materiały i metody

w naszej placówce od 2008 r.do marca 2010 r. wszyscy pacjenci z klinicznym rozpoznaniem FAI (kryterium włączenia: pozytywny test uderzeniowy, definiowany jako ból i zmniejszony zakres ruchu z zgięciem, przywodzeniem i rotacją wewnętrzną stawu biodrowego) byli oceniani przedoperacyjnie za pomocą zwykłego przedoperacyjnego zdjęcia radiologicznego miednicy i bocznego stawu biodrowego. Pacjenci z radiograficznymi objawami choroby zwyrodnieniowej stawów zostali wykluczeni (Stopień Tonnisa >1). Wszyscy pacjenci włączeni do tego badania uzyskali świadomą zgodę. Badanie zostało przeprowadzone zgodnie ze standardami etycznymi deklaracji Helsińskiej z 1964 r., zmienionej w 2000 r. i zatwierdzonej przez Institutional Review Board.

na podstawie obrazowania radiologicznego pacjentom przypisywano chirurgów dla różnych typów FAI według następujących kryteriów:

1. kąt krzywki: kąt Alfa (opisany przez Tannast ) wynosił>50° i nie stwierdzono innych objawów FAI.

2. szczypce lokalne: os acetabuli lub wyraźna ściana przednia była obecna (dodatni znak crossover z ujemnym znakiem tylnej ściany), a kąt Alfa wynosił <50°.

3. : były oznaki globalnej deformacji panewki (dodatnie znaki zwrotnicy i tylnej ściany) lub coxa profunda i kąt Alfa < 50°.

4. mieszane: lokalna lub globalna deformacja była związana z krzywką.

wszyscy zakwalifikowani pacjenci zostali poddani ocenie MRA po uzyskaniu ich zgody. Wszyscy uczestnicy zostali poinformowani o ryzyku, ograniczeniach, komplikacjach i korzyściach płynących z zabiegu. Pod wskazaniem fluoroskopowym, do nadnerczowej części stawu koksofemoralnego, w miejscu przejścia między głową kości udowej a szyją, przez igłę rdzeniową wprowadzono 2-3 ml Jopamidolu (Iopamiro 300®, Bracco, Mediolan, Włochy) jako marker radiopaque w celu zlokalizowania torebki stawowej.

następnie wprowadzono paramagnetyczny środek kontrastowy: kwaśną sól gadopentetyczną dimegluminę (Magnevist®; BayerSchering, Leverkusen, Niemcy), w stężeniu 0.002 mmol/ml (2 mmol/l), co daje dawkę 0, 2 ml/kg masy ciała pacjenta. Procedura MR została rozpoczęta natychmiast po śródstawowym podaniu paramagnetycznego środka kontrastowego. Wykorzystaliśmy sprzęt 1,5 T w naszym zakładzie Diagnostyki Obrazowej (Excite, GE Medical Systems, Milwaukee, WI, USA). W celu uzyskania parafizjologicznej diastazy główek stawowych i poprawy rozprzestrzeniania się śródstawowego środka kontrastowego zastosowaliśmy przyczepność 5 kg do stawu skokowego po stronie ipsilateralnej w porównaniu z stawowym stawem koksofemoralnym. Stosując cewkę” TORSOPA „lub” body”, protokół badania dostarczył osiowe obrazy ważone gęstością protonów z nasyceniem sygnału dla tkanki tłuszczowej (TR 1300 ms, TE 51 ms, FOV 22 cm, matryca 416 × 288, Grubość plastra 4 mm, czas skanowania 3’39”), skanowanie ważone T1 w płaszczyźnie koronalnej (TR 140 ms, TE 3.6 ms, FOV 22 cm, matryca 416 × 320, Grubość plastra 3 mm, czas Skanowania 4’31”), obrazy ważone gęstością protonów strzałkowych z nasyceniem sygnału dla tkanki tłuszczowej (TR 1300 ms, TE 52 ms, FOV 24 cm, matryca 256 × 224, Grubość plastra 4 mm, Czas Skanowania 4’10”) oraz fspgr ważony gęstością protonów promieniowych z nasyceniem sygnału dla tkanki tłuszczowej (TR 2080 ms, TE 51.16 ms, FOV 20 cm, matryca 256 × 320, Grubość plastra 3 mm, czas skanowania 4’06”). Oprócz standardowego protokołu MRI, radialne sekwencje PDW (TR 2000 ms, TE 15 ms, FOV 260 × 260 mm, matryca 266 × 512, grubość przekroju 4 mm, 16 plastrów, czas Skanowania 4’43”) były zorientowane wzdłuż osi szyjki kości udowej. Badania artrografii rezonansu magnetycznego z instytucji zewnętrznych nie zostały uwzględnione w analizie, ponieważ ogólnie wykazały słabą rozdzielczość przestrzenną, ponieważ były wykonywane z dużym polem widzenia lub z magnesami o niskiej sile pola.

oceniono i zarejestrowano obecność/brak deformacji typu krzywkowego, zmiany chrząstki głowy kości udowej, panewki kości udowej, uszkodzonego labrum lub zmiany chrząstki panewki. Uznano, że Deformacja typu krzywkowego występuje, gdy kąt Alfa wynosi >50° w MRA. Uznano, że rozwarstwienie chrząstki występuje, gdy występują obszary hipointensywne w chrząstce panewkowej widoczne na obrazach nasyconych tłuszczem o średniej wadze lub T1, lub gdy spełnione zostały następujące dwa kryteria: (1) co najmniej dwa kolejne plastry w tej samej płaszczyźnie lub w tym samym miejscu w dwóch różnych płaszczyznach wykazały ogniskową nieciągłość chrząstki i płynu znajdującego się między chrząstką stawową a płytką kości podchrzęstnej, oraz (2) Obszar nieprawidłowej chrząstki nie był całkowicie oddzielony od sąsiedniej chrząstki . Łzy labralne uznano za dodatnie, jeśli były gorsze od klasy IIA według klasyfikacji Czernego . OS acetabuli definiowano jako obecność heterotopowej kości na brzegu panewki.

Wszystkie zdjęcia RTG i MRA tych bioder zostały przeanalizowane przez dwóch wyspecjalizowanych radiologów układu mięśniowo-szkieletowego, każdy z ponad 5-letnim doświadczeniem w MRA stawu biodrowego. Analizę przeprowadzono wspólnie i przed zabiegiem chirurgicznym.

na podstawie wyników badań klinicznych i radiologicznych pacjenci byli leczeni albo chirurgicznym zwichnięciem (Grupa A), albo artroskopią (grupa B) zgodnie z tymi kryteriami: artroskopia była stosowana w przypadkach deformacji typu cam, focal anterior pincer lub mieszanego typu FAI (gdzie Deformacja typu CAM była związana z Focal anterior pincer), podczas gdy chirurgiczne przemieszczenie było wykonywane w przypadkach cincer lub mieszanego typu (gdzie deformacja cam była związana z Coxa profunda lub cincer, które zgodnie z naszym doświadczeniem i jak wspomniano w literaturze, mogą być trudne do leczenia artroskopowo).

obecność/brak deformacji typu cam wykryto śródoperacyjnie w grupie A za pomocą szablonu, natomiast w grupie B zastosowano dynamiczną śródoperacyjną ocenę zderzenia .zmiany chrząstki oceniono śródoperacyjnie i uznano za pozytywne w obu grupach, jeśli stopień zaawansowania był wyższy niż stopień 2 zgodnie z klasyfikacją Outerbridge ’ a i/lub wykryto jakiekolwiek objawy rozwarstwienia. Urazy obrąbka oceniano śródoperacyjnie poprzez badanie obrąbka podczas artroskopii i operacji otwartej.

zarejestrowano wszystkie (pozytywne i negatywne) wyniki śródoperacyjne (Fig. 1, ,22).

Mr arthrogram (a) pokazuje krzywkę bez wyraźnego uszkodzenia chrząstki; zdjęcia śródoperacyjne (b I c) pokazują krzywkę z uszkodzeniem chrząstki stawowej wykrytym przez zwichnięcie biodra

MR arthrogram (a) wykazuje rozdarcie Labra związane z uszkodzeniem chrząstki stawowej; śródoperacyjne obrazy artroskopowe (b) potwierdzają raport

raporty dotyczące artrografii rezonansu magnetycznego porównano z wynikami śródoperacyjnymi dla obu grup. Dla każdej grupy i dla każdego elementu wyniki zebrano w tabeli krzyżowej i obliczono czułość, swoistość, dodatnią wartość predykcyjną (PPV), ujemną wartość predykcyjną (NPV) i dokładność.

Analiza statystyczna

wszystkie dane pacjentów zostały zarejestrowane w specjalnie przygotowanej bazie danych i przeanalizowane przy użyciu komercyjnego pakietu oprogramowania (TexaSoft, WINKS SDA software, 6th edn)., Cedar Hill, TX, USA, 2007). Śródoperacyjne wyniki po operacji i wyniki MRA w obu grupach zostały przeanalizowane za pomocą testu chi-squared Pearsona. Istotność statystyczna została ustalona na poziomie p< 0,05 dla wszystkich przeprowadzonych badań.