26 września 1969 roku amerykańska publiczność telewizyjna usłyszy wkrótce słynny tekst otwierający „Here’ s the story of a lovely lady. Który wychowywał trzy bardzo piękne dziewczyny … ” jako Brady Bunch, sitcom, który stanie się ikoną amerykańskiej popkultury, wyemitowany po raz pierwszy. Serial został doceniony przez krytyków i według „Museum of Broadcast Communications”, w trakcie całej sieci, serial nigdy nie dotarł do pierwszej dziesiątki rankingu Nielsen ratings. Mimo to, program jest jednym z najważniejszych sitcomów amerykańskich programów telewizyjnych z Lat 70., tworząc wiele innych seriali we wszystkich trzech głównych sieciach, a także płyty, Pudełka na lunch, książkę kucharską, a nawet serial sceniczny i film fabularny.”

Czytaj więcej: Dlaczego „radykalny” Brady Bunch prawie nigdy nie powstał

stworzony przez Sherwooda Schwartza (którego poprzednim hitem był Gilligan 's Island), The Brady Bunch śledzi historię Carol (Florence Henderson), owdowiałej matki trzech blond córek, która poślubia architekta Mike 'a Brady’ ego (Robert Reed), wdowca i ojca trzech brązowowłosych chłopców. Mieszana rodzina mieszka razem w podmiejskim domu w Los Angeles ze swoją wesołą gospodynią, Alice (Ann B. Davis). Serial koncentrował się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z dziećmi Brady 'ego–Gregiem (Barry Williams), Marcią (Maureen McCormick), Peterem (Christopher Knight), Jan (Eve Plumb), Bobby’ m (Mike Lookinland) i Cindy (Susan Olsen)–którzy wahali się od wieku szkolnego do nastolatków. Mimo że akcja rozgrywa się pod koniec lat 60. i na początku lat 70., w czasie Politycznych i społecznych wstrząsów w Stanach Zjednoczonych, Brady Bunch zazwyczaj unikał kontrowersyjnych tematów i zamiast tego prezentował zdrowe spojrzenie na życie rodzinne, podejmował tematy takie jak rywalizacja między rodzeństwem (w tym słynna skarga Jana na temat skupienia się na jej siostrze: „Marcia, Marcia, Marcia”),

Po 177 odcinkach, ABC anulowało The Brady Bunch, a ostatni oryginalny odcinek wyemitowano 30 sierpnia 1974 roku. Wkrótce jednak serial stał się wielkim hitem w reedycji. W 1977 powstał program The Brady Bunch Hour, w 1988 film telewizyjny a Very Brady Christmas, w 1995 parodia filmu The Brady Bunch (z Shelley Long i Garym Cole ’ em jako Carol I Mike) i jego kontynuacja a Very Brady Sequel (1996) oraz w 2002 film telewizyjny The Brady Bunch w Białym Domu. W 1992 roku Barry Williams opublikował bestsellerowy pamiętnik zatytułowany Growing Up Brady: I Was a Teenage Greg, który przedstawił Kulisy serialu i ujawnił, że życie za kamerami Brady Bunch było mniej zdrowe niż wydawało się w telewizji.

Czytaj więcej: The Brady Bunch: 8 sekretów i skandali o Piskliwej rodzinie TV