Berberowie

gdy Imperia i armie przychodziły i odchodziły, rdzenni Berberowie pozostali. Dowody na istnienie prehistorycznych ludzi w Afryce Północnej sięgają tysiącleci. Berberowie, których pochodzenie nie jest znane, żyją w Afryce Północnej od tysięcy tych lat. Termin berberyjski odnosi się do rdzennych ludów Afryki Północnej, z których wielu mówi (lub mówi) jednym z języków berberyjskich—ale nie są jedną grupą etniczną. Nazywają siebie Amazigh lub Imazighen (liczba mnoga), co z grubsza oznacza „wolnych ludzi” lub ” wolnych ludzi.”Wielu ostatecznie nawróciło się na Islam i pomogli muzułmanom zająć Półwysep Iberyjski w 711 roku. Ale wielu walczyło o utrzymanie pewnego stopnia niezależności. Na przykład Berberowie z Maroka zbuntowali się w 740 roku, a później założyli własne Imperia i dynastie.

Arabowie i Berberowie stanowią dziś przeważającą większość ludności w całym Maghrebie. Głównymi językami używanymi w regionie są lokalne dialekty języka arabskiego, a następnie różne języki i dialekty berberyjskie. Islam był dominującą siłą religijną od czasów podbojów muzułmańskich, jednak region ten pozostał zróżnicowany kulturowo. Tradycje grup berberyjskich pozostały silne, zwłaszcza w trudniejszych środowiskach górskich i pustynnych.

migracje do i z tego regionu

podczas gdy migracja do tego regionu odbywała się ze wschodu na zachód, zarówno arabscy, jak i Berberscy kupcy byli mocno zaangażowani w kwitnący handel transsaharyjski, który przynosił złoto, kość słoniową i niewolników na północ, a sól, tkaniny i Islam na południe. Może to stanowić ślady pochodzenia genetycznego Afryki Zachodniej u niektórych osobników z Afryki Północnej. Berberowie zajmowali również znaczną część Hiszpanii i Portugalii przez prawie 800 lat. Mimo że zostali wypędzeni z Iberii w 1492 roku, nadal istnieją ślady północnoafrykańskiego pochodzenia w całej Hiszpanii, Portugalii i na Wyspach Kanaryjskich—i vice versa.