Amy Gagnon

Charlotte Perkins Gilman była znaną pisarką, wykładowcą, ekonomistką i teoretyczką, która walczyła o prawa domowe kobiet i prawo wyborcze kobiet na początku XX wieku. urodzona w Hartford jako córka Fredericka Beechera Perkinsa i Mary Fitch Westcotta Perkinsa, Charlotte Anna Perkins miała jednego brata, Thomasa Adie, starszego o 14 miesięcy. Jej pradziadkiem ze strony ojca był dr Lyman Beecher, znany kaznodzieja kalwiński. Szczególnie dumna ze swojego rodzinnego rodowodu, Gilman czciła swoje ciotki Harriet Beecher Stowe, znaną powieściopisarkę; Catherine Beecher, orędowniczka Szkolnictwa Wyższego dla kobiet; i Isabella Beecher Hooker, liderka postulatu równego prawa wyborczego.

jej ojciec porzucił rodzinę, gdy Charlotte była bardzo młoda, a jej matka często przeprowadzała się z dziećmi od krewnych do krewnych, a oni żyli głównie w biedzie. Gilman spędziła większość swojej młodości w Providence, Rhode Island, i chociaż miała bardzo mało formalnego wykształcenia, uczęszczała do Rhode Island School of Design przez dwa lata (1878-80) i wspierała się tam jako artystka projektująca kartki okolicznościowe.

Charlotte Perkins Gilman – Biblioteka Kongresu, Dział druków i fotografii

kryzys Medyczny inspiruje Aktywizm społeczny

w 1884 roku, w wieku 24 lat, Gilman ożenił się z aspirującym artystą Charlesem Walterem Stetsonem i w następnym roku urodziła ich jedyne dziecko.Katharine Beecher Stetson. Wkrótce po porodzie Gilman cierpiał na poważną walkę z tym, co dzisiaj zostanie zdiagnozowane jako depresja poporodowa. Podczas gdy dorastała często w melancholii, macierzyństwo i życie małżeńskie zepchnęły Gilmana na krawędź. Szukała leczenia swojej ” nerwowej prostracji „u dr Silasa Weira Mitchella z Filadelfii i w 1887 roku podjęła kontrowersyjne” lekarstwo na odpoczynek”, leczenie obejmujące rozległe leżenie w łóżku, które był pionierem. Gilman była karmiona, kąpana i masowana; dobrze zareagowała na leczenie i po miesiącu została odesłana do domu z receptą, aby żyć w domu, jak to możliwe, trzymać dziecko przy sobie przez cały czas, leżeć przez godzinę po każdym posiłku i nigdy nie dotykać pióra, pędzla ani ołówka do końca życia. Jej depresja powróciła jednak i wkrótce po powrocie do domu Gilman rozstała się z mężem na cztery lata—taka separacja była rzadkim wydarzeniem w XIX wieku. Później ubolewała: „to nie był wybór między pójściem a pozostaniem, ale między pójściem, przy zdrowych zmysłach, a pozostaniem, szalonym.”

po separacji w 1888 (rozwiedli się w 1894), Gilman przeniosła się z córką do Pasadeny w Kalifornii, gdzie rozpoczęła swoje życie zawodowe pisząc sztuki i poezję, a także dzieła beletrystyczne i non-fiction, z których niektóre były publikowane w postępowych czasopismach. W tym samym czasie Gilman zaangażował się w ruch reform społecznych i był orędownikiem ruchu nacjonalistycznego, który rozpoczął się wraz z publikacją powieści Edwarda Bellamy ’ ego Looking Backward (1888), przedstawiającej socjalistyczną, utopijną przyszłość. Wykładała i poświęciła się feminizmowi i reformom społecznym, wierząc, że środowisko czysto domowe uciska kobiety, że mężczyźni dominują kobiety i że macierzyństwo nie powinno zabraniać kobiecie pracy poza domem.

płodna pisarka na tematy kobiece

w swoim słynnym traktacie, Women and Economics (1898), Gilman teoretyzowała, że kobiety nigdy nie mogą być prawdziwie niezależne, dopóki nie uzyskają wolności ekonomicznej. Podczas gdy wiele z tych tematów było eksplorowanych przez jej wykłady i referaty (Gilman wyprodukowała ponad tysiąc dzieł non-fiction), przeniknęły one również jej fikcję. W 1892 roku opublikowała swoją słynną pół-autobiograficzną opowieść ” The Yellow Wallpaper.”Luźno bazując na lekarstwie, które otrzymała pod kierunkiem Dr. Pod nadzorem medycznym Mitchella, historia przedstawia kobietę wysłaną na „odpoczynek” w sypialni wynajętego domku letniskowego. Mąż narratora, lekarz, nie wierzy, że jest naprawdę chora i opisuje jej chorobę jako skłonności histeryczne. Kobieta jednak popada w szaleństwo. Podczas gdy historia otrzymała mieszane recenzje, Gilman twierdziła, że jej celem w pisaniu było dotarcie do doktora Mitchella i pokazanie mu niepowodzenia jego leczenia. (Wysłała mu kopię, ale nigdy nie otrzymała odpowiedzi.)

w 1894 roku Gilman wysłała córkę, by zamieszkała z byłym mężem i jego drugą żoną, Grace Ellery Channing, bliską przyjaciółką Gilmana. to, podobnie jak separacja i rozwód wcześniej, nie było częstym zjawiskiem pod koniec XIX wieku, ale Gilman miał progresywne poglądy na temat praw ojcowskich i wierzył, że zarówno Stetson, jak i Katharine mają prawo się poznać. W 1900 roku Gilman poślubiła swojego kuzyna, George ’ a Houghtona Gilmana. W ciągu następnych 25 lat Gilman napisała i opublikowała kilkanaście książek oraz prowadziła własne czasopismo The Forerunner, w którym pojawiło się wiele jej opowiadań. Gdy George zmarł nagle w 1934, Gilman wróciła do Kalifornii, by być blisko córki.

zaledwie dwa lata wcześniej, w 1932 roku, Gilman odkryła, że ma nieoperacyjnego raka piersi. Gilman, zwolenniczka eutanazji, zakończyła swoje życie w wieku 75 lat przedawkowaniem chloroformu, pisząc w swoim ostatnim liście, że ” wolała chloroform od raka.”

literacka reputacja Gilman spadła w latach przed jej śmiercią, a jej pomysły dotyczące ról kobiecych wydawały się przestarzałe na początku XX wieku. Pojawienie się ruchu kobiecego w latach 60. spowodowało jednak ożywienie zainteresowania jej twórczością. W 1993 Gilman została wybrana szóstą najbardziej wpływową kobietą XX wieku, a w 1994 została wprowadzona do National Women ’ s Hall of Fame w Seneca Falls w Nowym Jorku.

Amy Gagnon pracowała jako content developer dla ConnecticutHistory.org w Connecticut Humanities i otrzymała tytuł magistra historii publicznej na Central Connecticut State University.