wprowadzenie stosowanie 2 × 2000 mg mio-inozytolu +2 × 200 µg kwasu foliowego na dobę jest bezpiecznym i obiecującym narzędziem w skutecznej poprawie objawów i niepłodności u pacjentów z zespołem policystycznych jajników (PCOS). Ponadto PCOS jest jednym z czynników patologicznych zaangażowanych w niepowodzenie zapłodnienia in vitro (IVF). Zazwyczaj pacjenci PCOS cierpią z oocytów złej jakości. Pacjenci i metody w otwartym, prospektywnym, nie zaślepionym, niepłodnym badaniu obserwacyjnym, 3602 niepłodne kobiety stosowały myo-inozytol i kwas foliowy w okresie od 2 do 3 miesięcy w dawce 2 × 2000 mg myo-inozytolu +2 × 200 µg kwasu foliowego na dobę. W podgrupie 32 pacjentów analizowano wartości hormonalne testosteronu, wolnego testosteronu i progesteronu przed i po 12 tygodniach leczenia. Średni czas stosowania wynosił 10,2 tygodnia. W drugiej części tego badania zbadano, czy połączenie mio-inozytolu z kwasem foliowym było w stanie poprawić jakość oocytów, stosunek między pęcherzykami a pobranymi oocytami, szybkość zapłodnienia i jakość zarodka u pacjentów z PCOS poddawanych zabiegom IVF. Dwudziestu dziewięciu pacjentów z PCOS, poddano protokoły IVF w leczeniu niepłodności i randomizowano prospektywnie na dwie grupy. Oceniano grupę a (placebo) z udziałem 15 pacjentów i grupę B (4000 mg mio-inozytolu +400 µg kwasu foliowego na dobę) z udziałem 14 pacjentów. Pacjenci z grupy B stosowali 2-miesięczny mio-inozytol + kwas foliowy przed rozpoczęciem protokołu IVF. Do analizy statystycznej wykonano test t Studenta. Wyniki siedemdziesiąt procent kobiet miało przywróconą owulację i zaobserwowano 545 ciąż. Oznacza to, że wskaźnik ciąży wynosi 15,1% wszystkich użytkowników mio-inozytolu i kwasu foliowego. W 19 przypadkach stosowano jednocześnie lek z klomifenem lub deksametazonem. Udokumentowano jedną ciążę bliźniaczą. Poziom testosteronu zmienił się z 96,6 ng / mL na 43,3 ng/mL, a progesteronu z 2,1 ng / mL na 12.3 ng/mL średnio po 12 tygodniach leczenia (p < 0,05) Test T ucznia. U pacjentów nie stwierdzono istotnych działań niepożądanych. U kobiet leczonych IVF w grupie A wykazano większą liczbę pobranych oocytów niż w grupie B. niemniej jednak stosunek pęcherzyka do pobranego oocytów był wyraźnie lepszy w grupie mio-inozytolu (=grupa B). Spośród 233 oocytów zebranych w grupie mio-inozytolu, 136 zostało zapłodnionych, podczas gdy tylko 128 z 300 oocytów zostało zapłodnionych w grupie placebo. W odniesieniu do jakości oocytów uzyskano lepsze dane w grupie mio-inozytolu. Pobrano więcej oocytów metafazy II i I w stosunku do całkowitej liczby oocytów w porównaniu z grupą placebo. Ponadto w grupie otrzymującej mio-inozytol zaobserwowano więcej zarodków klasy I niż w grupie placebo. Czas trwania stymulacji wynosił 9,7 dnia (±3,3) w grupie mio-inozytolu i 11,2 (±1,8) dnia w grupie placebo, a liczba jednostek użytego hormonu folikulotropowego (FSH) była mniejsza w grupie mio-inozytolu w porównaniu do grupy placebo: 1850 jednostek (średnia) FSH w porównaniu do 1850 jednostek (średnia). Dyskusja Myo-inozytol okazał się nową opcją leczenia pacjentów z PCOS i niepłodnością. Osiągnięta częstość ciąży jest co najmniej w równoważnym lub nawet wyższym zakresie niż w przypadku stosowania metforminy jako środka uczulającego na insulinę. Nie obserwowano umiarkowanych do ciężkich działań niepożądanych podczas stosowania myo-inozytolu w dawce 4000 mg na dobę. Ponadto nasze dowody sugerują, że terapia mio-inozytolem u kobiet z PCOS skutkuje lepszymi wskaźnikami zapłodnienia i wyraźną tendencją do lepszej jakości zarodka. Ponieważ w ten sam sposób liczba pobranych komórek jajowych była mniejsza w grupie otrzymującej mio-inozytol, ryzyko wystąpienia zespołu hiperstymulacji u tych pacjentów może być zmniejszone. Dlatego mio-inozytol stanowi również poprawę protokołów IVF u pacjentów z PCOS.