Dr Jake Groenendyk pochodzi z Sioux Center w stanie Iowa. Uczęszczał do Covenant College w Lookout Mountain w stanie Georgia i ukończył studia z tytułem B. A. z biologii, a następnie z tytułem M. D. na Washington University w St. Louis. Obecnie jest rezydentem medycyny wewnętrznej na Northwestern University, a w wolnym czasie lubi czytać, biegać i jeździć na rowerze.

wyobraź sobie, że oficjalnie skończyłeś studia przedmedyczne.

przeżyłeś wszystkie swoje wymagania przedmedyczne, utrzymałeś średnią ocen, opanowałeś MCAT, wypolerowałeś swoją osobistą wypowiedź (kilka razy), złożyłeś swoje AMCAS / AACOMAS, dostałeś swoje drugie zajęcia na czas, ukończyłeś program cieniowania w szpitalu, przybiłeś wywiad i płakałeś, gdy otrzymałeś list akceptacyjny.

Bliss. Oficjalnie idziesz do szkoły medycznej.

ale, jak długo trwa to poczucie bezpieczeństwa, zanim zdasz sobie sprawę, że niewiele wiesz o tym, jak właściwie wygląda szkoła medyczna? Pre-med wydaje się najtrudniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłeś, ale potem mówią, że blednie w porównaniu do ognistej informacji, która jest twoim pierwszym rokiem studiów medycznych.

czego tak naprawdę nauczyłem się na studiach? Czy moje nawyki studiowania były skuteczne? Czy będę miał wolny czas w szkole medycznej?

to tylko kilka pytań, które zastąpiły uczucie ulgi, gdy dowiedziałam się, że jesienią pójdę do szkoły medycznej. Teraz, gdy ukończyłem szkołę medyczną i mam zamiar rozpocząć mój program rezydencyjny, mogę śmiało odpowiedzieć na te pytania z doświadczenia.

żaden z moich rodziców nie jest lekarzem. Chociaż z pewnością przeprowadziłem badania na własną rękę i otrzymałem wskazówki od mentorów, nadal jest kilka rzeczy, które chciałbym wiedzieć przed wejściem do szkoły medycznej. Mając te lata za sobą, przekazuję wam kilka przydatnych informacji, w żadnej konkretnej kolejności, aby ułatwić Wam Przejście.

jest dużo zapamiętywania:

około tygodnia przed rozpoczęciem studiów medycznych, lekarz, do którego mam wielki szacunek powiedział mi, że nienawidzi pierwszych dwóch lat studiów medycznych i poważnie rozważa rzucenie pracy.

ponieważ jest teraz odnoszącą sukcesy profesjonalistką, która kocha swoją pracę, byłem w szoku, słysząc to. Zaledwie dwa tygodnie później, kiedy siedziałem na bardzo suchym wykładzie o kanałach jonowych, widziałem, co miała na myśli.

jest dużo zapamiętywania. Wszedłem do szkoły medycznej podekscytowany pomaganiem ludziom i intelektualnym wyzwaniem praktykowania medycyny, ale miesiąc w szkole medycznej, wydaje się, że nie doświadczam zbyt wiele. Nasze zajęcia były z pewnością trudne i wymagały sporej ilości pracy; jednak wiele z wczesnych ocen i egzaminów zarządu wydawało się testować rote uczenia się, a nie krytycznego myślenia. Który z tych leków hamuje liczbę białych krwinek u pacjenta? Który nerw sygnalizuje mięśnie, które pozwalają na przedłużenie ramienia? Czy zmętnienie rogówki jest związane z mukopolisacharydozą typu I (zespół Hurlera, spowodowany defektem Alfa-L-iduronidazy) lub II (Zespół Huntera, spowodowany niedoborem sulfatazy iduronianowej-2)? (Hunter vs. Hurler syndrome jest klasycznym faworytem pytań egzaminacyjnych-pisarzy, chociaż występują one w 1:100,000 lub mniej żywych urodzeń w USA)

ostatecznie, w miarę postępu wiedzy, przejdziesz do bardziej interesujących i stymulujących intelektualnie wyzwań. W końcu opracujesz diagnozę różnicową dla danej konstelacji objawów i zdecydujesz, która jest najbardziej prawdopodobna dla danego pacjenta. Zostaniesz poproszony o interpretację dowodów naukowych i ustalenie, które leczenie jest zasłużone dla Twojego pacjenta. Może zadasz własne pytania badawcze i wymyślisz, jak na nie odpowiedzieć.

w szkole medycznej byłem podekscytowany pomaganiem ludziom i intelektualnym wyzwaniem praktykowania medycyny, ale miesiąc w szkole medycznej też nie miałem zbyt wiele doświadczenia.

z pewnością zostaniesz poproszony o pomoc pacjentom i rodzinom w trudnych sytuacjach– raka, traumy, demencji i innych. Ale te mogą czuć się odległe, gdy twoim głównym zadaniem jest zapamiętanie, na którym chromosomie znajduje się gen dotknięty nerwiakowłókniakowatością typu II. Chociaż byłem zaskoczony tym, jak wiele zapamiętywania pochłonęło moje godziny nauki, uspokajało mnie, że miało to niewielki wpływ na moją przyszłą przyjemność z praktyki medycznej.

fazy przedkliniczne i kliniczne

tradycyjnie program nauczania w szkole medycznej został podzielony na fazy przedkliniczne i kliniczne; podczas fazy przedklinicznej studenci uczą się anatomii, patofizjologii i farmakologii potrzebnych do leczenia pacjentów, podczas gdy faza kliniczna (tradycyjnie ostatnie dwa lata szkoły medycznej) koncentruje się na rozwijaniu umiejętności interpersonalnych i technicznych potrzebnych do kompetentnego diagnozowania i leczenia pacjentów jako członek zespołu opieki zdrowotnej. Na szczęście szkoły medyczne niedawno uznały, że wczesna ekspozycja kliniczna jest niezbędna w doświadczeniu edukacyjnym studentów. Z tego powodu wiele szkół medycznych starało się, aby pierwsze dwa lata szkoły medycznej były czymś więcej niż zapamiętywaniem tysięcy slajdów PowerPoint.

program nauczania różni się w zależności od szkoły medycznej

program nauczania w szkole medycznej jest wysoce zorganizowany. Lcme (Liaison Committee on Medical Education) ma bardzo szczegółowe wytyczne dotyczące tego, jak szkoły powinny funkcjonować, jakie materiały powinny być objęte itp. Wszyscy ubiegający się o wizę do USA programy Rezydencyjne trwa te same egzaminy zarządu-albo USMLE (alopatyczne) lub COMLEX (osteopatyczne).

jak wspomniano wcześniej, szkoła medyczna była tradycyjnie podzielona na przedkliniczne (pierwsze dwa lata) i kliniczne (ostatnie dwa lata) programy nauczania. Istnieje prawdopodobnie tak wiele różnych programów nauczania szkół medycznych, jak istnieją szkoły medyczne.

studenci Przedmedyczni mogą łatwo zgubić się w chwastach próbując zrozumieć, który program nauczania jest najlepszy dla ich stylu uczenia się: czysty wykład? Odwrócone małe grupy w stylu klasy? Duży nacisk na wczesną ekspozycję kliniczną, czy czas na skupienie się na nauce podstawowej patofizjologii na długo przed podniesieniem umiejętności klinicznych?

chociaż istnieją programy nauczania, które nie pasują dobrze do poszczególnych uczniów, znaczenie tego pytania jest dyskusyjne. Zmiany w strukturze programu nauczania będą miały wpływ na codzienne życie studenta medycyny. Czy martwisz się przygotowaniem do małej grupy, czy też zalegasz w oglądaniu wykładów z domu? Martwisz się, czy dostaniesz wyróżnienie na egzaminie kardiologicznym, czy kopiesz się za zdane 3 miesiące temu egzamin nerkowy, skoro musisz znać ten materiał na deski?

większość szkół medycznych używa różnych metod nauczania do przekazywania informacji swoim uczniom. Wyobraźmy sobie kontinuum z dużymi wykładami grupowymi na jednym końcu i małymi „odwróconymi klasami” grupami dyskusyjnymi na drugim. Być może spotkałeś się z przerzuconymi salami lekcyjnymi podczas kursów undergrad; istnieje wiele odmian, ale zasadniczą ideą jest to, że uczniowie są odpowiedzialni za pokrycie treści poza klasą, A następnie wzmocnić i zastosować ten materiał w małych grupach. W niektórych szkołach medycznych prawie cała nauka odbywa się w dużych salach wykładowych, podczas gdy w innych prawie cała nauka odbywa się za pośrednictwem grup w stylu odwróconych klas. Większość szkół medycznych mieści się gdzieś w środku z mieszanką dużych wykładów, odwróconych sal lekcyjnych i średnich laboratoriów grupowych lub dyskusji.

decydując się na dwie podobne szkoły medyczne, warto rozważyć, która struktura może lepiej pasować do Twojego stylu uczenia się. Oczywiście może to być wyzwanie do przewidzenia z góry. W moim przypadku prawdopodobnie wybrałbym odwrócony program nauczania w stylu klasy, gdybym miał możliwość wyboru przed szkołą medyczną. Jednak w połowie pierwszego roku naprawdę doceniłem elastyczność, jaką daje program nauczania oparty na wykładach (ponieważ prawie wszystkie nasze wykłady były nagrywane wideo, można je było oglądać w dowolnym momencie z dowolnego miejsca).

jednym z jednocześnie wspaniałych i niezbyt wspaniałych aspektów medycyny jest to, że (zazwyczaj) pracownicy służby zdrowia muszą być fizycznie obecni. Jest to pozytywne, ponieważ relacja lekarz-pacjent nadal czuje się realna, nawet w czasach, gdy jesteśmy odłączeni na wiele sposobów.

z drugiej strony jest mało prawdopodobne, aby ci z nas w medycynie skończyli z elastycznymi lub zdalnymi rozwiązaniami, które stały się bardziej powszechne w innych dziedzinach, takich jak technologia lub reklama. Z tego powodu starałem się wykorzystać elastyczny układ studiowania moich przedklinicznych lat, podczas gdy mogłem. Czasami oznaczało to spędzenie długiego weekendu w domu z rodziną i oglądanie wykładów z odległości setek kilometrów. Innym razem oznaczało to spanie i oglądanie wykładów do 3 nad ranem-czułem, że mógłbym zwracać większą uwagę o 1 w nocy niż bezpośrednio po obiedzie o 13. Pozwoliło to również na pewną elastyczność w angażowaniu się w grupy studenckie. Na przykład, podczas mojego drugiego roku szkoły medycznej zrobiłem zasięg do organizacji społecznych dla naszego studenta prowadzony bezpłatną klinikę. Nagrane wykłady pozwoliły mi spotkać się z pracownikami lokalnych organizacji non-profit w normalnych godzinach pracy, a następnie wrócić i obejrzeć wykłady w nocy lub wcześnie rano.

tak u mnie działa program nauczania, ale każdy jest inny. Uczniowie powinni rozważyć swój własny styl uczenia się, pamiętając, że będą bardziej elastyczni niż oczekują. Prawdopodobnie w późniejszym życiu będzie wiele sytuacji, w których dostarczanie treści nie jest dostosowane do Twojego stylu uczenia się, a opanowanie nadal jest oczekiwane.

w niektórych szkołach medycznych prawie wszystkie zajęcia odbywają się w dużych salach wykładowych, podczas gdy w innych prawie wszystkie zajęcia odbywają się za pośrednictwem grup typu lekcyjnego. Większość szkół medycznych mieści się gdzieś w środku z mieszanką dużych wykładów, odwróconych sal lekcyjnych i średnich laboratoriów grupowych lub dyskusji.

ogólnie rzecz biorąc, szkoły medyczne są bardzo spółdzielcze, a nie konkurencyjne

wiele przedmedycznych doświadcza atmosfery bezwzględnej konkurencji w undergrad. Ich rówieśnicy są znani z hiperkonkurencji i perfekcjonizmu. A biorąc pod uwagę, że większość studentów medycyny i lekarzy jest dawnymi lekami, te cechy utrzymują się z czasem. Ale większość z nas zauważa również, że środowisko jest znacznie mniej przyjazne konkurencji i bardziej przyjazne współpracy po dotarciu do szkoły medycznej.

z mojego doświadczenia (co potwierdzili przyjaciele z ponad 10 innych szkół medycznych), koledzy z klasy byli często moim najlepszym źródłem, czy studiując do nadchodzącego egzaminu z anatomii lub egzaminów zarządu, czy też poznając oczekiwania dotyczące nadchodzącej rotacji chirurgii urazowej. Pamiętam jeszcze przeglądanie ratującego życie slajdu pt. „Odyseja szczeniaka” około 2 w nocy przed badaniem histologicznym, na który byłem nieprzygotowany. To zostało stworzone przez moją koleżankę z klasy Mindy i wyjaśniło dojrzewanie komórek T i B za pomocą uroczych zdjęć szczeniaka i kociaka. Nauczyłem się mojej preferowanej metody nauki na deski od przyjaciela.

nauczyłem się, jak zapytać mojego rezydenta ” Czy mogę już iść do domu?”i jak” pre round ” na pacjentów z samego rana od ucznia w klasie przede mną. Mój pierwszy tydzień trzeciego roku był po raz pierwszy spotkałem tego studenta, ale przejrzałem jego wspólne elektroniczne fiszki tysiące razy podczas mojego drugiego roku.

istnieje kilka przyczyn tego wzrostu współpracy. Jednym z nich jest to, że odsetek osób przyjmowanych do następnego etapu szkolenia jest znacznie wyższy w szkole medycznej niż w przypadku studentów przedmedycznych. Około 92-95 procent absolwentów amerykańskich alopatycznych seniorów odpowiada programowi rezydencyjnemu w typowym roku, podczas gdy w ostatnich latach przyjęto tylko około 40 procent kandydatów do amerykańskich szkół medycznych.

Po Drugie, szkoły medyczne uznają, że Opieka zdrowotna jest sportem zespołowym i aktywnie zachęcają do współpracy między swoimi uczniami. Jestem pewien, że jest wiele innych powodów tej zmiany, ale ostatnią, którą wymienię tutaj, jest to, że prawdopodobnie zawrzecie wspaniałe przyjaźnie na całe życie w swojej klasie medycznej, i trudno jest nie pomagać sobie nawzajem w tym czasie.

nie wiesz, którą dziedzinę medycyny chcesz praktykować

„Oh! Jakim lekarzem będziesz?”to pytanie, na które będziesz musiał odpowiedzieć setki razy przed ukończeniem szkoły medycznej. Często ludzie patrzą na ciebie, jakbyś był trochę głupi, jeśli odpowiesz „nie jestem pewien”, jakbyś spędzał cały ten czas i pieniądze, aby iść do szkoły medycznej bez planu na to, co będziesz robić później.

w rzeczywistości dość rzadko spotyka się studentów medycyny, którzy dokładnie wiedzą, co będą robić przez resztę swojej kariery, i prawdopodobnie dla większości z nas lepiej jest uniknąć zbyt wczesnego angażowania się emocjonalnie w daną dziedzinę. Kiedy zaczynałem studia medyczne, mówiłem ludziom, że chcę zostać urologiem. Jednak podstawą mojej decyzji było znacznie więcej niż spotkanie z urologiem, który był bardzo charyzmatyczny i entuzjastycznie nastawiony do swojej pracy. Wielu moich przyjaciół wielokrotnie zmieniało swój cel specjalizacji w trakcie studiów medycznych. Pamiętaj, że dzielenie się swoimi planami dotyczącymi specjalizacji może wywołać presję, aby ją zrealizować, nawet po tym, jak zdasz sobie sprawę, że nie jest to dobre dopasowanie.

pobyt na szczycie wellness

ostatni na tej liście, ale na pewno nie najmniej ważne jest, aby pozostać dobrze. W zależności od tego, kogo pytasz, wellness ma różne znaczenia. Gdybym mógł wrócić do mojego pierwszego roku, przypomniłbym sobie, aby odpocząć i kultywować związki i hobby poza medycyną. Medycyna ma szlachetną tradycję poświęcenia się i stawiania potrzeb pacjentów na pierwszym miejscu. Jest to dobra rzecz pod wieloma względami; Opieka zdrowotna powinna dotyczyć pacjentów, a nie dostawców.

jednak ten impuls może stać się patologiczny, gdy nie dbamy o siebie i nie jesteśmy w stanie zapewnić doskonałej opieki innym. Pomimo moich miłych wspomnień z życia na burritos frozen Trader Joe przez sześć tygodni podczas nauki do kroku 1 moich egzaminów z zarządu, prawdopodobnie zrobiłbym to lepiej, gdybym był bardziej celowy w kwestii dobrego samopoczucia. Odpowiedni sen, ćwiczenia i gotowanie posiłku od czasu do czasu nie zrujnuje Twoich szans na sukces; prawdopodobnie je poprawią. Coraz częściej wypalenie zawodowe jest uznawane za wyzwanie dla naszego systemu opieki zdrowotnej. Postaw się na zdrową ścieżkę tak szybko, jak to możliwe.