45‐letni mężczyzna z normalną mową przeszedł całkowitą glossektomię z rekonstrukcją płatka mięśniowo-skórnego w celu odbudowy tylnego dna jamy ustnej. Terapię logopedyczną rozpoczęto miesiąc po operacji. Stworzono kilka urządzeń protetycznych, które pomagają poprawić zrozumiałość mowy i funkcję deglutitory. Po kilku miesiącach praktyki z protezą podjęto próbę poprawy specyficznych dźwięków mowy, w tym samogłoski, poprzez dalszą rewizję konstrukcji protezy. Chirurgicznie zrekonstruowany obszar wydaje się być zdolny do bardzo ograniczonych ruchów wolicjonalnych. Oceniając stopień ruchu rekonstrukcji płata, uzyskano rentgenowskie nagrania mikrozespołów przed i po gruntownej rewizji protezy. Artykulacja wybranych dźwięków została znacznie poprawiona. Chociaż artykulacja nie jest doskonała, mowa konwersacyjna jest wysoce zrozumiała, w tym rozróżnialne spółgłoski pęcherzykowe i welarne oraz ulepszenia w produkcji samogłosek. Wykonywana jest dalsza rewizja protezy i ćwiczenia. Zaprezentowane zostaną prezentacje dźwiękowe, a wyniki prostej oceny formalnej zrozumiałości oraz oceny „artykulacyjnej” i akustycznej zostaną omówione wraz z interpretacją konkretnych strategii artykulacyjnych.