Streszczenie

Tło. Sekwencje obrazowania do wykrywania zmian oponowych i miąższowych są krytyczne w patologii wewnątrzczaszkowej. W naszym badaniu przeanalizowano sekwencję FLAIR MRI do oceny wzmocnienia postkontrastowego. Cele. Sekwencje obrazowania FLAIR zostały wykorzystane w ocenie wzmocnienia w mózgu. Przeprowadziliśmy badanie sekwencji obrazowania Flaira, aby lepiej określić wzmocnienie postkontrastowe. Materiały i metody. W tym perspektywicznym, szpitalnym badaniu obserwacyjnym, obrazy postcontrast T1 MTC i opóźnione postcontrast T2 FLAIR i T1 FLAIR 66 pacjentów z patologią wewnątrzczaszkową zostały ocenione przez doświadczonych radiologów od listopada 2017 do listopada 2019. Wyniki. W opóźnionych obrazach postcontrast T2 FLAIR zidentyfikowano 28 przypadków wzmocnienia opon mózgowo-rdzeniowych. Glejaki niskiego stopnia włączone do badania wykazały wzmocnienie postkontrastowe na obrazach postkontrastowych T1 MTC. Zmiany w stwardnieniu rozsianym były lepiej widoczne na postcontrast T1 FLAIR. W pozakosiowych zmianach 11 przypadków oponiaka, jaśniejsze wzmocnienie obserwowano na opóźnionych obrazach postcontrast T2 FLAIR. Wniosek. Odkryliśmy, że opóźniony POSTCONTRAST T2 był lepszy w wykrywaniu wzmocnienia opon mózgowo-rdzeniowych w zakaźnym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i w rakowiakowatości opon mózgowo-rdzeniowych niż obrazy T1 MTC. W opóźnionych obrazach postcontrast T2 FLAIR wewnątrzosiowe zmiany miąższu były bardziej widoczne lub podobne do obrazów T1 MTC. Opóźnione obrazy postcontrast T1 FLAIR zapewniały lepsze anatomiczne wytyczenie zmian wewnątrzosiowych.

1. Wprowadzenie

rola sekwencji obrazowania dla dokładniejszego wykrywania zmian oponowych i miąższowych ma kluczowe znaczenie w diagnostyce . Niektóre badania przeprowadzone w ostatniej dekadzie pokazują, że POSTCONTRAST T2 FLAIR jest użyteczną sekwencją obrazowania do poprawy oceny . Nie przeprowadzono zbyt wielu badań w celu określenia użyteczności POSTCONTRAST T1 FLAIR w patologiach wewnątrzczaszkowych. Największą zaletą CE FLAIR wydaje się być wykrywanie subtelnych nieprawidłowości, takich jak leptomeningeal carcinomatosis, gdzie nie ma efektu masowego.. Przeprowadziliśmy badanie w celu potwierdzenia wykorzystania sekwencji FLAIR w wyznaczaniu wzmocnienia postkontrastowego.

2. Metody i materiały

w tym prospektywnym, szpitalnym badaniu obserwacyjnym, obrazy postcontrast T1 MTC i opóźnione POSTCONTRAST T2 FLAIR i T1 FLAIR u 66 pacjentów-32 pacjentów ze wzmocnieniem opon mózgowo—rdzeniowych (28 przypadków etiologii zakaźnej i 4 ze zmianami nowotworowymi opon mózgowo-rdzeniowych-przerzuty), 23 zmiany wzmacniające miąższ (7 pacjentów z zakażeniem (5 przypadków gruźlicy i 2 toksoplazmozy), 2 pacjentów z demielinizacją (stwardnienie rozsiane), 6 pacjentów z nowotworami pierwotnymi (4 przypadki o niskiej etiologii glejaki stopnia i 2 glejaki wysokiego stopnia) i 8 pacjentów z przerzutami), a 11 pacjentów z zmiany pozaosiowe (oponiaki)—były oceniane przez doświadczonych radiologów w okresie badawczym od listopada 2017 do listopada 2019 roku.

badanie zostało zatwierdzone przez Komisję Etyki instytucjonalnej. Zebrano dane ze wszystkich grup wiekowych pacjentów, którzy zostali skierowani do oddziału diagnostyki radiologicznej na badanie MRI mózgu z kontrastem, aby wykluczyć zmiany oponowe lub miąższowe.

zebrano dane od pacjentów skierowanych do zakładu diagnostyki radiologicznej, do obrazowania mózgu MR, w szpitalach dydaktycznych przy Kasturba Medical College, Mangalore. Badania MR przeprowadzono na 1,5 Tesli (Magnetom Siemens Avanto).

podawano dimegluminę Gadolinową (0, 5 mmol/ml).

kolejność sekwencji postcontrast była następująca: sekwencja postcontrast T1W była uruchamiana przed opóźnionymi sekwencjami POSTCONTRAST FLAIR (fluid attenuation inversion recovery).

2.1. Parametry skanowania

parametry obrazowania dla opóźnionego (10 min) postcontrast T2 FLAIR imaging: TR:9000 TE:92 ti:2500 Grubość plastra: 5 mm parametry obrazowania dla postcontrast T1W FLAIR: TR:2000 TI: 860 TE: 59 Grubość plastra: 5 mm parametry obrazowania dla obrazów postcontrast T1W MTC: TR: 741 TE: 17 Grubość plastra: 5 mm

2.2. Kryteria włączenia

pacjenci skierowani do badania obrazowania mózgu wzmocnionego gadolinem.

2.3. Kryteria wykluczenia

(1)pacjenci z tętniakiem wewnątrzczaszkowym.(2) pacjenci z wewnątrzoczodołowymi fragmentami metalu, dowolnymi elektrycznie, magnetycznie i mechanicznie aktywowanymi implantami (rozruszniki serca, biostymulatory, neurostymulatory, implanty ślimakowe i aparaty słuchowe).(3) pacjenci z niewydolnością nerek lub podwyższonym stężeniem kreatyniny (1,6 mg/dl).

3. Wyniki

spośród 28 przypadków z klinicznym rozpoznaniem leptomeningitis, we wszystkich 28 przypadkach wzmocnienie opon mózgowo-rdzeniowych było łatwo zidentyfikowane w opóźnionych obrazach postcontrast T2 FLAIR. Dla porównania, w obrazach postcontrast T1 MTC różnicowanie wzmocnienia opon mózgowo-rdzeniowych z wzmocnieniem naczyń krwionośnych było trudne i można je było łatwo pominąć. Badania dotyczące płynu mózgowo-rdzeniowego były pozytywne we wszystkich 28 przypadkach. Przeciwnie, opóźnione obrazy postcontrast T1 FLAIR wykazały Minimalne wzmocnienie opon mózgowo-rdzeniowych w 26 przypadkach z 28 przypadków zapalenia gruczołu krokowego, a wzmocnienie było gorsze od obrazów T1 MTC we wszystkich tych 28 przypadkach (ryc. 1).

(a)

(b)

(c)

(d)

(e)

(a)
(b)
(c)
(d)
(e)

Figure 1

Case of meningitis: (a) unenhanced T2 FLAIR image; (b) unenhanced T1 image; (c) obraz postcontrast T1 MTC; (d) opóźniony obraz POSTCONTRAST T2 FLAIR; (e) opóźniony obraz POSTCONTRAST T1 FLAIR.

spośród 23 przypadków wewnątrzosiowych zmian miąższowych włączonych do badania, w 2 przypadkach nie przeprowadzono badania postcontrast T1. W pozostałych 21 przypadkach wykonano opóźniony POSTCONTRAST T1, z czego 13 przypadków wykazało jaśniejsze i grubsze wzmocnienie składników stałych i obwodowych ścian zmian. Zapewniło lepsze wytyczenie zmiany. Wśród tych 13 przypadków znalazły się 4 przypadki zmian masy miąższowej w postaci stałej (2 pierwotne i 2 przerzutowe), 2 przypadki pierwotnych guzów torbielowych wzmacniających Obwód, 2 przypadki przerzutów torbielowych, 4 przypadki zakażenia (3 gruźlicy i 1 toksoplazmoza) i 1 przypadek demielinizacji (stwardnienie rozsiane). W takich przypadkach cechy ściany nowotworów/zmian zakaźnych wzmacniających obwodowo były lepiej definiowane przez opóźnione obrazy POSTCONTRAST T1 FLAIR w porównaniu do postcontrast T1 MTC.

w trzech z czterech glejaków niskiego stopnia włączonych do badania, subtelne wzmocnienie postkontrastu obserwowane na obrazach MTC postkontrast T1 nie mogło być dobrze docenione na opóźnionych obrazach POSTKONTRAST T2 FLAIR ze względu na wewnętrzny HIPERINTENSYWNY charakter zmian (rycina 2). Subtelne wzmocnienie odnotowane w obrazach postcontrast T1 MTC we wszystkich 4 glejakach niskiego stopnia zostało lepiej określone na opóźnionych obrazach POSTCONTRAST T1 FLAIR.

(a)

(b)

(c)

(d)

(a)
(b)
(c)
(d)

Figure 2

Pilocytic astrocytoma: (a) unenhanced FLAIR images; (b) unenhanced T1 images; (c, d) postcontrast T1 MTC.

postcontrast enhancement could not be well appreciate on delayed postcontrast T2 FLAIR images in two cases of multiple sclerosis as compared to postcontrast T1 MTC images. U pacjentów ze zmianami mnogimi opóźnionymi obrazami postcontrast T1 FLAIR uzyskano prawie taką samą liczbę zmian w porównaniu z obrazami POSTCONTRAST T1 MTC.

spośród 11 przypadków oponiaka, jaśniejsze wzmocnienie obserwowano na opóźnionych obrazach postcontrast T2 FLAIR w porównaniu z obrazami postcontrast T1 MTC. Ogon twardego był łatwiejszy do zidentyfikowania na opóźnionych obrazach postcontrast T2 FLAIR w 8 z 11 przypadków ze względu na jaśniejsze wzmocnienie w porównaniu do obrazów postcontrast T1 MTC. W jednym przypadku oponiaka ogon oponiaka był mniej doceniany niż w obrazach postcontrast T1 MTC. Rozszczep płynu mózgowo-rdzeniowego był lepiej oceniany na obrazach POSTCONTRAST T2 FLAIR niż na obrazach postcontrast T1 MTC w 8 z 11 przypadków (rycina 3).

(a)

(b)

(c)

(a)
(b)
(c)

Figure 3

Case of meningioma: (a) postcontrast T1 MTC image; (b) delayed postcontrast T2 FLAIR image; (c) delayed postcontrast T1 FLAIR image.

Duralowy ogon i pozaosiowy charakter zmiany zostały lepiej docenione na obrazach POSTCONTRAST T2 FLAIR niż postcontrast T1 MTC.

4. Dyskusja

nasze wyniki są podobne do raportu opublikowanego przez Kremer et al. który porównał niezrównoważone, wzmocnione i opóźnione obrazy T2 FLAIR ze wzmocnionymi obrazami T1 MTC u 10 pacjentów i doszedł do wniosku,że opóźniona wzmocniona Sekwencja Mr T2 FLAIR wydaje się poprawiać wykrywanie zmian. Głównym powodem lepszego wykrywania wzmocnienia opon mózgowo-rdzeniowych na obrazach postcontrast T2 FLAIR jest brak wzmocnienia naczyń krwionośnych w przeciwieństwie do obrazów postcontrast T1 MTC, gdzie trudno jest odróżnić wzmocnienie naczyń zatłoczonych, wolno płynących naczyń od wzmocnienia opon mózgowo-rdzeniowych (ryc. 4).

(a)

(b)

(c)

(d)

(e)

(a)
(b)
(c)
(d)
(e)

Figure 4

Case of meningeal metastasis: (a) unenhanced FLAIR image; (b) niezaangażowany obraz T1; (c) obrazy postcontrast T1 MTC; (d) opóźniony obraz POSTCONTRAST T2 FLAIR; (e) opóźniony obraz POSTCONTRAST T1 FLAIR.

w badaniu in vitro phantom wykazano, że FLAIR był bardziej wrażliwy na działanie gadolinu przy czterokrotnie niższych stężeniach niż obrazy ważone T1.

badania przeprowadzone przez Splendiani et al. i Artzi i in. Pokaż podobne wyniki z ogólną czułością wzmocnionej sekwencji FLAIR odpowiednio 100% i 85%.

odkryliśmy, że w opóźnionych obrazach postcontrast T1 i T2, większość wewnątrzosiowych zmian miąższu wydawała się bardziej widoczna lub podobna do obrazów T1 MTC. Obrazy Flair pokazują zwiększoną intensywność sygnału, ponieważ efekty T1 i T2 różnych tkanek wzajemnie się uzupełniają.

w badaniu przeprowadzonym przez Hakyemez et al. u pacjentów z glejakiem wielopostaciowym, nienasycone obszary HIPERINTENSYWNE FLAIR otaczające zmianę wzmacniającą reprezentowały obrzęk naczyniowy, a dalszą ocenę tego nienasyconego obszaru hiperintensywnego flair przeprowadzono za pomocą perfuzji i spektroskopii, aby wykluczyć naciek nowotworu.

jednak w naszym badaniu odkryliśmy, że opóźnione obrazy POSTCONTRAST FLAIR mogą być pomocne w różnicowaniu między chorobą przerzutową a glejakiem wysokiej klasy, ponieważ większy stopień niebezpiecznej zmiany sygnału reprezentującej obrzęk jest bardziej wskazujący na chorobę przerzutową, jak opisano w innym badaniu .

w naszym badaniu odkryliśmy, że opóźnione obrazy POSTCONTRAST T1 FLAIR nie były wrażliwe na wykrywanie poprawy leptomeningeal. Każdy wyciek gadolinu do przestrzeni płynu mózgowo-rdzeniowego może skrócić TI płynu mózgowo-rdzeniowego na tyle, że namagnesowanie wzdłużne odzyskuje się przed punktem zerowym płynu mózgowo-rdzeniowego na obrazach T2 FLAIR; jednak ten wyciek gadolinu nie jest wystarczający do odzyskania intensywności sygnału CSF na obrazach T1 FLAIR ze względu na krótszy czas TI i większą wagę obrazów T1 w porównaniu do obrazów T2 FLAIR.

obrazy Postcontrast T1 FLAIR zapewniały lepsze wytyczenie anatomiczne, z lepszym kontrastem między istotą szarą i białą, a także między istotą szarą a zmianą, a T2 FLAIR wykazał wytyczenie między zmianą a CSF z powodu ciemniejszego płynu mózgowo-rdzeniowego na obrazach T2 FLAIR.

odkryliśmy, że opóźnione obrazy POSTCONTRAST T1 FLAIR zapewniają lepsze wytyczenie anatomiczne z intensywnym wzmocnieniem guzów wysokiej jakości, dużych przerzutów i zakaźnych zmian wzmacniających pierścień (ryc. 5).

(a)

(b)

(c)

(d)

(e)

(a)
(b)
(c)
(d)
(e)

Figure 5

Ring enhancing lesion-tuberculoma: (a) unenhanced FLAIR image; (b) niezaangażowany obraz T1; (c) postcontrast T1 obraz MTC; (d) opóźniony postcontrast T1 obraz FLAIR; (e) opóźniony Postcontrast T1 Flair.

pogrubione ściany przewlekłych zmian mają zwiększone unaczynienie, które prowadzi do gromadzenia gadolinu w obrębie zmian, a guzy wysokiej klasy ze zwiększoną perfuzją wykazują zwiększoną retencję gadolinu w Puli krwi lub w obrębie guza. Zatrzymanie gadolinu powoduje zmniejszenie TI w płynie mózgowo-rdzeniowym, dzięki czemu nie jest on już niwelowany przez impuls inwersyjny i wydaje się jasny. Torbielowate składniki niewyważenia w obrębie zmiany pojawiają się jeszcze bardziej hipointense (niż na T1 MTC) z powodu impulsu inwersji.

zwiększony kontrast pomiędzy wzmacniającym hiperintensywnym i nieonansującym torbielowatym składnikiem zmian wraz z wewnętrznym wysokim CNR zmian na obrazach T1 FLAIR zapewnia doskonałe wytyczenie zmian na opóźnionych obrazach postcontrast T1 FLAIR. Nasze wyniki były zgodne z wynikami Al-Saeeda i wsp. .

The overall image contrast was judged to be superior on T1-weighted FLAIR images compared with T1-weighted FSE images by all neuroradiologists (Figure 6).

(a)

(b)

(c)

(a)
(b)
(c)

Figure 6

Butterfly glioma: (a) T1 MTC postcontrast; (b) T2 FLAIR postcontrast; c) ti FLAIR postcontrast.

opóźnione obrazy FLAIR postcontrast T2 i T1 wykazały lepsze wzmocnienie zmian oponowych i miąższowych oraz wykryły większą liczbę zmian w porównaniu do postcontrast T1 MTC. Opóźnione obrazy postcontrast T2 FLAIR zapewniły lepsze wytyczenie pozakosiowych zmian masowych z bardziej widocznym wzmocnieniem i lepszą demarkację ogona twardego.

dlatego doszliśmy do wniosku, że opóźnione obrazy T2 FLAIR kontrastu postcost powinny być uwzględnione w rutynowym protokole badania kontrastowego MRI mózgu.

przeciwnie, postcontrast T1 FLAIR nie miał dodatkowej przewagi nad obrazami T1 MTC w wykrywaniu zmian opon mózgowo-rdzeniowych. Chociaż obrazy T1 FLAIR zapewniały lepsze wyznaczenie pozaosiowych zmian masowych, stopień wzmocnienia był gorszy lub podobny do obrazów T1 MTC.

Postcontrast T1 FLAIR zapewnia lepsze wzmocnienie i wytyczenie wewnątrzrodziczych guzów naczyniowych wysokiej klasy i dużych guzów niż postcontrast T1 MTC.

dostępność danych

dane użyte do potwierdzenia wyników tego badania są zawarte w artykule.

konflikty interesów

autorzy oświadczają, że nie występują w nich konflikty interesów.