wiem, że się spotykaliśmy, a potem zerwaliśmy, ale zgodziliśmy się zostać przyjaciółmi. I Wiem, że kiedy byłam z Tobą Otwarta o wszystkich uczuciach, które nadal do ciebie żywiłam kilka tygodni temu, wystraszyłam Cię. Ale zaakceptowałam, że jesteśmy tylko przyjaciółmi i że będziemy się spotykać z innymi ludźmi. Nic mi nie jest.

ale tęsknię za moim najlepszym przyjacielem. Zanim się spotykaliśmy, robiliśmy prawie wszystko razem.

byliśmy w stałym kontakcie, nawet gdy byliśmy przyjaciółmi i tak naprawdę nie czuliśmy do siebie uczuć. Mogę ci powiedzieć o wszystkim. Przyszedłeś do mnie narzekać na szkołę i rodziców.

teraz rozmawiasz z innymi koleżankami, które są na studiach częściej niż ze mną.

kiedyś prawie zawsze pisałeś najpierw, ale teraz to prawie zawsze ja zaczynam rozmowę. I nigdy nie zostawiałeś mnie otwartą, ale tak kończy się większość naszych rozmów.

czasami nawet dajesz mi nastawienie, co jest dziwne, bo nigdy nie byłeś dla mnie wredny.

nie zawsze się ze mną zgadzasz. I połowę czasu, kiedy bierzesz stronę drugiej osoby. Nie zapraszasz mnie na noc faceta, co jest zrozumiałe, ale już na nic mnie nie zapraszasz.

nie robiliśmy razem Zdjęcia od tygodnia przed zerwaniem, mimo że spędzamy ze sobą 4 z 7 dni w tygodniu. Chcę, żeby było tak, jak było, kiedy byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Kiedy rozmawialiśmy cały czas. Ja nawet zadowoliłbym się codziennymi rozmowami, a nie ciągłymi rozmowami.

Kiedy nasze rozmowy były o sobie, nie tylko zadania szkolne czy to, co dzieje się w życiu naszych przyjaciół.

kiedy chodziliśmy razem, czy to w grupie, czy tylko we dwoje.

kiedy robiliśmy razem zdjęcia, a ty kładziesz głowę obok mojej. Czasami się uśmiechałeś, ale przez większość czasu zrobiłeś śmieszną minę. Nie proszę o ponowne bycie z Tobą w związku. Proszę, żebyśmy byli najlepszymi przyjaciółmi, jak kiedyś.

czy naprawdę proszę o zbyt wiele?