Wat is DNA?
DNA staat voor deoxyribonucleïnezuur, en het is de drager van genetische informatie binnen een cel. Een molecuul van DNA bestaat uit twee kettingen die om elkaar heen zijn gewikkeld. De kettingen draaien om een dubbele helix in vorm te vormen. Elke ketting wordt samengesteld uit het herhalen van subeenheden genoemd nucleotiden die door chemische banden samen worden gehouden. Er zijn vier verschillende types van nucleotiden in DNA, en zij verschillen van elkaar door het type van basis dat aanwezig is: adenine (A), thymine (T), guanine (G), en cytosine (C). Een basis op één van de kettingen die omhoog DNA maakt wordt chemisch gebonden aan een basis op de andere ketting. Deze binding houdt de twee kettingen bij elkaar. Daarnaast zijn er basispaarregels die bepalen welke basen met elkaar kunnen binden. Adenine en thymine vormen basenparen die samen door twee banden worden gehouden, terwijl cytosine en guanine basenparen vormen die samen door drie banden worden gehouden. Bases die samenbinden staan bekend als complementair.

hoe DNA codeert voor eiwitten:

1. Transcriptie: DNA naar mRNA

tijdens de transcriptie wordt DNA omgezet in messenger-RNA (mRNA) door een enzym dat RNA-polymerase wordt genoemd. RNA is een molecuul dat chemisch gelijkaardig aan DNA is, en ook het herhalen van nucleotide subeenheden bevat. Nochtans, verschillen de” basen ” van RNA van die van DNA in dat thymine (T) door uracil (U) in RNA wordt vervangen. De basissen van DNA en van RNA worden ook bij elkaar gehouden door chemische banden en hebben specifieke basis het in paren rangschikken regels. In DNA/RNA-basisparen paren adenine (A) met uracil (U) en cytosine (C) met guanine (G). De omzetting van DNA in mRNA komt voor wanneer een polymerase van RNA een aanvullend mRNA-exemplaar van een “malplaatje” opeenvolging van DNA maakt. Zodra de molecuul mRNA samengesteld is, moeten de specifieke chemische wijzigingen worden gemaakt die mRNA toelaten om in proteã ne worden vertaald.

2. Vertaling: mRNA naar eiwit

tijdens de vertaling wordt mRNA omgezet in eiwit. Een groep van drie mRNA-nucleotiden codeert voor een specifiek aminozuur en wordt een codon genoemd. Elk mRNA komt aan een specifieke aminozuuropeenvolging overeen en vormt de resulterende proteã ne. Twee codons, genaamd start en stop codons, signaleren het begin en einde van de vertaling. Het uiteindelijke eiwitproduct wordt gevormd nadat het stopcodon is bereikt. Een lijst genoemd de genetische code kan worden verwezen om te zien welke codons voor welke specifieke aminozuren coderen. Verscheidene van de codon eindigen die voor hetzelfde aminozuur coderen, een proces dat als redundantie in de genetische code wordt bedoeld.