadczenie wydaje się być silniejsze niż fakty. Jednym z niewielu wspomnień, które Wiele osób zachowuje od wczesnego dzieciństwa, są czasy, gdy były lanie. Pragnienie, by wierzyć, że było to „dla naszego własnego dobra” jest silne, choćby dlatego, że alternatywna interpretacja jest ponura.

to w obliczu osobistych doświadczeń, takich jak te, które nauka wymachuje od pokoleń. Około 81 procent Amerykanów uważa, że Klapsy są odpowiednie, mimo że dziesięciolecia badań wykazały, że są zarówno nieskuteczne, jak i szkodliwe. Refren, który słyszę, brzmi: „dostałem lanie i wyszedłem z tego w porządku.”

na co ktoś może odpowiedzieć:”

od lat Amerykańska Akademia Pediatrii ostrzega przed klapsami, a wiele krajów ma przeciwko temu prawo. W Konwencji ONZ z 2007 r.stwierdzono, że kara cielesna narusza Konwencję o Prawach Dziecka, która chroni dzieci przed „wszelkimi formami przemocy fizycznej lub psychicznej” i powinna być zakazana we wszystkich kontekstach. Psycholog Alan Kazdin, dyrektor Yale Parenting Center i były prezes American Psychological Association, ostrzegł, że Klapsy to ” straszna rzecz, która nie działa.”Przewiduje późniejsze problemy akademickie i zdrowotne: dorośli, którzy otrzymali Klapsy jako dzieci” regularnie umierają w młodszym wieku na raka, choroby serca i choroby układu oddechowego.”

Jeśli strach przed okradaniem dziecka z lat życia nie wystarczył, w tym miesiącu do stosu dodano dwa kolejne badania stwierdzające, że Klapsy z dzieciństwa mają negatywny wpływ na ludzi, którymi później się stajemy. W niezwykle przygnębiającym czasopiśmie molestowanie i zaniedbywanie dzieci, badaczka Julie Ma i współpracownicy odkryli, że Klapsy były związane z późniejszym agresywnym zachowaniem. Mama wcześniej łączyła Klapsy z późniejszymi zachowaniami antyspołecznymi, lękami i depresją. W zeszłym tygodniu Journal of Pediatrics poinformował, że naukowcy z University of Texas odkryli korelację między karą cielesną jako dziecko a randkowaniem z przemocą jako dorosły.

więcej historii

że jeden uderzył akord w świetle krajowej rozmowy o molestowaniu seksualnym. Oczywiście żaden pojedynczy akt ani chwilowe doświadczenie nie zmienia osoby z pustej tablicy w agresywnego lub przymuszonego dorosłego. Sugerowanie, że doświadczenia z dzieciństwa wyjaśniają przemoc seksualną, ignoruje strukturalną dynamikę władzy, która ją toleruje i utrwala. Nadal jest również jasne, że ludzkie zrozumienie roli przemocy w rozwiązywaniu konfliktów idzie daleko wstecz.

„walczymy w tej dziedzinie, próbując zidentyfikować predyktory przemocy”, powiedział badacz z Uniwersytetu Teksańskiego Jeff Temple, który koncentruje się na relacjach interpersonalnych i randkowaniu z przemocą wśród nastolatków. „Wiemy, że znęcanie się nad dziećmi jest związane z późniejszą przemocą, podobnie jak bycie świadkiem przemocy między rodzicami lub w społeczności” – powiedział mi.

dlatego zespół Temple ’ a chciał się cofnąć i sprawdzić, czy kara cielesna sama w sobie jest związana z przemocą, a nawet kontrolowała „znęcanie się nad dziećmi” w bardziej tradycyjnym sensie.

(słowa które tu wybieram są załadowane, wiem. „Klapsy” minimalizują i normalizują bicie dziecka. „Znęcanie się nad dziećmi” jest przesadne i wprawia praktykę w najokrutniejszą złośliwość na wysokim poziomie. „Karanie cielesne”, jak to jest znane na całym świecie, może wydawać się zbyt akademickie.)

wielu badaczy ma tendencję do postrzegania kar cielesnych i przemocy fizycznej jako części kontinuum. Stosowana zbyt surowo lub zbyt często, karą cielesną jest nadużycie. Pojęcie kontinuum jest potwierdzone przez deklarowane intencje oprawców. Aż dwie trzecie nadużyć zaczyna się jako próba zmiany zachowania dzieci, aby ” dać im lekcję.”

zespół Temple w Teksasie nie jest pierwszym, który łączy spanking i późniejszą przemoc w związku, ale jest pierwszym, który kontroluje inne formy wykorzystywania dzieci. Był pod wpływem jednej z kluczowych prac w dyskursie spank-theory, metaanalizy Elizabeth Thompson Gershoff (która obecnie jest również na Uniwersytecie Teksańskim, geograficznie mało prawdopodobnym siedliskiem oporu wobec kar cielesnych). Gershoff napisał ostatecznie w 2013 roku: „Spanking and Child Development: we Know Enough Now to Stop bicie naszych dzieci.”

świątynia jest mniej bezpośrednia: „Celem naszych badań nie jest mówienie rodzicom, co mają robić”, powiedział, wyczarowując libertariańskie podejście do nauki. „Rodzicielstwo jest trudne i stresujące, a ludzie nie lubią, gdy mówi się im, jak to zrobić. Naszym zadaniem jest po prostu dostarczenie im dowodów na to, co działa, a co dzieje się w dłuższej perspektywie.”

ta abdykacja wyższości moralnej jest zasadnicza. Jest on zasadniczo przeciwny mówieniu ludziom, czego nie robić. To nie tylko sprawa z Teksasem; udowodniono, że nie działa. Zamiast tego jest orędownikiem „pozytywnego dyscyplinowania”, czyli skupiania się na tym, co jest dobre w danej sytuacji.

„Klapsy to kara, a kara nie działa” „Wiemy to ze szczurami, wiemy to z ludźmi. Ale jeśli możesz połączyć się z dzieckiem, gdy robi coś dobrze, jest bardziej prawdopodobne, że zrobi to ponownie w przyszłości.”

jako ojciec sam wie, że jest to trudne do przestrzegania, ale wierzy, że może się to zdarzyć nawet w najtrudniejszej sytuacji. „Jeśli dziecko ma napad złości i rzuca rzeczami, a następnym razem ma napad złości, ale nic nie rzuca, powiedz:” cieszę się, że nic nie rzuciłeś.””

inne podejście oparte na dowodach, które zaleca, to zabranie czegoś pozytywnego. Dla młodszych dzieci może to oznaczać tymczasowe zabranie zabawki. Dla starszych dzieci i młodzieży może to oznaczać zabranie telefonu komórkowego. Wszystko to ma na celu uczenie dzieci szacunku bez zakłócania istotnych pozytywnych elementów relacji opiekun-dziecko.

na większą skalę Temple uważa, że jednym z obiecujących podejść jest szkolne nauczanie umiejętności związanych z relacjami. Jest zaangażowany w program call the Fourth R (czyli relacje), który poświęcony jest wprowadzaniu zdrowych relacji między młodymi do programu nauczania. Ostatecznym celem jest przemoc różnego rodzaju, w tym zastraszanie, przemoc Randkowa, przemoc rówieśników i przemoc grupowa. Ale nacisk jest pozytywny, a nie karny, na to, jak budować zdrowe relacje.

Dyskurs wykonuje niezwykłą pracę i mówi ludziom, jak się nie zachowywać. Publicznie oskarżeni sprawcy przemocy seksualnej zostali usunięci ze swoich stanowisk, z wyjątkiem kandydata do Senatu Alabamy Roya Moore ’ a i prezydenta Donalda Trumpa. Jednocześnie jednak, jeśli istnieją dowody, że podejścia oparte na karach są nieskuteczne u dzieci-a zachowanie tych mężczyzn jest pod wieloma względami młodociane, egocentryczne, nieludzkie—to podejście karne jest w najlepszym razie niekompletne. Niesie ze sobą ryzyko fałszywego poczucia postępu.

Kiedy opinia publiczna zauważy, że oczyściliśmy sale kongresowe i korporacje z kilku złych jaj, którzy popełniają molestowanie seksualne (brutalne lub w inny sposób), jak wiele problemu strukturalnego jest naprawdę rozwiązane? W międzyczasie, przed całkowitą eliminacją mężczyzn, co powstrzymuje te pozycje przed ponownym wypełnieniem złymi jajami? Wydaje się, że faza karna musi iść w parze z pozytywnym wzmocnieniem. Wydaje się to absurdalne w pozornie cywilizowanej erze: nikt nie zasługuje na nagrodę za to, że jest w zasadzie rozsądnym człowiekiem z szacunkiem. A może tak.

nie ma wątpliwości, że wczesne narażenie jest kluczowe dla późniejszych nawyków społecznych. Relacje z Dorosłymi w bardzo młodym wieku kształtują sposób, w jaki uczymy się nawiązywać relacje. Ważny jest stopień, w jakim przemoc i postrzegany szacunek wchodzą w tę relację.

„Jeśli możemy nauczyć dzieci zdrowych umiejętności w związku, może to złagodzi niektóre skutki kar cielesnych” – powiedział Temple. „A potem, z takimi rzeczami jak napaść na tle seksualnym i molestowanie, zdecydowanie zdarza się to mniej, gdy uczymy zdrowych umiejętności związkowych – czy to rówieśników, kolegów, romantyków. Oznacza to uczenie zdrowych relacji wszystkim, ale zwłaszcza chłopcom. Myślę, że tam jest klucz.”