prawie każda herbata, jaką się cieszy, pochodzi z określonego gatunku rośliny znanego jako camellia sinensis. Istnieją dwie odmiany tej rośliny, z których każda daje różne rodzaje herbat, o specyficznych cechach, które definiują każdą z nich. Czarna herbata, zwana w Chinach” czerwoną herbatą”, jest odmianą o najsilniejszym smaku ze względu na czas utleniania w przetwarzaniu. Herbata Oolong, znana z kwiatowych nut podobnych do zielonej herbaty, jest mniej utleniona. Zielona herbata, najłagodniejsza odmiana, w ogóle nie ulega utlenianiu i jest smażona na patelni w procesie przetwarzania, aby zapobiec utlenianiu.

pochodzenie

Camellia sinensis (lub roślina herbaciana) jest używana do wytwarzania większości tradycyjnych herbat zawierających kofeinę, w tym czarnej herbaty, białej herbaty, herbaty oolong i zielonej herbaty. Roślina ta powstała w pobliżu południowo-zachodniego regionu Chin jako wiecznie zielony krzew leśny. Liście są błyszcząco zielone z ząbkowanymi krawędziami i są podobne zarówno pod względem kształtu, jak i wielkości do liścia laurowego.

jak głosi historia, roślina herbaciana została po raz pierwszy przypadkowo napotkana w 2737 roku p. n. e. Cesarz w tym czasie gotował wodę w swoim ogrodzie, gdy liść z zwisającego drzewa camellia sinensis dryfował do jego garnka. W wyniku połączenia powstał napój, który zmusił go do dalszych badań nad drzewem, odkrywając zarówno właściwości lecznicze, jak i smakowite.

odmiany

dwie odmiany herbaty tworzą jedne z najpopularniejszych rodzajów herbaty. Camellia sinensis sinensis (chińska herbata) pochodzi z Chin i kwitnie w niskich temperaturach i na dużych wysokościach. Jest powszechnie uprawiana na zboczach górskich, produkując słodszy, łagodniejszy smak wskazujący zarówno na zieloną herbatę, jak i białą herbatę. Camellia sinensis assamica (herbata Assam lub indyjska herbata), z drugiej strony, kwitnie w regionie Assam w północnych Indiach. Roślina ta jest uważana za bardziej tropikalną niż jej chińska odmiana, rosnąca i produkująca większe liście (ze względu na klimat z dużą ilością deszczu i ciepłymi temperaturami). Ta odmiana jest używana do mocnych herbat, takich jak czarna herbata, oolong i pu-erh.

uprawa

chociaż camellia sinensis zwykle kwitnie w klimacie tropikalnym, niektóre odmiany, takie jak Chińska, również dobrze rosną w chłodniejszych, dużych wysokościach, klimatach. W Stanach Zjednoczonych herbata uprawiana jest na Hawajach, w subtropikalnym regionie Południowego Wschodu oraz w chłodnym, łagodnym klimacie Północno-Zachodniego Pacyfiku. Uważana za odporną do strefy 8, roślina herbaciana może być uprawiana na podwórkach w tej strefie lub w doniczce w szklarniach w chłodniejszym klimacie.

wiele ogrodów herbacianych i plantacji utrzymuje camellia sinensis jako krzew, ale jeśli go nie przycinasz, może wyrosnąć na małe drzewo. W rzeczywistości niektóre odmiany uważają, że im wyższa roślina herbaciana, tym większa struktura korzeniowa i tym bardziej bogata w składniki odżywcze i aromatyczna herbata. Roślina herbaciana kwitnie w dobrze przepuszczalnej, piaszczystej glebie i nie powinna być zbierana, dopóki nie osiągnie wieku trzech lat.

zbiór

zbiór camellia sinensis musi być wykonany ręcznie, ponieważ tylko górne liście powinny być zrywane. Podczas wyrywania—określenie przemysłu herbacianego na zbiór-Szukaj młodych liści na szczycie rośliny, szczególnie tych z końcówkami lub małych, częściowo uformowanych liści. Zerwać grupę, lub „flush,” liści, dbając o to, aby to niewielka część łodygi zawierające od dwóch do pięciu liści i końcówki. Kolor zaledwie dwóch lub trzech liści jest znany jako ” złoty kolor.”W rzadkich przypadkach używane są również gałązki i kwiaty rośliny. Ogólnie rzecz biorąc, rośliny są utrzymywane przed kwitnieniem, aby przekierować swoją energię na cenne liście. Jednak niektórzy ogrodnicy podwórkowi wolą ładne białe kwiaty, które kwitną jesienią.

herbata jest zbierana w cieplejszych miesiącach, gdy roślina rośnie w siłę. W klimacie północnym daje to zaledwie czteromiesięczne okno. Jednak w regionach tropikalnych kultywary mogą mieć do ośmiu miesięcy regularnych zbiorów.