Otrzymuj ważne wiadomości i analizy edukacyjne bezpośrednio na swoją skrzynkę odbiorczą

pamiętasz trzy RS – czytanie, pisanie i 'rithmetic? Przygotuj się na dodanie czwartego: sztywność. To hasło w edukacji. Od prezydentów po dyrektorów, miliarderów po członków Rady Szkolnej, prezesów po nauczycieli, wszyscy wydają się obiecywać rygor, domagać się rygoru lub ubolewać nad brakiem rygoru w amerykańskich szkołach.

„nadszedł czas, aby oczekiwać więcej od naszych studentów”, powiedział prezydent Barack Obama w marcu 2009 roku, dodając do refrenu. „Nadszedł czas, aby przygotować każde dziecko, wszędzie w Ameryce, do pokonania każdego pracownika, gdziekolwiek na świecie. Nadszedł czas, aby dać wszystkim Amerykanom pełną i konkurencyjną edukację od kołyski do kariery-powiedział Obama.

wraz z 48 stanami i Waszyngtonem wspólnie opracowują Wspólne Standardy stanowe – które mają „obejmować rygorystyczną treść i stosowanie wiedzy poprzez wysokie umiejętności”-koncepcja rygoru będzie podstawą programu edukacji w dającej się przewidzieć przyszłości.

ale przełożenie retoryki o rygorze na rzeczywistość klasową okazało się trudne. Napięcie między ideałami doskonałości akademickiej a powszechnym dostępem do edukacji było trwałym tematem w amerykańskiej Edukacji Publicznej aż do Horace ’ a Manna i ruchu „common school” na początku XIX wieku. Pokolenia wychowawców i polityków starały się pogodzić wysokie standardy z chwalebnym celem, jakim jest pomoc wszystkim uczniom w osiągnięciu tego celu. Krucjata stała się bardziej intensywna pod koniec lat 80., kiedy państwa zaczęły podnosić wymagania dotyczące ukończenia studiów po ostrzeżeniach, że „rosnąca fala przeciętności” w amerykańskich szkołach groziła zniszczeniem gospodarki narodowej.

od tego czasu idea, że przy odpowiednim wsparciu wszyscy uczniowie mogą opanować rygorystyczne treści, zdominowała Dyskusje o polityce publicznej i rzuciła nowe światło na ideę rygoru. Przywódcy polityczni i biznesowi zwiększają presję na szkoły w odpowiedzi na słabe wyniki USA w międzynarodowych testach, rosnące wskaźniki ukończenia studiów w wielu krajach, rewolucję cyfrową, zwiększoną konkurencję gospodarczą i deregulację gospodarek w Indiach i Chinach. (Kliknij tutaj, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat taryf w Stanach Zjednoczonych na całym świecie.)

szkoły są reklamowane jako potężna broń w walce z upadkiem przemysłu. Dziewięćdziesiąt procent miejsc pracy w najszybciej rozwijających się sektorach gospodarki będzie wymagało w przyszłości edukacji policealnej. Demografowie, ekonomiści, liderzy biznesu i eksperci polityki edukacyjnej uważają, że USA nie produkuje wystarczająco dobrze wykwalifikowanych absolwentów szkół wyższych, aby wypełnić te miejsca pracy. W sprawozdaniu podsumowującym szczyt w sprawie dyscypliny akademickiej w 2008 r. stwierdzono, że Stany Zjednoczone są „narodem pogrążonym w kryzysie edukacyjnym, który zagraża osłabieniu naszej pozycji na świecie.”Cena tego spadku jest ogromna. W kwietniu 2009 r. Zarząd konsultantów McKinsey & Co. obliczono, że gdyby osiągnięcia amerykańskich studentów były porównywalne z osiągnięciami Finlandii lub Korei Południowej w ostatnich latach, wielkość gospodarki w 2008 r.byłaby od 1,3 bln USD do 2,3 bln USD większa.

świat organizacji non-profit również przyjął nacisk na większą rygor. Ustawa& Fundacja Melindy Gates wydała 2 miliardy dolarów na podniesienie poziomu ukończenia szkoły średniej, częściowo poprzez promowanie większego rygoru w klasie. „Podobnie jak wielu innych, mam głębokie obawy co do stanu edukacji w Stanach Zjednoczonych,” były przewodniczący Microsoft Bill Gates powiedział komisji Kongresu w 2008 roku. „Zbyt wielu naszych uczniów nie ukończyło szkoły średniej z podstawowymi umiejętnościami, których będą potrzebować, aby odnieść sukces w gospodarce XXI wieku, znacznie mniej przygotowanej na rygory college’ u i Kariery. … Nasze osiągnięcia z matematyki i nauk ścisłych są szczególnie niepokojące.”

Stany reagują na tę presję, zaczynając wymagać od uczniów podjęcia algebry, geometrii i Nauk laboratoryjnych, aby ukończyć szkołę średnią. W 2009 roku pięć stanów wyraźnie stwierdziło, że klasy te muszą być rygorystyczne – chociaż nie zdefiniowały tego terminu. Do 2015 r. polityka w 17 państwach będzie wymagała rygoru. State Scholars Initiative, program, który rozpoczął się w Longview w Teksasie w 1989 roku, zaleca uczniom szkół średnich uczęszczanie na 16-letnie kursy języka angielskiego, matematyki, nauk społecznych, nauk ścisłych i języków obcych. Studenci w 24 stanach, którzy biorą i zdają te kursy, kwalifikują się do stypendium federalnego. Zaawansowane zajęcia kwalifikacyjne, które kiedyś były przeznaczone tylko dla najbardziej elitarnych uczniów, są obecnie wszechobecne i de facto stanowią program nauczania przygotowawczego w wielu miejskich szkołach średnich. (Kliknij tutaj, aby zobaczyć program AP i State Scholars Initiative.) Większość stanów pozwala teraz również uczniom szkół średnich brać lekcje w college ’ u społecznościowym za kredyt.

zdrowa dawka sceptycyzmu

ale mówienie, że program lub program nauczania jest rygorystyczny, nie czyni tego. Jakość tych wysiłków jest bardzo zróżnicowana. Słowo ” R ” stało się narzędziem marketingowym dla przedszkoli, obozów letnich, a nawet programów pozalekcyjnych, które teraz obiecują rygor, ponieważ kiedyś chwaliły się zwiększaniem poczucia własnej wartości dzieci.

zimą 2008 roku czterech studentów Alabama college zaprojektowało niezależny kurs, który polegał na jedzeniu grilla w jak największej liczbie stanów i pisaniu o swoich posiłkach. Zapytany przez reportera, aby odpowiedzieć na sceptycyzm Wydziału dotyczący takich kursów zaprojektowanych przez studentów, Urzędnik agencji Akredytacyjnej obronił je jako rygorystyczne, ponieważ studenci podpisują umowę na ukończenie planu nauczania.

różnica między rygorem a wynikami pojawia się, gdy licealiści zdają maturę na studia. Niedawni absolwenci szkół średnich podjęli znacznie więcej zajęć laboratoryjnych, algebry, geometrii i języka angielskiego niż uczniowie, gdy w 1983 roku wydano raport Nation at Risk report. Ale treści nauczane w takich klasach często są rozwodnione, pomimo państwowych standardów akademickich i programów testowych. Organizacja testująca ACT zgłosiła w 2008, że ponad trzy czwarte studentów, którzy wzięli i zdali podstawowy program nauczania przygotowawczy do college 'u, było jednak nieprzygotowanych do pracy na poziomie college’ u. Prawie połowa absolwentów szkół średnich z 2005 roku, którzy uzyskali ocenę A lub B z algebry II szkoły średniej, nie była gotowa do matematyki w college 'u, a ponad połowa tych, którzy uzyskali ocenę A lub B z fizyki w liceum, nie była gotowa do nauki w college’ u.

trzydzieści procent czteroletnich studentów i 60 procent studentów szkół społecznych wymaga matematyki lub języka angielskiego, szacuje Michael Kirst, Emerytowany profesor edukacji i biznesu na Uniwersytecie Stanforda. Duży wzrost liczby studentów biorących udział w zajęciach AP i International Baccalaureate może być również mylący, jeśli efektem końcowym jest znacznie niższy wskaźnik zdawalności.

oczywiście, kiedy polityk lub dyrektor obiecuje, że spełni się dyscyplina akademicka, kolejne pytania są w porządku: Jaka jest twoja wizja rygoru? Jak to zmierzyć? Jak wygląda rygorystyczne nauczanie? Jak chcesz się upewnić, że tak się stanie? Co sprawia, że twój program jest rygorystyczny? Czy rygor, który twierdzisz, pojawia się na jakimkolwiek niezależnym teście lub w sukcesie uczniów po opuszczeniu szkoły? Kontrowersje dotyczące dokładnego znaczenia „rygoru” będą się pojawiać, gdy administracja Obamy poprosi Państwa o poprawę swoich standardów i ocen, a większość kraju zmierza w kierunku przyjęcia wspólnych podstawowych standardów.

Co to jest rygor?

rygor akademicki jest determinowany nie tylko przez to, czego się uczy, ale także przez to, w jaki sposób jest nauczany i jak jest oceniany, według Barbary Blackburn, która wykłada na Uniwersytecie Karoliny Północnej w Charlotte i pomaga nauczycielom i okręgom szkolnym podnieść poziom rygoru w swoich klasach. Wymagający program nauczania nie jest tak wymagający, jeśli jest nauczany w taki sposób, że uczniowie nie mogą się go nauczyć lub jeśli na testach nie oczekuje się, że uczniowie go poznają.

rygorystyczny program nauczania jest „skoncentrowany, spójny i odpowiednio wymagający”, powiedział William Schmidt, profesor stanu Michigan, który bada praktyki edukacyjne krajów, które przewyższają Stany Zjednoczone na międzynarodowych testach. Aby osiągnąć ten cel, Hrabstwo Montgomery, Md., okręg szkolny przeanalizował zawartość klas AP liceum, a następnie zorientował się, czego uczniowie będą musieli nauczyć się od przedszkola, aby dobrze radzić sobie w tych klasach. Teraz, powiedział Nadinspektor Jerry D. Weast, jego szkoły spełniają jego definicję rygoru, „dając uczniom program nauczania, który przygotuje ich do odniesienia sukcesu w college’ u lub w świecie pracy.”

ale projektowanie programu nauczania jest tylko częścią tego, co definiuje rygor. To, co rzeczywiście dzieje się w klasach, jest również niezwykle ważne. Carol Jago, autorka książki With Rigor for All I przewodnicząca Krajowej Rady nauczycieli języka angielskiego, powiedziała „more is more” pod względem liczby książek, które uczniowie powinni przeczytać. „W klasach akademickich uczniowie czytają co najmniej jedną książkę co dwa do trzech tygodni-najlepiej więcej” – powiedziała.

warto zauważyć, że wielu wychowawców utożsamia rygor z bólem, sztywnym myśleniem i surowością. „Zbyt często rygor staje się” dajmy więcej pracy domowej ” – powiedział Dick Flanary z Krajowego Stowarzyszenia Dyrektorów Szkół Średnich. „Lekcje muszą być „rygorystyczne”, jeśli sprawiają, że dzieci cierpią.”Diane Ravitch, historyk edukacji, kojarzy słowo rigor z „rigor mortis” i obawia się, że program nauczania staje się wąski, sztywny i śmiertelnie nudny, gdy nauczyciele próbują objąć więcej tematów. Były nauczyciel, w odpowiedzi na uwagi prezydenta Obamy na temat akademickiego podnoszenia poprzeczki, napisał list do New York Timesa, wzywając go, aby przestał mówić o ” 'osiągnięciach’ i 'rygorze’, które nie mają związku z dociekliwością, determinacją, kreatywnym myśleniem i wytrwałością, których uczniowie potrzebują do prawdziwego uczenia się przez całe życie.”

grupa badań społecznych MDRC definiuje rygor akademicki jako ” wymagający, ale dostępny program nauczania, który angażuje umiejętności krytycznego myślenia, a także wiedzę merytoryczną.”Uczniowie powinni” stawiać pytania, myśleć, rozumować, rozwiązywać problemy i zastanawiać się ” – powiedziała Beverly L. Hall z Atlanty, National Superintendent of the Year 2009. Oprócz zdobywania wiedzy na dany temat, uczniowie „powinni zostać poproszeni o zrozumienie, zastosowanie, analizę, syntezę, ocenę – wykorzystując tę wiedzę”, zgodnie z Education Trust, organizacją non-profit z siedzibą w Waszyngtonie zajmującą się zamykaniem luk w osiągnięciach rasowych i społeczno-ekonomicznych.

Widok klasy

niezależnie od definicji, uczynienie klas bardziej rygorystycznymi intelektualnie nie jest małym wyzwaniem. W 2005 r. ocena grantów związanych z liceum przez Fundację Gates sprawdzała, czy zadania nauczycieli w szkołach otrzymujących dotacje stają się coraz bardziej rygorystyczne. Okazało się, że zadania z języka angielskiego były bardziej rygorystyczne niż te w pobliskich szkołach, ale zadania z matematyki były mniej rygorystyczne. „Jakość pracy uczniów we wszystkich badanych szkołach jest alarmująco niska” – napisali badacze.

„ludzie nie wiedzą, co to znaczy” – powiedziała Barbara Blackburn. „Nauczyciele, z którymi pracuję, mówią, że powinni stosować rygor. To z pewnością smak miesiąca. Ale wszyscy nauczyciele mówią, że wszyscy mówią mi, co mam robić, ale nie mogą mi powiedzieć, jak to zrobić.”

Blackburn opublikował w 2008 roku książkę zatytułowaną Rigor Is NOT a Four-Letter Word to help teachers get over their scepticism and learn how to make their lessons more rygorystyc. „Jest tyle teorii, ale nauczyciele powiedzą:” powiedz mi, Jak mogę to zrobić jutro w klasie, co nie będzie kosztować dużo pieniędzy i jest łatwe do zrobienia ” – powiedział Blackburn.

bez względu na to, jak wymagające są standardy państwowe, nic się nie zmieni dla uczniów, chyba że nauczyciele zmienią swoje lekcje. Aby sprawdzić, czy tak się dzieje, Blackburn sugeruje, aby zwrócić większą uwagę na to, co naprawdę dzieje się w klasach. Wśród pytań powinniśmy zadać sobie:

• czy wszyscy uczniowie są zaangażowani i myślący, czy tylko ci, którzy odpowiadają na pytanie?
* jakie pytania zadaje nauczyciel? Prawda czy fałsz? Przypomnienie faktów? A może uczniowie proszeni są o przypomnienie sobie czegoś, co już znają i wykorzystanie tego do rozwiązania nowego problemu?
* czy uczniowie mają czas na przemyślenie odpowiedzi? Jeśli nie ma odpowiedzi od razu, czy nauczyciel przechodzi do kogoś innego? Czy uczniowie rozmawiają i dzielą się informacjami odpowiednio, czy też panuje całkowita cisza?