Zjednoczona Republika Arabska (U. A. R.), arabski Al-Jumhūriyyah al-ʿArabiyyah al-Muttaḥidah, unia polityczna Egiptu i Syrii proklamowana 1 lutego 1958 roku i ratyfikowana w ogólnopolskich plebiscytach w tym samym miesiącu. Zakończyła się ona 28 września 1961 roku, kiedy Syria w wyniku wojskowego zamachu stanu ogłosiła się niezależna od Egiptu.

lata politycznych zawirowań w Syrii, zwieńczonych zwiększonym zainteresowaniem jej sprawami ze strony mocarstw zimnowojennych, zmusiły Pan-Arabską partię Bathth do poszukiwania unii politycznej z egipskim Pres. Gamal Abdel Nasser. Nasser, nieprzygotowany rozwiązywać Syria wewnętrzny sprawa, początkowo niechętny zjednoczenie ale ostatecznie przekonywać. Jego warunki do Unii obejmowały jednak środki, które wyrównałyby Syrię ze strukturą administracyjną Egiptu. Chociaż umożliwiło to pełniejszą integrację, skutecznie zmarginalizowało Syryjskie głosy w nowym reżimie, nawet gdy Nasser realizował niepopularną politykę gospodarczą w Syrii. Niezadowoleni i ignorowani członkowie rządu z syryjskiej partii Bathth zrezygnowali ze swoich stanowisk w grudniu 1959 roku.

sytuacja nie poprawiła się później i Syryjczycy pozostali niezadowoleni z Unii. Po zestaw dekretów w lipcu 1961 zaostrzył agitację poprzez ograniczenie własności ziemskich i nacjonalizację instytucji finansowych i prywatnych przedsiębiorstw, Syryjskie jednostki wojskowe przeprowadziły zamach stanu 28 września i odłączyły się bez walki. Pomimo rozwiązania Unii z Syrią, Egipt zachował nazwę Zjednoczona Republika Arabska do 2 września 1971, po śmierci Nassera.

od marca 1958 r.do grudnia 1961 r. Zjednoczona Republika Arabska utrzymywała konfederację z Imamem Zaydi Aṣmad ibn Yaṣyā, który rządził w północnym Jemenie. Konfederacja była znana jako Zjednoczone Państwa Arabskie. Po rewolucji w lipcu 1958 roku Irak przystąpił do Unii, ale wysiłkom temu sprzeciwił się premier ʿAbd al-Karīm Qāsim.