wejście Francji do wojny postawiło Brytyjczyków w trudnej sytuacji. Jeśli Francuska marynarka zablokuje Rzekę Delaware, może zagłodzić Armię brytyjską w Filadelfii. Brytyjczycy opuścili Filadelfię 18 czerwca 1778 roku i zaczęli powoli przechodzić przez New Jersey do Nowego Jorku. Armia kontynentalna dogoniła ich pod Monmouth Courthouse 28 czerwca 1778 roku.

Monmouth było największą bitwą Rewolucji Amerykańskiej. „w upalne, wyczerpujące popołudnie szalała największa bitwa artylerii polowej wojny, a upał i kule padały na piechurów. Mimo taktycznego remisu, było to strategiczne zwycięstwo i polityczny triumf dla Armii Kontynentalnej i generała Washingtona. Armia wchłonęła szkolenie Valley Forge i stała na równi z Brytyjczykami w dużym, europejskim stylu. W bitwie poległ również generał Charles Lee, long a thorn po stronie Washingtona. Jego rozkaz odwrotu doprowadził do postawienia przed sądem wojskowym, skutecznie kończąc karierę wojskową.

bitwa odbywa się corocznie pod koniec czerwca.

inne miejsca związane z bitwą

przed i po bitwie Armia kontynentalna obozowała na zachód od Englishtown. Generał Charles Lee został zakwaterowany w Village Inn (2 Water Street; ograniczone godziny; Battleground Historical Society).

Freehold Borough (wtedy Monmouth Courthouse) było centrum ogromnych brytyjskich obozowisk. W pobliżu centrum miasta znajduje się Kościół św. Piotra z 1771 r. (33 Throckmorton St.), używany przez Brytyjczyków jako szpital po bitwie. Trzy przecznice na północ znajduje się Muzeum Monmouth County Historical Association (mcha), które ma wystawę poświęconą bitwie o Monmouth, a także zmieniające się galerie zawierające sztuki dekoracyjne i zbiory archiwalne . Po drugiej stronie ulicy znajduje się Monmouth Battle Monument z 1884 roku. Na 100-metrowym pomniku znajduje się pięć brązowych tablic ze scenami z bitwy.

Molly Pitcher

„Molly Pitcher” z mitu była nosicielką wody, która przejęła prowadzenie ognia z armaty, gdy jej mąż został zabity. Prawdziwa „Molly” miała więcej szczęścia-jej mąż nie został zabity, a ona była tylko jednym członkiem dużej ekipy strzeleckiej. „Molly”była Mary Hays, żoną Williama Haysa, artylerzysty, kapitana Kompanii Proctora z Pensylwanii lub 4 Pułku Artylerii kontynentalnej. Mit rozwinął się ze wspomnień Mary Hays i Margaret Corbin-tej ostatniej rannej broniącej Fortu Washington w 1776 roku-oraz setek innych żon żołnierzy, które naprawiały i prały dla armii obu stron.