gdy 10 lat temu ALLAN AFFELDT po raz pierwszy zajrzał do hotelu Castañeda, doszedł do wniosku, że to stracona sprawa—kolejny tragiczny rozdział w rozpadającej się sadze o mieszkaniach w Harvey House, które niegdyś przecinały kolej i pomagały oswoić Zachód. Hotel Alvarado w Albuquerque zniknął, wraz z El Navajo Gallupa, El Ortiz Lamy, Las Chavez Vaughna i innymi.

„ludzie nie mogli znaleźć sposobu, aby ich uratować”, mówi Affeldt, „a ten, po prostu wydawał się jasny, to tylko kwestia czasu.”

Castañeda z 1898 roku, wzór stylu Odrodzenia misji, szeptany o niebezpieczeństwie i upadku. W dużej mierze pusty, mieścił się w nim bar, który Affeldt opisał jako ” surrealistyczny.”Odnowiony kilkadziesiąt lat temu w stylu rustykalnej, kowbojskiej dyskoteki z lat siedemdziesiątych, otwierał się o dziwnych porach w okazjonalne dni, wystarczająco, aby potwierdzić licencję na alkohol.

do tego czasu Affeldt odnowił kolejny klejnot Harvey, La Posada, w Winslow w Arizonie. Pod jego ręką hotel zmienił się ze starzejącego się oka w rozległy UL wypchany lokatorami. Więc kiedy ludzie z Vegas zastanawiali się, jak odbudowany hotel może rozwalić ich miasto, położone na wschodniej flance Gór Sangre de Cristo, zaledwie 60 mil na wschód od Santa Fe, pomyśleli o Affeldcie. Stał się ich Don Kichotem. Ale za każdym razem, gdy przechylał się na metkę Castañedy, składał się.

„na początku było to 2 miliony dolarów, potem półtora miliona”

biorąc pod uwagę dodatkowe wielomilionowe koszty nowej instalacji wodno-kanalizacyjnej, nowego dachu, nowego okablowania, rekonfigurowanych ścian, redukcji azbestu i kto wie, co jeszcze w budynku, który może dać tylko 20 pokoi gościnnych, Affeldt odszedł. Ale zawsze patrzył wstecz-na tętniące życiem centrum z osobliwymi sklepami, na bogactwo wiktoriańskiej architektury, na gorące źródła i strumienie pstrągów, wszystko to tylko krok od I-25.

w kwietniu Cena Castañedy spadła do 450 000 dolarów, a klucze w końcu wślizgnęły się do kieszeni Affeldta. Dzień po jego zakupie przemawiał na zebraniu Klubu Rotary w Las Vegas, którego członkowie podzielali nie tylko nostalgię za mekką, którą był kiedyś hotel,ale także chęć rozpoczęcia gospodarki przyzwyczajonej do powolnego ruchu.

„to jedno z najładniejszych małych miasteczek na Zachodzie” „Mam nadzieję, że Castañeda jest tylko katalizatorem, aby Las Vegas znów stało się Las Vegas Grandes-wielkim Las Vegas.”Zaledwie kilka przecznic dalej, w różnych dzielnicach trzech historycznych dzielnic miasta, inni biznesmeni pracowali już nad kolejną ewolucją Vegas. Gdy Castañeda dołącza do marszu, ich drogi zbiegają się w kierunku punktu krytycznego.

Co nas czeka? Niezwykła mieszanka historycznego uroku, sklepów z antykami—realności północnego Nowego Meksyku – i być może nieoczekiwana smuga hipsterskiego przedsiębiorczego Bootstrapa, wraz z zaawansowanymi technologicznie dziećmi, nagradzanym browarem, a nawet rzemieślniczymi ogórkami.

BILLY The KID, Doc HOLLIDAY i FRED HARVEY wchodzą do baru. To brzmi jak zasadzka dla żartu, ale to mogło się zdarzyć. Niegdyś odległa Wioska grantów, Las Vegas („The meadows”) rozkwitła, gdy szlak Santa Fe przecinał Nowy Meksyk w 1821 roku. Kolej dotarła w 1880 roku, a wiktoriańska Architektura rozkwitła, aż od torów do placu Starego Miasta.

pomimo szlachetności takich budynków, miasto było zgryźliwe i hałaśliwe, magnes dla notorycznych banitów i przebiegłych polityków.

Stephen Fried, autor Appetite for America, znanej biografii Freda Harveya i jego hotelowego Imperium, mówi, że Billy, Doc i Fred prawdopodobnie spotkali się, ponieważ wysokość Dzikiego Zachodu przywitała swój najbardziej cywilizowany czynnik.

Harvey postawił na obsługę klienta z najwyższej półki. We współpracy z Atchison, Topeka & Santa Fe Railway, firma przyciągała podróżnych do egzotycznych krain na zachód od Missouri i zachęcała ich do pozostania po drodze.

w 1880 roku Harvey nadzorował budowę wspaniałego hotelu Montezuma sześć mil na północ od Vegas. Chociaż spłonął dwukrotnie, firma za każdym razem go odnawiała, przyciągając turystów do gorących źródeł, lodowych stawów i górskich krajobrazów. (Dziś w Zamku Montezuma znajduje się Armand Hammer United World College of the American West, szkoła średnia w programie International Baccalaureate; wycieczki są oferowane w ciągu roku szkolnego.)

Castañeda, nazwany na cześć Pedro de Castañeda, kronikarza wyprawy Francisco Vásquez de Coronado z 1540 roku, został zaprojektowany jako pierwszy z trzech luksusowych przystanków na specjalnej Zachodniej trasie, wraz z Alvarado i Wielkim Kanionem El Tovar. Gdy miejscowi stolarze i Murarze ukończyli Castañedę, przyszły prezydent Theodore Roosevelt zwerbował miejscowych kowbojów, aby służyli jako surowi jeźdźcy w wojnie hiszpańsko-amerykańskiej. Chociaż ich służba była krótka, ich bohaterstwo Narodowe błyszczało. W 1899 roku na nowym Castañedzie odbył się pierwszy zjazd jeźdźców; na czele stanął sam Teddy. Następnie miasto ustanowiło coroczną tradycję, która trwała aż do ostatniego z honorowych zdejmował buty po raz ostatni.

w 1948 roku, gdy Imperium Harveya zanikło, Castañeda odwrócił się do góry nogami. Dwaj kolejni właściciele próbowali go przywrócić, ale podróżni zameldowali się w nowszych hotelach, zatrzymali się na noc, a następnie odjechali. W ciągu następnych kilku dekad Gospodarka turystyczna rozpryskiwała się, pomimo swojej porywającej historii, tętniącej życiem sceny artystycznej, sąsiedniego lasu Narodowego, ponad 900 nieruchomości w National Register of Historic Places i dwóch college ’ ów (New Mexico Highlands University i Luna Community College). Za każdym razem, gdy affeldt i jego żona, artystka Tina Mion, odwiedzali, odchodzili zdziwieni.

„przez 10 lat podchodziliśmy i pytaliśmy:” dlaczego nie ma tu ludzi?””

z Castañedą zamierzają to zmienić. Ich plany obejmują połączenie niektórych z oryginalnych 40 pokoi i wspólnych łazienek w samodzielne apartamenty dla gości. Atrakcja: dwupiętrowy apartament, który przenosi lokatorów do dzwonnicy budynku i ma mały balkon z widokiem na dziedziniec. Odrestaurują jadalnię i jadalnię, odzyskają jak najwięcej ogromnego sprzętu kuchennego, a na pierwszym piętrze wzmocnią tłoczone blaszane sufity i podłogi z lastryko. Pokoje można otworzyć w ciągu roku w cenie od 119 do 160 dolarów za noc.

Fried, który prowadzi doraźny legion tego, co nazywa „Fred Heads”—historyków—amatorów, którzy zachwycają się historią kolei i dziedzictwem Harveya-przewiduje dziesiątki zastrzeżeń. „Będzie dużo zabawy”, mówi. „Wiele osób ma zamiar połączyć się z częścią historii Nowego Meksyku, która nie jest dobrze znana.”

w swoim pierwszym tygodniu posiadania, Affeldt i załoga zburzyli dziesięciolecia zaniedbań (w tym ten dziwny bar) i wyczyścili go na czas, aby zorganizować powitalną uroczystość z udziałem gubernatora Susany Martinez i wielu mieszkańców miasta. Lobby wypełnione było artystami, zwolennikami odbudowy, robotnikami, politykami i liderami biznesu. Ubrani we wszystko, od kowbojskich butów i Carhartów po garnitury bankiera i niedzielne sukienki, zdobyli serenadę Mariachi Cardenal z liceum Robertsona.

bez wątpienia innowacyjny Fred Harvey podziwiałby pojawienie się DIY cool w Vegas dzisiaj. W fabryce spadochronów mógł podziwiać licealistę z Las Vegas, który założył koszulkę ze skomputeryzowanymi światłami. Może spróbuje starego Miejskiego Drafthouse ale, stworzonego w tym, co jego właściciele nazywają „Nano browarem” – małym rozmiarem, dużym uznaniem regionalnym.

zapytaj prawie każdego lokalnego mikroprzedsiębiorcę: „dlaczego Vegas?”i będą tout mnóstwo niedrogich nieruchomości i społeczności chętnych do przyjęcia ryzykantów.

Margaret Smith, pochodząca z pobliskiej Rociady, która mieszkała wszędzie, nie była sprzedawana w Las Vegas, ale spodobała się pusta witryna, którą znalazła na Bridge Street rok temu. Kiedy ona i jej mąż, artysta David Schaum, wyremontowali go w galerii Blowin’ in the Wind, sąsiedzi ciągle wpadali, aby ich dopingować i budować nowe przyjaźnie.

” zanim mieliśmy wielkie otwarcie, „mówi,” zakochaliśmy się w Vegas.”(Fani „one of Our 50 Is Missing”, zwróć uwagę: wielkie otwarcie zostało opóźnione o kilka tygodni, ponieważ firma kurierska wysłała biżuterię galerii do drugiego Las Vegas.)

w 2012 roku pochodzący z Vegas Mariano Ulibarri założył Parachute Factory, maker space—miejsce do wspólnego tworzenia przy użyciu sprzętu high-tech—jako część swojego magistra sztuki medialnej z Highlands. Urodzony w Vegas, wyprowadził się i ostatecznie uczył angielskiego w Japonii z żoną, ale miłość do rodziny przyciągnęła ich z powrotem. Parachute Factory zaczęło się od misji łączenia dzieci z technologią, a przekształciło się w obozowisko przy ulicy Mostowej, w którym znajduje się wszystko, od kamer otworkowych po Drukarki 3D-i wita także dorosłych. Programy Drop-in są otwarte dla każdego, kto interesuje się elastyczną kreatywnością (parachutefactory.org).

Ulibarri nazwał program po zniszczonym budynku, do którego chciałby się przenieść na plaza. Długo pusta, mieściła się tu kiedyś fabryka spadochronów z czasów wojny koreańskiej, która zatrudniała legiony kobiet z północnego Nowego Meksyku. Jego fabryka spadochronów, wzorowana na maker spaces w znacznie większych miastach, zdobyła krajowe uznanie za rozpalenie iskry w małym miasteczku.

„robią to w San Francisco, ale mają problem ze znalezieniem kogoś, kto może, powiedzmy, spawać rzeczy” – mówi Ulibarri. „Tutaj mogę rzucić kamieniem i uderzyć 12 ludzi, którzy spawają, aby naprawić swoje ogrodzenia. Mamy artystów z Nowego Jorku, którzy byli inżynierami metra pracującymi z dziećmi. Mamy wytrzymałe i zaawansowane technologicznie wszystko w jednej przestrzeni.”

do tej pory jego motto brzmiało „po prostu spróbuj czegokolwiek”, a co do ” Dlaczego Vegas?”mówi, że to proste:” gospodarka jest mniej dotknięta niż w innych miejscach. I jest to odosobnione uczucie, więc robienie rzeczy z konieczności jest bardziej powszechne niż miejsca takie jak San Francisco. Częścią tego, „dodaje,” było po prostu pragnienie, aby moi przyjaciele i nasze dzieci razem.”

jeden z tych przyjaciół, Miguel Melendez, osiedlił się w budce na Starym Mieście Drafthouse po drugiej stronie ulicy i opisał, jak dorastał w okolicy, przeprowadził się do Albuquerque i po powrocie sześć lat temu zauważył ” brak kultury piwnej, ale wielu ludzi lubiło piwo rzemieślnicze.”On i współwłaściciel Joshua Woodlee zebrali swoje głowy, znaleźli miejscowych ludzi chętnych do pomocy, aw ciągu dziewięciu miesięcy New Mexico Craft Brewing Co. pierwsza partia była gotowa, z salonem połączonym z restauracją El Rialto &.

„w październiku zeszłego roku, na Albuquerque Hopfest, zjechaliśmy moim pickupem, ustawiliśmy się obok browaru Marble i wróciliśmy do domu z drugim miejscem Best of Fest”, mówi Melendez. „Mój telefon dzwoni z dystrybutorami.”Hipsterski klimat kontynuuje w War Dancer gallery na plaza, gdzie artystka Diana Whitten rozpoczęła wysiłki, aby w ciągu roku założyć wspólnotową kuchnię handlową. Cel: dać lokalnym kucharzom-amatorom miejsce, w którym można zamienić domowe smakołyki w produkty detaliczne.

„ludzie chcą robić bezglutenowe wypieki, pesto i hummus”-mówi. „Ktoś chce zrobić suszone. Współpracujemy ze wszystkimi lokalnymi rolnikami i hodowcami wołowiny.”W perfekcyjnej Portlandii Whitten zamierza zrobić pikle z Mother Works.

poza galerią, w Plaza Park odbywają się festiwale muzyczne. Santeros wyrzeźbił pnie martwych drzew w zachęcające posągi. Tom Bridge Street w ofercie nadal udowadnia, że niezależne Księgarnie mogą się rozwijać w dobie Amazonii. W pobliżu znajduje się wąż E. Romero & Budynek Kompanii Pożarniczej ma zostać wyremontowany na Muzeum wozów strażackich. Casa de Cultura, grupa non-profit, organizowała festiwale bluesowe i rekrutowała lokalną młodzież do tworzenia zabawnych murali, z planami kolekcji murali inspirowanych przez artystę-aktywistę Banksy ’ ego. Coroczne imprezy, takie jak rajd Motocyklowy Rough Rider i miejsca z przeszłymi Historic Sites Tour, przyciągają turystów z całego świata.

w 2013 roku Amerykańskie Stowarzyszenie planowania nazwało most jedną z 10 najlepszych ulic w kraju za pomyślne połączenie „Dzikiego Zachodu” z różnorodną mieszanką odrestaurowanych greckich Revival, Italianate, Georgian Revival, Queen Anne, neoklasycznej i kolonialnej architektury Revival.”

Chwała na bok, ulica wciąż rości sobie pretensje do zbyt wielu rozwalonych firm i wyłudzonych okien. Plaza Hotel, 1882 królowa miasta, które Affeldt ma również nadzieję kupić, jest otwarty dla biznesu, ale bankrutuje po ekspansji 2009 pęknięty głowy z Krajowego kryzysu gospodarczego. Affeldt widzi rany Vegas, ale przewiduje, że Castañeda i miasto wyleczą przynajmniej część z nich. „Mamy nadzieję, że wiele zrobimy z lokalnymi produktami i z drafthouse”, mówi. „Jest tu dużo energii przedsiębiorczej. Znajdują się tu sklepy z antykami i restauracje. Niektórzy mogą się trzymać, a gdyby więcej ludzi było w mieście, zrobiliby to lepiej.”

gdy Affeldt mówił o przyszłości, słychać było fragment jego snu; jakby na zawołanie zabrzmiał gwizd pociągu, słaby i samotny, głos z przeszłości dogania teraźniejszość. ✜