30th August 2019

czujesz, że nikt naprawdę cię nie rozumie? Że nigdy wcześniej nie czułeś się emocjonalnie wspierany przez kogoś innego? To tak, jakby była pustka, czegoś brakuje-poczucia pustki, którego nie da się umieścić…

jako ludzie wszyscy jesteśmy bezbronni. I nigdy więcej, gdy jesteśmy dziećmi. Jeśli spojrzysz na małe dziecko, jest szansa, że zobaczysz je wyrażające swoje emocje dość swobodnie. W miarę starzenia się, pod pewnymi względami możemy stać się mądrzejsi, ale głębia tych emocji pozostaje taka sama. Różnica? Uczymy się, jak kierować te emocje w zdrowy, bardziej „społecznie akceptowalny” sposób.

ale co się dzieje, gdy dziecko jest wyłączone, gdy wyraża swoje emocje? Może mówi się, żeby po prostu „przejść przez to” lub przestać być „takim dzieckiem”. Z czasem dziecko dowiaduje się, że emocje są negatywne, coś, co należy wypchnąć i ukryć przed widokiem. Uczy się oczekiwać, że nikt nie będzie słuchał jego emocji. Może nawet nauczyć się całkowicie zaprzeczać tej części siebie.

Jeśli dorastałeś z rodzicami, którzy byli odlegli, nieprzewidywalni lub zdystansowani i odnosili się do któregokolwiek z powyższych stwierdzeń, są szanse, że dorastałeś emocjonalnie pozbawiony. To nie znaczy, że miałeś straszne dzieciństwo. Wręcz przeciwnie-być może miałeś wszystko, czego potrzebowałeś pod względem rzeczy materialnych. Brakowało więzi emocjonalnej. Nie czułeś się słyszany, twoi rodzice cię nie zrozumieli.

w czym problem?

emocjonalna jaźń jest częścią nas. Czy nam się to podoba, czy nie, nigdy nie będziemy w stanie całkowicie temu zaprzeczyć. A jeśli spróbujemy, zacznie tylko walczyć o naszą uwagę, wychylając głowę w brzydszy sposób-gniew, samotność, frustracja, uczucie „pustki” lub odrętwienia…

nasze przekonania o świecie determinują nasze zachowanie. Jeśli nie czuliśmy się emocjonalnie słyszani jako dziecko, będziemy wierzyć, że nikt nie może wypełnić tej roli za nas, gdy będziemy starsi. I jeśli przechodzimy przez życie, nie oczekując, że ktoś nas zrozumie lub pojawi się dla nas, prawdopodobnie nigdy tego nie zrobi. Możemy skończyć wybierając partnerów, którzy nie mogą nam dać (podobnie jak nasi rodzice) lub zachowywać się w taki niekonsekwentny sposób, w wyniku czego tworzymy rodzaj zachowania, którego oczekujemy.

Jak to się rozegra?

• możesz czuć się inaczej niż wszyscy inni, jakby było z tobą coś „nie tak” lub że jesteś w jakiś sposób nie do kochania.
• możesz skończyć z nadmierną rekompensatą, żądając spełnienia swoich potrzeb. Z drugiej strony, być może jesteś czepliwy i potrzebujący, i masz tendencję do współzależności w związkach.
• dajesz więcej niż dostajesz. Wspierasz innych ludzi, ale nigdy nie dostajesz tej samej miłości i troski w zamian. Dawanie daje poczucie celu.
• wy ludzie-proszę i poczujcie potrzebę, aby wszyscy was polubili.
• unikasz pytania o to, czego potrzebujesz na poziomie emocjonalnym. Możesz mieć tendencję do zakładania, że ludzie powinni po prostu automatycznie wiedzieć.
• możesz zaprzeczyć, że masz jakiekolwiek potrzeby emocjonalne w ogóle, działając silniej niż to, co czujesz pod spodem.
• wybierasz partnerów, którzy są odosobnieni, zimni i odlegli.
• boisz się intymności i unikasz związków całkowicie, ponieważ wierzysz na podstawowym poziomie, że nikt nie będzie w stanie pokazać się dla ciebie w sposób, którego potrzebujesz.
• butelkujesz swoje emocje. Z tego powodu, możesz znaleźć się uderzając w małe, nieistotne rzeczy, które wydają się nieproporcjonalne.

zaprzeczanie naszej słabości to zaprzeczanie, co to znaczy być człowiekiem. Nie możemy być silni cały czas. Nikt nie może. Musimy znaleźć równowagę między siłą i słabością i nauczyć się huśtać się między nimi – wiedząc, że zawsze znajdziemy drogę z powrotem do środka (bez względu na to, jak przytłaczające jest coś w tym czasie).

nikt mnie nie rozumie: kroki, które należy podjąć, aby przezwyciężyć to uczucie

1. Pierwszym krokiem jest rozpoznanie, jak to się dzieje w twoim życiu. Do tej pory mogłeś nawet nie zdawać sobie sprawy, że coś jest nie tak. Posiadanie emocji i zrozumienie, że każdy ma potrzeby emocjonalne, jest niezbędnym pierwszym krokiem.

2. Połącz się ponownie ze swoją luką w zabezpieczeniach. Jeśli spędziłeś całe życie wypełniając swoje emocje, będziesz musiał trochę popracować, aby uzyskać do nich dostęp. Jakie są Twoje potrzeby? Czujesz się niedoceniany? Jak lepiej komunikować swoje potrzeby?

3. Musisz nauczyć się wybierać odpowiednich partnerów i przyjaciół. Wszyscy zasługujemy na dawanie i otrzymywanie miłości, wszyscy pragniemy ciepła i uczucia. Nigdy nie wstydź się komunikować tego, czego potrzebujesz, aby czuć się wspieranym i słyszanym w swoich relacjach.

4. Ćwicz zdrową, nieagresywną komunikację. Jest różnica między żądaniem czegoś, a żądaniem tego.g. „kiedy idziesz 'x’, to sprawia, że czuję się jak … „zamiast” nienawidzę tego, jak ty … ”

jak terapia może pomóc?

deprywacja emocjonalna jest traumą psychologiczną, która może być równie niszczycielska jak każdy inny rodzaj traumy. Ponieważ jednak jest to „brak doświadczenia” lub brak czegoś, czasami trudno to dostrzec. Terapia zapewnia bezpieczną przestrzeń do zagłębienia się nieco głębiej i zbadania, w jaki sposób powstała ta pustka. Kiedy już dojdziesz do korzeni, możesz zacząć uzyskiwać dostęp do części siebie, które nieświadomie odpychałeś, i pracować nad budowaniem życia, które jest wypełnione miłością, ciepłem i połączeniem.