zespół naukowców z Australii rzucił nowe światło na czas jednego z najbardziej katastroficznych masowych wymierania w historii, które stworzyły scenę dla dinozaurów zdominować Ziemię.

dwieście milionów lat temu, okres triasu został doprowadzony do niszczącego końca przez rozległe erupcje wulkaniczne z Środkowoatlantyckiej prowincji magmowej (CAMP), która powstała w wyniku rozpadu Pangea. Gdy dwutlenek węgla przedostał się do atmosfery, ziemski cykl węglowy został zakłócony, a oceany zostały zakwaszone.

delikatne ekosystemy morskie załamały się, a rzesza prehistorycznych stworzeń, takich jak konodonty i fitozaury, wyginęła – choć w jakiś sposób rośliny, dinozaury, pterozaury i ssaki zdrapały się. Ten nowy świat pozwolił dinozaurom rozszerzyć swoją niszę ekologiczną i panować nad nimi przez następne 135 milionów lat.

dowody na to end-triasowe wymieranie pochodzą z dwóch głównych zmian składu obserwowanych w rekordowym izotopie węgla 200 milionów lat temu, ponieważ rozległy wulkan mógł uwolnić izotopowo lekki Metan do atmosfery.

teraz badania prowadzone przez Curtin University sugerują, że pierwsza zmiana była rzeczywiście spowodowana bardziej zlokalizowanymi zmianami środowiska w europejskich basenach, więc masowe wymieranie mogło nastąpić później.

ich artykuł, opublikowany w czasopiśmie PNAS, opisuje, w jaki sposób zespół badał stabilne warunki izotopowe skamieniałości molekularnych: ślady cząsteczek organicznych Znalezione w zapisie kopalnym. Te dobrze zachowane „biomarkery” zostały wyekstrahowane ze skał w Kanale Bristolskim w Wielkiej Brytanii i wskazywały na obecność mat mikrobiologicznych, które są złożonymi społecznościami mikroorganizmów.

Calum Curtina Peter Fox, pierwszy autor artykułu, wyjaśnia: „dzięki naszej analizie chemicznej sygnatury tych mat mikrobiologicznych, oprócz obserwowania zmiany poziomu morza i odświeżania słupa wody, odkryliśmy, że masowe wymieranie w triasie nastąpiło później niż wcześniej sądzono.”

spadek poziomu mórz w europejskich basenach – który mógł być pośrednio spowodowany aktywnością wulkaniczną w obozie – spowodował lokalne zmiany środowiskowe. Ekosystem morski stał się słonawym, płytkim środowiskiem wodnym, w którym kwitły maty mikrobiologiczne.

te starożytne oślizgłe drobnoustroje wytwarzały lżejsze izotopy węgla, komplikując zapis skalny i powodując zamieszanie co do czasu i miejsca wyginięcia end-triasowego.

według współautora Kliti Grice, również z Curtina, pierwsze zaobserwowane zmiany izotopowe nie pokrywają się zatem z globalnym wydarzeniem wymierania.

„zamiast tego, masowy etap wymierania musiał nastąpić nieco później, wraz z wymieraniem roślin lądowych, toksycznym poziomem siarkowodoru i zakwaszaniem oceanów spowodowanym masową aktywnością wulkaniczną związaną z otwarciem Oceanu Proto-Atlantyckiego”, mówi.

obecnie nie wiadomo dokładnie, ile później nastąpiło wymieranie. Grice twierdzi, że ich nowa interpretacja wymaga dalszej ponownej analizy zapisu izotopów węgla, aby lepiej zrozumieć regionalne i globalne skutki obozu.

badania te mogą również zmienić nasze zrozumienie innych masowych zdarzeń wymierania – szczególnie tych związanych z aktywnością wulkaniczną – i mogą nas ostrzec o przyszłych potencjalnych masowych wymieraniach na współczesnej Ziemi.

ponieważ zużycie paliw kopalnych prowadzi nas dalej w kryzys klimatyczny, Grice wyjaśnia, że „ważne jest skorelowanie współczesnych warunków i dynamiki z przeszłymi okresami poważnych zmian i zagrożeń środowiskowych. Zagrożenia mogą obejmować spadek różnorodności biologicznej, zakwaszenie oceanów, środowiska bez tlenu, niszczenie siedlisk i degradację, zmianę poziomu składników pokarmowych oraz podnoszenie się i obniżanie poziomu mórz.”

kończy: „Wiedza na temat poziomu dwutlenku węgla obecnego podczas masowego wymierania w triasie dostarcza nam ważnych szczegółów, które mogą pomóc chronić nasze środowisko i zdrowie naszych ekosystemów dla przyszłych pokoleń.”