System płodozmianu wykorzystujący trzy pola, na których naprzemiennie występują odłogi, ozime i jare . System trzypolowy był charakterystyczny dla ugorowego systemu uprawy roślin stosowanego w czasach feudalnych i był stosowany w gospodarstwach chłopskich w carskiej Rosji i innych krajach.

System trzypolowy był używany głównie do uprawy zboża i zawsze łączył się z hodowlą zwierząt. Naturalnym pokarmem dla zwierząt były łąki i klepiska. Żyzność gleby została przywrócona na ugorowanym polu, stosując obornik i uprawiając pole kilka razy w lecie, aby zniszczyć chwasty i zgromadzić wilgoć. Jesienią na Ugorach wysiewano zboża ozime—głównie żyto. Po zebraniu ozimych wysiewano rośliny jare, które skorzystały z resztek nawozu obornikowego. Po stopniowym zaoraniu łąk, Ugory, które były porośnięte chwastami, były wykorzystywane jako pastwiska w pierwszej połowie lata, a uprawa została przesunięta na drugą połowę lata. W takich warunkach system trzech pól nie mógł zapewnić stałych zbiorów.

wraz z rozwojem stosunków kapitalistycznych w rolnictwie, system trzech pól był stopniowo zastępowany przez systemy uprawy ugorowanej i płodozmianu. Systemy rotacyjne Multifield weszły do użytku w Rosji dopiero po rewolucji październikowej 1917 roku.