przez prawie dwa lata doświadczałem bólów, o których nie mówiłem znajomym. Pieczenie i pieczenie w okolicy narządów płciowych nie jest dobrą rozmową na kolacji.

ale teraz o tym piszę właśnie dlatego, że jak się dowiedziałam, wielu mężczyzn takich jak ja niepotrzebnie cierpi w milczeniu.

na początku w połowie 2016 roku urolodzy przebadali mnie na raka prostaty, co jest oczywistą troską dla mężczyzny po pięćdziesiątce. Kiedy to wykluczono, odesłali mnie.

chociaż nie jest to już kwestia medyczna, moje objawy nadal tam były. Bolący penis, boląca odbytnica i zapalenie krocza na zmianę były przypadłością dnia.

to przyćmiło moje życie. Siedzenie było trudne. Mogłem chodzić tylko powoli. Bieganie, moje ćwiczenie z wyboru, nie wchodziło w grę. A seks traci swoją atrakcyjność, gdy dolne regiony są źródłem cierpienia, a nie Zabawy.

szukając w Internecie wskazówek, zdałem sobie sprawę, że nie jestem sam. „Przewlekłe bezobjawowe zapalenie gruczołu krokowego” jest zdecydowanie najczęstszym rodzajem zapalenia gruczołu krokowego (zapalenie gruczołu krokowego). Znany również jako” przewlekły zespół bólu miednicy ” (CPPS), szacuje się, że wpływa na około 8% mężczyzn w tym samym czasie.

lekarze nie wiedzą co powoduje CPPS. Prowadziłem dziennik, aby śledzić wzloty i upadki moich bólów i nie znalazłem korelacji z tym, co robiłem, jadłem lub piłem. Leczenie jest równie nieuchwytne: antybiotyki i leki przeciwzapalne nie działają.

strona NFZ oferuje skąpe nadzieje: „Celem jest zmniejszenie objawów do poziomu, w którym mniej przeszkadzają w codziennych czynnościach, a nie całkowite pozbycie się bólu.”

próbowałem różnych sztuczek. Gorące kąpiele kojące. Miękkie poduszki sprawiły, że siedzenie było znośne: zabrałem jedną do pracy, mówiąc kolegom, że jest wygodniej.

ale perspektywa spędzenia reszty mojego życia na radzeniu sobie z bólem była przygnębiająca. Pierwsze pełne nadziei spostrzeżenie tej jesieni uzyskałem czytając książkę Tima Parksa, brytyjskiego pisarza mieszkającego we Włoszech. Teach Us to Sit Still opisuje, jak Parks pokonał ostrą wersję syndromu poprzez medytację Vipassany, czyli „uważność”.

to zabrzmiało dziwnie, ale byłem gotów wysłuchać każdego, kto powiedział, że CPP to nie dożywocie.

pomogło mi to, że identyfikuję się z parkami. Tak jak ja, osiedlił się w obcym kraju, który dał mu obcą kulturę i żonę do kochania; żył głównie słowami; był niespokojny i intensywny, skłonny do przesadzania i internalizacji emocji; nie wierzył w uzdrowienie New Age ani w jakąkolwiek formę duchowości.

myśląc za dużo

Parks, po przeczytaniu o terapii CPP opracowanej przez amerykańskich medyków na Uniwersytecie Stanforda, doszedł do wniosku, że ból jest wytwarzany przez napięcie: niepokój jest często przechowywany w mięśniach, a muskulatura miednicy jest szczególnie wrażliwa, ponieważ przeplata się z nerwami. Rozwiązaniem było uspokojenie niespokojnego umysłu.

postanowiłem spróbować medytacji. Każdego ranka siedziałam skupiając się na oddechu nawet przez godzinę. Zrobiłem to zarówno w domu, jak i w transporcie publicznym. Kiedy medytujesz, nie obchodzi cię, co ludzie myślą.

nie dbanie jest tym, o co chodzi w medytacji. Dźwięki, odczucia i ostatecznie własne myśli przychodzą do ciebie bez osądu lub kontekstu, jak odgłosy helikoptera i fragmenty rozmów, które przychodzą i odchodzą w utworach Pink Floyd.

to samo dotyczy bólu. Zamiast doświadczać tego bezpośrednio, obserwowałem fakt, że jestem kimś, kto cierpi. Ból stał się obiektem współczucia, a nie surowego cierpienia. Z czasem zauważyłem zmniejszenie jego intensywności i częstotliwości.

poprawa była tym bardziej niezwykła bo przez jakiś czas martwiłem się, że mogę mieć raka. Trzy miesiące po tym, jak urolog dał mi czysty rachunek zdrowia, poszedłem do innego o moich utrzymujących się objawach.

kiedy powiedziałam mu o medytacji, szybko odzyskał moje ciało dla nauki. „Tylko dlatego, że ty i ja mamy nerwowe osobowości, nie oznacza to, że nic nam nie jest złego” – powiedział.

zwrócił uwagę, że moja Liczba antygenu specyficznego dla prostaty (PSA), możliwego wskaźnika raka, była wysoka i wzrastała. Musiałam przejść biopsję, która polega na włożeniu igieł przez plecy, aby pobrać komórki z prostaty.

procedura wydaje się równie barbarzyńska, jak się wydaje. „Dyskomfort”, o którym lekarze beztrosko ostrzegają, można zmniejszyć tylko za pomocą silnych opiatów. Moczysz krew tygodniami.

potem było oczekiwanie na wyniki. Rak prostaty jest często uleczalny, a kalkulatory online stawiają moje szanse na jego zachorowanie tylko na 15%. Ale bycie pechowym rzucaniem kośćmi z dala od jakiejkolwiek formy raka było niepokojące. Miałem wizje zostania trwale impotentem i nietrzymaniem moczu przez operację.

ale uważność pomogła mi zachować te obawy w perspektywie. Moje bóle miednicy nadal zmniejszały się zarówno przed, jak i po tym, jak uzyskałem wynik końcowy.

ćwiczenia fizyczne były równie ważne jak medytacja. Pływanie dwa razy w tygodniu namacalnie rozluźniło mi mięśnie miednicy. Tak samo jak codzienne rozciągnięcia – te, które przyniosły mi największą ulgę, mniej lub bardziej powielały skecz Monty Pythona Ministry of Silly Walks (John Cleese, jednorazowy cierpiący na zapalenie gruczołu krokowego, mógł mieć z góry przydatną praktykę).

każdy pacjent jest jednak inny. CPP nie nadaje się do tradycyjnego, gotowego leczenia. Urolodzy mogą uratować Ci życie, jeśli masz raka, ale w dużej mierze są bezradni, jeśli chodzi o mało zrozumiałe, wieloczynnikowe schorzenie, takie jak CPP.

„wielu z nich nie lubi go leczyć”, mówi Jonathan Rees, Lekarz rodzinny z North Somerset, który napisał wytyczne dotyczące zapalenia gruczołu krokowego w Wielkiej Brytanii. „Urolodzy mają tendencję do wydawania antybiotyków, a kiedy ludzie nie wyzdrowieją, mogą zabraknąć opcji.”

najlepszą nadzieją dla pacjentów, mówi dr Rees, jest znalezienie osoby, czy to lekarza rodzinnego, czy specjalisty od Bólu, ze szczególnym zainteresowaniem tą chorobą.

dla mnie tą osobą był Karl, masażysta sportowy i były cierpiący na CPPS, który prowadzi klinikę bólu miednicy w Londynie. Odszukałem go, ponieważ po 10 miesiącach czułem, że moje postępy są zbyt powolne.

uważność i medycyna

to nie wszystko „w umyśle” – nie możesz medytować z dala od cukrzycy lub kamieni nerkowych. Ale badania kliniczne sugerują, że praktyki uważności mogą mieć korzyści zdrowotne, w tym:

• wzmocnienie układu odpornościowego
• spowolnienie choroby Alzheimera i innych chorób Neuro-zwyrodnieniowych
• leczenie ogólnych zaburzeń lękowych i depresji
• łagodzenie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci
• obniżenie wysokiego ciśnienia krwi

w ciągu roku Karl mnie wysłuchał, opracował konkretne odcinki i, co najważniejsze, zmienił sposób, w jaki podchodzę do moich objawów. „Pomysł, że możesz kontrolować swój ból, sprawia, że niektórzy ludzie wariują”, powiedział mi. „Ale uważam to za wyzwalające.”

nauczył mnie przestać rozpamiętywać to, co było nie tak. Na początku zmusił mnie do porzucenia poduszki, która, jak powiedział, skupiała mój umysł na stanie.

Kiedy powiedziałem Karlowi, że mój pamiętnik potwierdził, że jego metoda działa, zasugerował, że wykres bólu to kolejny koc zabezpieczający do odrzucenia. Moja poprawa była kontynuowana, nie mniej namacalna dla pozostania niezarejestrowanym.

awaria sygnału

w grudniu miałam pierwsze dni bezbolesne od 18 miesięcy. Wkrótce stały się normą.

co prawda nie ma dowodu na to, że zmiana sposobu myślenia mnie wyleczyła. Nikt nie przeprowadził rygorystycznych badań nad medytacją jako leczeniem CPP. Możliwe, że i tak byłoby lepiej. I może nie zadziałać dla innych.

ale moja droga do uzdrowienia jest zgodna z pojawiającym się konsensusem medycznym co do związku między stresem psychicznym a bólem. Każda forma przewlekłego bólu, jak wskazuje dr Rees, obejmuje „centralne uczulenie”, w którym mózg staje się zbyt wrażliwy na sygnały wysyłane przez nerwy. Im bardziej boisz się bólu, tym bardziej go czujesz.

natomiast, jak mówi, bycie zrelaksowanym sprawia, że jesteś mniej wrażliwy na sygnały bólu: „umysł jest tak ważnym czynnikiem w sposobie, w jaki reagujemy na ból.”

Dr Rees uważa, że całkowicie możliwe jest, że mój umysł zaczął nadbierać siły po zapaleniu prostaty – jak sugeruje moja liczba PSA – i że medytacja powoli przerwała to błędne koło.

pomijając jakiekolwiek efekty terapeutyczne medytacji, uznałem to za własną nagrodę. Za każdym razem, gdy pojawia się ukłucie, w okolicy miednicy lub gdzie indziej, biorę głęboki oddech i uważam to za coś innego, nad czym można wznieść się.

ten stan, w dziwny sposób, był błogosławieństwem. Zbliżając się do sześćdziesiątki, czuję się lepiej przygotowana na nieuniknione cielesne wyzwania nadchodzących lat.