Relaxin, w powszechnym użyciu, dwu Łańcuchowy hormon peptydowy H2 relaxin, który należy do rodziny peptydów relaxin w nadrodzinie hormonów insulinowych. Rodzina peptydów relaxin obejmuje sześć innych powiązanych hormonów: peptydy insulinopodobne H1 relaxin, INSL3, INSL4, INSL5, INSL6 i INSL7 (znane również jako H3 relaxin). Relaksina H1 występuje tylko u wyższych naczelnych, w tym u ludzi, podczas gdy relaksina H2 występuje u większości kręgowców (w tym wyższych naczelnych). Uważa się, że H3 relaxin jest przodkową formą hormonu.

Relaksin został odkryty w 1926 roku u ciężarnych świnek morskich. Wykazano, że powoduje rozluźnienie więzadeł miednicy, umożliwiając organizmowi dostosowanie się do napięcia ciąży i ułatwienie przejścia potomstwa przez kanał rodny. Później wykazano, że hormon odgrywa rolę w zmiękczaniu lub dojrzewaniu szyjki macicy poprzez przebudowę kolagenu, umożliwiając gładki poród. Relaksin jest produkowany w ciałku żółtym, łożysku i macicy u kobiet, a także w innych strukturach rozrodczych; to zależy od gatunku. Relaxin promuje również rozwój sutków i gruczołów sutkowych u ciężarnych ssaków. Z powodu tych efektów początkowo uważano, że relaxin służy tylko jako hormon ciążowy.

jednak późniejsze badania wykazały, że relaksina jest plejotropowa, to znaczy jest aktywna w licznych procesach fizjologicznych. Jest produkowany przez gruczoł krokowy u mężczyzn i wiadomo, że ma wpływ na mobilność plemników. Jego rola w rozmnażaniu samców nie jest do końca poznana. Relaxin jest również zaangażowany w rozszerzenie naczyń krwionośnych, regulację wydzielania innych hormonów, funkcję nerek i przebudowę kolagenu w obszarach ciała poza układem rozrodczym. To szersze zrozumienie relaxin pobudziło badanie jego przydatności jako środka terapeutycznego w wielu różnych warunkach. Był stosowany z pewnym powodzeniem w leczeniu twardziny włóknistej skóry.