Robert Rogers urodził się w Methuen w stanie Massachusetts., listopad 18, 1731. Dorastał w Dunbarton, N. H. chociaż formalne wykształcenie było niewielkie w przygranicznym mieście, takim jak Dunbarton, jego dzieciństwo w polu i lesie było idealnym przygotowaniem do kariery oficera Rangersów.

rozpoczynając służbę jako zwiadowca w wojnie króla Jerzego (1744-1748), Rogers powrócił do służby jako ranger, gdy wybuchła wojna francusko-Indyjska (1755-1763), prawdopodobnie dlatego, że był zamieszany w rzekome fałszowanie łatwo naśladowanej waluty kolonialnej. Ostatecznie dowodził 9 Kompanią Rangersów i został awansowany do stopnia majora. Był odpowiedzialny za rekonesans, aktywny w najazdach wokół jeziora Champlain, zwłaszcza w Crown Point i Ticonderoga, i dowodził siłami, które zniszczyły Indian St. Francis (nazwane od Indiańskiej Wioski St. Francis, na północny wschód od Montrealu), długoletnie terroryści na granicy Nowej Anglii. Brał udział w kapitulacji Montrealu w 1760 roku, która zakończyła reżim francuski w Kanadzie.

po kapitulacji Rogers poprowadził partię aż do Detroit, aby otrzymać kapitulację tamtejszego garnizonu francuskiego i przekonać rdzennych Amerykanów, że muszą zatem patrzeć na Brytyjczyków jak na swoich „ojców”.”Popularny bohater nie odniósł pełnego sukcesu. Rdzenni Amerykanie zaatakowali w spisku Pontiaca, a Rogers wraz z wojskami brytyjskimi ruszył na odciążenie Detroit, walcząc w klęsce pod Bloody Run i dowodząc ludźmi, którzy ponownie osłaniali wycofanie się Brytyjczyków do Detroit.

Po krótkiej służbie na południu i podróży do Anglii, Rogers został komendantem w northwestern Mackinac post. Tutaj został oskarżony o nielegalny handel z rdzennymi Amerykanami i inne przestępstwa, w tym zdradę stanu; ale sąd wojenny triumfalnie go uniewinnił. Rogers był nieszczęśliwy w biznesie; dokładny charakter jego działalności nie jest jasny, ale z pewnością obejmował przedsięwzięcia w handlu rdzennymi Amerykanami. Miał również trudności z kuponami na wydatki poniesione podczas walk z Indianami, tak że jego długi ostatecznie osiągnęły 13 000 funtów. Po powrocie do Anglii w 1769 został wtrącony do więzienia, ale został zwolniony z pomocą brata Jamesa.

Wracając do Ameryki w 1775 roku jako pół-płatny Brytyjski podpułkownik, Rogers okazywał sympatie patriotów, które mogły być udawane. George Washington nie ufał mu, a Rogers ostatecznie dołączył do służby Brytyjczykom bez większych wyróżnień. Zmarł w biedzie w Londynie 18 maja 1795 roku.