spojenie łonowe jest niesynowialnym stawem amfiardowym. Szerokość spojenia łonowego z przodu jest o 3-5 mm większa niż jego szerokość z tyłu. Ten staw jest połączony przez fibrocartilage i może zawierać wypełnioną płynem jamę; centrum jest naczyniowe, prawdopodobnie ze względu na charakter sił ściskających przechodzących przez ten staw, co może prowadzić do szkodliwych chorób naczyniowych. Końce obu kości łonowych są pokryte cienką warstwą chrząstki szklistej przymocowanej do włóknistej. Dysk fibrocartilaginous jest wzmocniony przez szereg więzadeł. Te więzadła przylegają do dysku fibrocartilaginous do tego stopnia, że włókna mieszają się z nim.

dwa takie więzadła to więzadło łonowe górne i więzadło łonowe dolne, które zapewniają największą stabilność; więzadła przednie i tylne są słabsze. Silne i grubsze więzadło górne jest wzmocnione przez ścięgna mięśnia prostego brzucha, mięsień skośny zewnętrzny brzucha, mięsień gracilis i mięśnie biodra. Superior więzadło łonowe łączy ze sobą dwie kości łonowe superiorly, rozszerzając poprzecznie aż do guzków łonowych. Więzadło dolne w łuku łonowym jest również znany jako więzadło łonowe łukowe lub więzadło subpubic; jest to gruby, trójkątny łuk włókien więzadłowych, łącząc ze sobą dwie kości łonowe poniżej i tworząc górną granicę łuku łonowego. Powyżej jest mieszany z międzypubiczną włóknisto-szyjną laminą; bocznie jest przymocowany do dolnej rami kości łonowych; poniżej jest wolny i jest oddzielony od powięzi przepony moczowo-płciowej przez otwór, przez który głęboka żyła grzbietowa prącia przechodzi do miednicy.

FibrocartilageEdit

Fibrocartilage składa się z małych, łańcuchowych wiązek grubych, wyraźnie określonych włókien kolagenowych typu I. Te włókniste wiązki tkanki łącznej mają między sobą komórki chrząstki; komórki te do pewnego stopnia przypominają komórki ścięgien. Włókna kolagenowe są zwykle umieszczone w uporządkowanym układzie równoległym do napięcia na tkance. Ma niską zawartość glikozaminoglikanów (2% suchej masy). Glikozaminoglikany to długie, nierozgałęzione polisacharydy (stosunkowo złożone węglowodany) składające się z powtarzających się jednostek disacharydowych. Fibrocartilage nie ma otaczającego perychondrium. Perychondrium otacza chrząstkę rozwijającej się Kości; ma warstwę gęstej, nieregularnej tkanki łącznej i pełni funkcje we wzroście i naprawie chrząstki.

chrząstka Hialinowaedytuj

chrząstka hialinowa to biała, błyszcząca chrząstka na końcu kości długich. Chrząstka ta ma słaby potencjał gojenia, a wysiłki, aby skłonić go do naprawy się często kończy się podobnym, ale uboższym fibrocartilage.

rozwój

u noworodka spojenie łonowe ma szerokość 9-10 mm, z grubymi chrzęstnymi płytkami końcowymi. W połowie wieku dojrzewania osiąga się wielkość dorosłego. W wieku dorosłym płytki końcowe zmniejszają szerokość do cieńszej warstwy. Degeneracja spojenia łonowego towarzyszy starzeniu się i po porodzie. Kobiety mają większą grubość tego dysku łonowego, który pozwala na większą mobilność kości miednicy, zapewniając tym samym większą średnicę jamy miednicy podczas porodu.