Czejenowie należą do grupy języków Algonkińskich. Do około 1700 roku Czejenowie żyli jako kultura Rolnicza w środkowej Minnesocie, zanim przenieśli się do Prerii, gdzie prowadzili styl życia oparty na łowiectwie i rolnictwie. Na początku XIX wieku przenieśli się dalej na zachód do czarnych wzgórz Dakoty, gdzie przetrwali polowanie na bawoły i rozwinęli koczowniczą kulturę teepee-dweeling.
do połowy XIX wieku coraz bardziej odczuwalna była obecność Europejczyków wśród Czejenów. W 1851 roku Czejenowie i inne plemiona podpisali traktat z przedstawicielami Stanów Zjednoczonych, który zezwalał na budowę dróg i posterunków wojskowych na całym ich terytorium. Gorączka złota w 1858 roku po odkryciu złota w czarnych wzgórzach doprowadziła do tego, że biali coraz bardziej wkraczali na ziemie Indian. Czejenowie byli dodatkowo antagonizowani przez agresywne wtargnięcie żołnierzy Unii podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Niesprowokowana masakra Czejenów nad Sand Creek w 1864 roku przez amerykańskich żołnierzy przekonała Czejenów, że pokojowe współistnienie z Europejczykami jest niemożliwe.
W latach 1857-1879 Czejenowie zostali wciągnięci w wojny z białymi. Najbardziej znanym incydentem w tym konflikcie była bitwa pod Little Bighorn w 1876 roku, kiedy siły generała Custera zostały pokonane przez połączone siły północnego Cheyenne i Dakotów.