– to mumia młodego człowieka o imieniu Herakleides. Zmarł w Egipcie w I wieku n. e., gdy miał około 20 lat. Mumifikacja została opracowana przez starożytnych Egipcjan, aby zachować ciało na życie pozagrobowe. Zazwyczaj wszystkie kości wewnętrzne zostały usunięte przed mumifikacją z wyjątkiem serca. Ale w tym przypadku serce zostało usunięte, a płuca pozostały nienaruszone. Następnie ciało pokryto solą i pozostawiono na około 40 dni, aż cała wilgoć została wyeliminowana. Perfumowane oleje i żywice roślinnewycierały się na ciele. Grube warstwy żywicy były nakładane, aby przykleić paski lnu, które były owinięte wokół ciała. Mumia została umieszczona na drewnianej desce i więcej opakowań wiązało je razem. Na skrzyni umieszczono tajemniczą sakiewkę, być może o znaczeniu religijnym. Zmumifikowany ibis, wadingbird o smukłym, zakrzywionym dziobie, został umieszczony na brzuchu. Mumie ibisów często są traktowane jako ofiary wotywne dla bogów, ale jest to niezwykły przypadek ptaka będącego mumifiką ze zmarłym człowiekiem. Długie lniane paski dodatkowo zabezpieczały opakowania. Nad twarzą umieszczono portretowy panel Herakleidów. Wokół mumii owinięto dużą płótno lniane. Całun został pomalowany importowanym pigmentem na bazie ołowiu. Zabieg ten jest rzadki, wiadomo, że istnieje bardzo niewiele czerwonych całunów. Egipskie symbole ochrony i odrodzenia zostały namalowane na zewnętrznej odzieży pigmentami i złotem. Ostatecznie Imię Herakleidesa zapisano w języku greckim u stóp. Dzięki temu niezwykłemu procesowi kumulacji ciało Herakleidesa jest z nami dzisiaj.