nazwa shagbark Hickory mówi zarówno o jego wyglądzie, jak i użyteczności. Dojrzałe drzewa są łatwo rozpoznawalne po kudłatej korze, jak sama nazwa wskazuje. Co więcej, słowo hickory pochodzi od słowa pawcohiccora, Algonquin określenie mielonego posiłku z orzechów.

Hickory Shagbark to duże drzewo liściaste, które osiąga 40 metrów wysokości i może żyć przez 200 lat. Orzechy zbierają się jesienią we wschodnich Stanach Zjednoczonych, od Maine po wschodni Teksas.

chociaż drzewa są rzadko uprawiane komercyjnie, ich orzechy są jadalne i są wspierane przez tych, którzy znają smak osobiście. Smak orzechów jest słodki i bardzo bogaty, bez śladu goryczy. Oprócz orzechów Hickory jest również bardzo pożądanym drewnem stosowanym w piecach opalanych drewnem ze względu na wysoką kaloryczność i dymny smak; te cechy sprawiają, że drewno jest preferowane do wędlin utwardzanych dymem. Ponadto ekstrakt z kory Hickory jest stosowany w jadalnym syropie, który jest podobny do syropu klonowego w konsystencji, ale o pikantnym, lekko gorzkim, dymnym smaku.

orzech Hickory Shagbark był podstawą diety amerykańskich Indian i wczesnych kolonistów setki lat temu. Tradycyjnie Indianie amerykańscy zbierali orzechy i leczyli je w suchym miejscu przez około tydzień. Po wyschnięciu z twardej białej skorupy wydobywano mięso orzechowe z wielką starannością i cierpliwością. Skorupa została starannie pęknięta za pomocą specjalnego urządzenia do pękania nakrętek, a następnie manipulowana z skorupy, starając się zachować nakrętkę w całości.