kolonialna Ameryka cierpiała na brak twardych pieniędzy z powodu systemu merkantylnego. W ramach tej gospodarki kolonie systemowe eksportowały relatywnie tanie surowce i importowały relatywnie drogie towary wytwarzane. System był dobry dla kupców w kraju macierzystym, ale zły dla kolonii, ponieważ spowodował więcej pieniędzy opuszczających kolonie niż przychodzących.

niektóre kolonie łagodzą swoje problemy walutowe, emitując pieniądze papierowe wspierane przez przewidywane ściągnięcia podatków lub hipoteki gruntowe. Pieniądz papierowy był popularny wśród klasy robotniczej i rolników, ponieważ wprowadzał więcej pieniędzy do obiegu i stymulował gospodarkę. Pieniądz papierowy był niepopularny u brytyjskich kupców, ponieważ jego wartość wahała się-często w dół. Za namową tych kupców, 19 kwietnia 1764 roku brytyjski parlament uchwalił ustawę walutową. Ustawa ta zakazywała koloniom drukowania nowych pieniędzy papierowych i stwierdzała, że pieniądze papierowe już w obiegu mają być wycofane zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Ustawa o walucie mocno obciążała gospodarkę kolonialną, która już cierpiała z powodu braku twardych pieniędzy. Okazało się, że jest to jedna z ciągle rosnących list pretensji w koloniach, co ostatecznie doprowadziło do wojny rewolucyjnej.