Streszczenie

w celu porównania specjalizacji anatomicznej i elektrofizjologicznej odpowiedzi czuciowych aferentów włókien Delta I C zakończonych jako wolne zakończenia nerwowe zastosowano preparat in vitro rogówki królika. Żywe zakończenia nerwowe wizualizowano za pomocą mikroskopii epifluorescencyjnej i żywotnego barwnika 4-di2-ASP, a właściwości odpowiedzi określono za pomocą mikrostymulacji i rejestracji aktywności wyładowania włókien. Typ włókna określono na podstawie pomiaru prędkości przewodzenia i preferowanej energii bodźca (modalności) każdego włókna. Zidentyfikowano cztery populacje włókien specyficznych dla modalności: (1) wolno adaptujące receptory zimnych włókien c (prędkość przewodzenia 0,25-1,6 m/s), (2) jednostki chemoczułe włókien c o mieszanej aktywności fazowej i tonicznej (1,1–1,8 m/s), (3) szybko adaptujące się mechanoczułe włókna delta A (1,5–2,8 m/s) i (4) wysoko progowy mechano/heat (>>> 350 DYN lub > 40 stopni C) fazowy a delta (3,5–4,4 m / sek). Oprócz tych różnic fizjologicznych odnotowano również specjalizację anatomiczną. Zakończenia nerwowe włókien delta odróżniano od włókien C przez cienkie, wydłużone zakończenia czuciowe, które biegły równolegle do powierzchni rogówki; zakończenia włókien C tworzyły krótkie, rozgałęziające się skupiska, które biegły głównie prostopadle do powierzchni. Wydłużona Budowa zakończeń nerwowych delta związana była z selektywnością kierunkową bodźców mechanicznych. Wyniki te potwierdzają wcześniejsze sugestie, że wolne zakończenia nerwowe mogą wykazywać zarówno specjalizację strukturalną, jak i funkcjonalną.