arginina jest aminokwasem uważanym za warunkowo niezbędny. Ciało ludzkie jest w stanie zsyntetyzować je z cytruliny, ale w wielu przypadkach ta synteza nie jest wystarczająca do zaspokojenia potrzeb; szczególnie u osób cierpiących na stres lub infekcję. Z kolei cytrulina może tworzyć się z glutaminianu, proliny, glutaminy i ornityny.

arginina bierze udział w syntezie białek, jest w stanie służyć jako źródło energii, odgrywa ważną rolę w gojeniu się ran, bierze udział w syntezie kolagenu i poprawia funkcje komórek układu odpornościowego.

jedną z głównych funkcji argininy jest detoksykacja produktu katabolizmu amoniaku z innych aminokwasów poprzez cykl mocznikowy.

krótko cykl mocznika można podsumować następująco:

1. cząsteczka ornityny łączy się z cząsteczką amoniaku (NH3) i cząsteczką CO2, tworząc cytrulinę.

2. ta cytrulina wychwytuje drugą cząsteczkę amoniaku, tworząc argininę. Ulega hydrolizie z końcowym wytworzeniem mocznika i ornityny.

3. utworzona ornityna ponownie kontynuuje cykl.

metabolizm argininy jest w stanie tworzyć wiele związków, takich jak tlenek azotu, kreatyna, glutaminian, poliaminy, aminokwasy…

tlenek azotu ( nie) jest substancją, która działa jako środek rozszerzający naczynia krwionośne, przeciwpłytkowy, zmniejsza opór naczyniowy,rozluźnia śródbłonek, ogranicza występowanie miażdżycy i promuje odpowiedź immunologiczną. Tlenek azotu powstaje z argininy dzięki syntazie tlenku azotu enzymu. Produkcja nie zwiększa dopływu krwi i składników odżywczych do mięśnia i jest zwiększana przez aktywność skurczową mięśni. Tlenek azotu reguluje również funkcje mięśni, takie jak wytwarzanie siły, przepływ krwi w mięśniach, różnicowanie komórek mięśniowych, oddychanie komórkowe i równowaga metabolizmu glukozy.

arginina jest również prekursorem kreatyny (wraz z glicyną i metioniną). Kreatyna jest związkiem rezerwowym energii, a jej wkład jest niezbędny do utrzymania złogów kreatyny w organizmie.

inne punkty, na które należy zwrócić uwagę na argininę, to jej zdolność do stymulowania syntezy hormonów, takich jak hormon wzrostu (GH), insulina lub glukagon. Uważa się, że w tych efektach pośredniczy tłumienie endogennego wydzielania somatostatyny, przyczyniając się do zwiększenia masy mięśniowej i utraty tłuszczu.

cytrulina, arginina i ornityna obniżają poziom amoniaku i mleczanu we krwi wytwarzanych podczas ćwiczeń, zwiększając tolerancję na intensywne ćwiczenia. Aminokwasy te przyspieszają również regenerację, promując syntezę glikogenu i glutaminy w mięśniach.

arginina aktywuje szlak sygnałowy mTOR (docelowa kinaza białkowa rapamycyny u ssaków) w komórkach jelitowych, co stymuluje syntezę białek i naprawę tkanki jelitowej, pod warunkiem, że nie stosuje się nadmiernej ilości.

niektóre naturalne źródła argininy:

• pochodzenie zwierzęce: nabiał, produkty mięsne, czerwone mięso, kurczak, ryby i owoce morza.
• pochodzenie roślinne: cebula, czosnek, szparagi, sałata, orzechy, czekolada i drożdże piwne.

istnieją różne sposoby podawania argininy. Chlorowodorek argininy jest pierwszym sposobem, w jaki zaczął być dostarczany, ale około 20% jego masy nie odpowiada aminokwasowi. Bardziej nowoczesnym sposobem spożywania argininy jest L-arginina, w której 100% jest argininą, chociaż może powodować pewne zaburzenia żołądkowo-jelitowe, szczególnie jeśli jest spożywana na pusty żołądek Moderna. Wreszcie najbardziej złożoną i najbardziej chłonną formą są peptydy, takie jak alfa-ketoglutaran argininy lub alfa-ketoglutaran ornityny (precusor).

po co to?

podawanie argininy ma na celu zapewnienie wkładu tego aminokwasu i zapewnienie prawidłowego rozwoju jego funkcji.

Sport i aktywność fizyczna.

jako pomoc ergogeniczna, spożycie argininy ma na celu stymulowanie syntezy tlenku azotu, aby umożliwić większy przepływ krwi do mięśni, a tym samym większy przepływ składników odżywczych i tlenu. Do tego należy również dodać, że zmniejsza stężenie kwasu mlekowego, zmęczenie i poprawia regenerację i wytrzymałość mięśni.

ostatnie badania wydają się wskazywać, że połączone suplementy L-argininy i L-asparaginianu zwiększają wykorzystanie tłuszczu i obniżają poziom mleczanu we krwi podczas ćwiczeń. Ponadto zmniejsza częstość akcji serca i wentylację przy obciążeniach innych niż submaksymalne. Efekty te są związane ze zwiększoną wydajnością i tolerancją na ćwiczenia.

wszystkie te cechy są przydatne w różnych dyscyplinach sportowych, zarówno siłowych, jak i wytrzymałościowych.

ponadto spożycie argininy ma również na celu stymulowanie syntezy hormonów anabolicznych, a tym samym dalszy rozwój mięśni u sportowców fitness.

inne zastosowania terapeutyczne.

arginina ze względu na swoją zdolność do zwiększania syntezy tlenku azotu jest stosowana w celu zwiększenia tolerancji wysiłku u osób z chorobami serca i modulowania funkcji naczyń krwionośnych.

ze względu na swoją zdolność rozszerzania naczyń jest również stosowany w przypadkach organicznych zaburzeń erekcji, a ostatnie badania wykazały wzrost produkcji testosteronu, gdy jest dostarczany razem z polifenolami (Pycnogenol®).

w żywieniu klinicznym odgrywa ważną rolę u pacjentów ze stresem metabolicznym lub infekcjami w połączeniu z innymi składnikami odżywczymi.

dawka

spożycie argininy jako suplementu diety wynosi około 3,5-5 gramów dziennie i zwykle zaleca się przyjmowanie posiłków w ciągu dnia i na pusty żołądek.

suplementy u sportowców powracających do zdrowia po urazie wynoszą 2-3 gramy trzy razy dziennie, a niektóre badania wskazują na optymalną dawkę jako ulgę ergogeniczną w 9 gramach dziennie.

w przypadku dawek terapeutycznych lub chorób serca najbardziej odpowiednią dawkę powinien wskazać lekarz ogólny.

środki ostrożności

arginina nie ma skutków ubocznych w dawkach mniejszych niż 20 g/dzień, ale należy jej unikać w dużych dawkach przez dłuższy czas.

nie jest zalecany dla osób cierpiących na opryszczkę i powinien być przyjmowany ostrożnie przez osoby cierpiące na astmę, cukrzycę, osoby leczone antykoagulantami i osoby cierpiące na wątrobę. Arginina nie jest również zalecana kobietom w ciąży zagrożonym krwawieniem lub przyjmującym środki antykoncepcyjne

arginina może obniżać ciśnienie krwi, dlatego osoby z niedociśnieniem ortostatycznym powinny zachować ostrożność podczas jej przyjmowania, podobnie jak w przypadku leków na nadciśnienie.

inne informacje

tworzenie tlenku azotu zależy od obecności innych związków, takich jak lizyna. Lizyna konkuruje o ten sam Transporter komórkowy, co arginina, aby dostać się do komórki śródbłonka (naczyniowego), tak że obecność lizyny zmniejsza syntezę tlenku azotu w naczyniach krwionośnych, szczególnie gdy wartości argininy w osoczu są niskie. Jednak okoliczność ta została wykorzystana w niektórych badaniach do stymulowania syntezy hormonu wzrostu, pozostawiając więcej argininy dostępnej do wydzielania tego hormonu.

ponadto opisano również, że glutamina zmniejsza syntezę tlenku azotu w naczyniowych komórkach śródbłonka i mózgu, a glutaminian stymuluje jego produkcję.