wojny macedońskie (III I II wiek p. n. e.) – cztery konflikty między starożytną Republiką rzymską a Królestwem Macedonii . Spowodowały one coraz większe zaangażowanie Rzymu w sprawy greckie i przyczyniły się do rzymskiej dominacji całego wschodniego obszaru śródziemnomorskiego.

I wojna macedońska (215-205 p. n. e.) miała miejsce w kontekście II wojny punickiej, podczas gdy Rzym był zajęty walką z Kartaginą. Ambitny król macedoński Filip V postanowił zaatakować Państwa klienckie Rzymu w sąsiedniej Ilirii i potwierdził swój cel w 215 roku, zawierając sojusz z Hannibalem z Kartaginy przeciwko Rzymowi. Rzymianie toczyli wojnę bezskutecznie, a w 205 R. pokój w Fenicji zakończył konflikt na warunkach korzystnych dla Filipa, pozwalając mu na kontynuowanie podbojów w Ilirii.

Filip zaczął prześladować Rodos, Pergamum i inne greckie miasta-państwa Morza Egejskiego. II wojna macedońska (200-196) została rozpoczęta przez senat rzymski przeciwko Filipowi po tym, jak ten odmówił zagwarantowania, że nie podejmie wrogich działań przeciwko tym państwom. Siły Filipa zostały ciężko pokonane przez Rzymian i ich greckich sojuszników w bitwie pod Cynoscephalae w 197. Warunki pokoju obejmowały utratę większości jego marynarki wojennej, wypłatę dużego odszkodowania Rzymowi i utratę jego terytoriów poza Macedonią. Rzym ustanowił następnie dobroczynny protektorat nad Grecją.

syn i następca Filipa, Perseusz (panował 179-168), zaczął zawierać sojusze z różnymi greckimi miastami-państwami, co wywołało niezadowolenie Rzymu. Tak rozpoczęła się III wojna macedońska (171-168), która zakończyła się w 168 r., kiedy Rzymska armia Lucjusza Aemiliusza Paullusa całkowicie pokonała siły Perseusza w bitwie pod Pydną. Perseusz został zabrany do Rzymu w łańcuchach, a Macedonia została podzielona na cztery formalnie autonomiczne Republiki, które musiały płacić roczną daninę Rzymowi. Układ ten wywołał jednak w Macedonii stan chronicznego nieporządku i w 152 roku udawany syn Perseusza, Andriscus, próbował przywrócić monarchię macedońską, prowokując tym samym czwartą wojnę macedońską (149-148). Rzymski Pretor Kwintus Caecilius Metellus rozgromił bunt ze względną łatwością, a w 1461 Macedonia stała się rzymską prowincją. Była to w rzeczywistości pierwsza Prowincja rodzącego się Cesarstwa Rzymskiego.