wiek wolności (1718-72)

w tym okresie nastąpiło przejście od absolutyzmu do parlamentarnej formy rządów . Prawdziwą przyczyną tej zmiany była kompletna porażka polityki „wielkości” związanej z Karolingowskim absolutyzmem. Zgodnie z ustawami konstytucyjnymi z lat 1720-23 władza spoczywała teraz w posiadłościach. Majątki spotykały się regularnie w diecie, która wyznaczała radę. Tam król otrzymał podwójny głos, ale nie miał prawa podejmować decyzji. W diecie podejmowanie decyzji odbywało się w „tajnym Komitecie”, z którego wykluczano chłopów, czyli czwarty majątek. Publiczne sesje majątków w diecie były zarezerwowane dla wystąpień i debat. Trzy górne posiadłości składały się głównie z urzędników państwowych. Tak więc tak zwany wiek Wolności, który trwał do 1772 roku, był również wiekiem biurokracji.

w tym okresie rozwinął się system dwupartyjny; partie były znane pod pseudonimami „Czapki nocne” (lub „Czapki”) i „czapki.”Obie strony były merkantylistami, ale Nocnicy byli bardziej ostrożni. Do 1738 roku władzę sprawowali Księża. Prowadzili oni bardzo ostrożną politykę zagraniczną, aby nie prowokować Rosji. W latach 1738-1765 władza przeszła w ręce kapelanów, którzy zawarli traktaty z Francją w celu uzyskania dotacji i wsparcia przeciwko Rosji. Wojna z Rosją w latach 1741-43 doprowadziła do tymczasowej rosyjskiej okupacji Finlandii i dalszej utraty fińskich prowincji na północny zachód od Petersburga. Wojna z Prusami w latach 1757-62 była bardzo kosztowna. Kapelusze próbowali uczynić Szwecję wielką potęgą gospodarczą, ale ich polityka gospodarcza i koszty wojny doprowadziły do inflacji i załamania finansowego, a ich reżim zakończył się w 1765 roku.

przez kilka lat w Szwecji panowało zamieszanie polityczne. Koszary otrzymały dotacje od Rosji, a ich negocjacje z Prusami i Danią nasiliły walki partyjne w Szwecji. Chaos gospodarczy, straty terytorialne, infiltracja zagraniczna i głód na wsi osłabiły system parlamentarny. Historycy czasami zbyt mocno podkreślali jednak te niepowodzenia, gloryfikując minioną epokę Karolińską i przyszłą epokę Gustawa. Stało się coraz bardziej jasne, że w tym okresie Szwedzkie dziedzictwo wolności zostało znacznie ukształtowane. Stopniowo rozwijał się prawdziwy system parlamentarny, który, choć utrudniony przez uciążliwe procedury, jest zauważalną paralelą do współczesnego systemu angielskiego. Zmiany polityczne, które zaznaczyły ten okres, są szczególnie znaczące ze względu na ich wpływ na szwedzką konstytucję. Pomimo zawirowań, które panowały, okres ten odznaczał się postępem społecznym i kulturalnym. Formułowano idee reformy rolnej, promowano postęp w nauce i inicjowano szwedzką prasę. Na uwagę zasługuje skala termometru Andersa Celsiusa, botaniczny system klasyfikacji Carolusa Linneusza (Carl von Linné) oraz religijne postulaty filozoficzne Emanuela Swedenborga. W epoce wolności Szwecja osiągnęła poziom naukowy i kulturalny równy najbardziej zaawansowanym narodom Europy Zachodniej. W ostatnich latach tego okresu, jednak liczne problemy nękają kraj, A Szwecja była dojrzała do zmiany rządu.