dyskusja

częstość występowania choroby uchyłkowej jelita grubego i raka jelita grubego na Zachodzie jest wysoka, ale choroby te są stosunkowo rzadkie na Wschodzie. Jednak ich częstość występowania wzrasta w Korei ze względu na zmiany nawyków żywieniowych, takich jak zmniejszenie spożycia błonnika, wydłużenie średniej długości życia, starzenie się populacji i postępy w metodach diagnostycznych, takich jak tomografia komputerowa i kolonoskopia .

choroba uchyłkowa i rak jelita grubego mają wiele podobieństw epidemiologicznych; w związku z tym zbadano korelację między tymi chorobami. Jednak wszelkie korelacje pozostają kontrowersyjne. Stefansson et al. poinformował, że zapalenie uchyłków w esicy okrężnicy może zwiększyć występowanie raka lewego jelita grubego i zaproponował mechanizm, w którym wysokie stężenie bakterii jelitowych w lewym okrężnicy ułatwia rozkład kału, powodując wytwarzanie związków rakotwórczych, które z kolei są uwięzione wewnątrz uchyłka i stale podrażniają błony śluzowe, powodując przewlekłe zapalenie i zmiany nowotworowe. Ponadto, Kikuchi et al. donoszono, że jednoczesne przewlekłe zapalenie uchyłków może powodować zmiany nowotworowe i metaplazję, zwiększając ryzyko raka jelita grubego. Tymczasem niektórzy badacze, takie jak Soran et al. i Loffeld et al. , stwierdzono, że częstość występowania raka jelita grubego i uchyłkowatości u pacjentów z zapaleniem uchyłków była mniejsza niż u osób zdrowych i że nie istniała korelacja między tymi dwiema chorobami . Ostatnie badania nie wykazały istotnej różnicy pomiędzy częstością występowania raka okrężnicy wykrytego podczas kolonoskopii po leczeniu uchyłków a częstością występowania raka okrężnicy u zwykłych ludzi. Ze względu na koszty wywołało to wątpliwości dotyczące potrzeby rutynowej obserwacji kolonoskopii po leczeniu ostrego zapalenia uchyłków .

w związku z tym kontrowersje dotyczące korelacji między zapaleniem uchyłków a rakiem jelita grubego pozostają. Jednak zalecenia leczenia zapalenia uchyłków opublikowane w 2006 roku przez American Society of Colon and Rectal Surgeons obejmują kontynuację kolonoskopii w celu różnicowania raka jelita grubego, niedokrwienia i zapalnych chorób jelit po wyleczeniu z ostrego zapalenia uchyłków.

wczesna endoskopia, która jest wykonywana podczas leczenia u pacjenta, charakteryzuje się wysokim prawdopodobieństwem perforacji, bólu i zwężenia zapalnego, co skutkuje wskaźnikiem przylotu jelita ślepego już od 75% do 82%. Dlatego zaleca się kolonoskopię około sześciu tygodni po leczeniu zapalenia uchyłków. Autorzy niniejszego badania zazwyczaj wykonują kolonoskopię sześć tygodni po leczeniu zapalenia uchyłków.

chociaż USG jamy brzusznej z lewatywą baru może być przydatne do diagnozowania ostrego zapalenia uchyłków, brzuszna CT ma wysoką swoistość i czułość oraz niski wskaźnik fałszywie ujemny, a więc może identyfikować powikłania z wysoką precyzją. Z tego powodu, jamy brzusznej CT jest uważany za najlepszą metodą w diagnostyce zapalenia uchyłków . Jednak w niektórych przypadkach CT nie może odróżnić innych chorób zapalnych jamy brzusznej, chorób zakaźnych, raka jelita grubego itp., ze względu na błąd techniczny w strzelaniu, stan anatomiczny zakontraktowanej okrężnicy i niespecyficzne równoczesne powikłania w jamie brzusznej, narządach zaotrzewnowych lub ścianie brzucha .

gromadzenie się płynu krezkowego i przekrwienie sąsiednich naczyń krwionośnych krezki wskazują na zapalenie uchyłków, gdy przejście zwężenia jest stopniowe, a grubość ścianki jelita wynosi<1 cm. Odwrotnie, powiększenie węzłów chłonnych wokół jelita wskazuje na raka jelita grubego. Jednak w przypadku obu stwierdzeń różnicowanie zapalenia uchyłków i raka jelita grubego jest trudne w przypadkach, w których naciek nowotworowy do ściany jelita przebiega równolegle z naciekiem tłuszczowym; w tej sytuacji konieczna jest biopsja podczas kolonoskopii .

te przypadki to pacjenci, u których podejrzewano zapalenie uchyłków na podstawie wyników tomografii komputerowej podczas pierwszej wizyty w szpitalu i którzy zostali wypisani z kliniczną poprawą objawów po leczeniu antybiotykami i terapią płynami. U pacjentów rozpoznano następnie raka jelita grubego na podstawie wyników patologii próbek uzyskanych podczas obserwacji kolonoskopii lub operacji. Zmiana we wszystkich trzech przypadkach była w prawym wstępującym okrężnicy i nie stwierdzono żadnych zmian sugerujących raka, takich jak utrata masy ciała przed przyjęciem, uporczywy ból brzucha, melena, nagłe zaparcia itp. Dodatkowo pacjenci nie byli poddawani kolonoskopii w wywiadzie(Tabela 1). W przypadku 1, u którego zdiagnozowano gruczolakoraka śluzowego na podstawie wyniku patologicznego, istnieje możliwość, że zapalenie uchyłków i gruczolakorak śluzowy okrężnicy były równoczesne w momencie rozpoznania zapalenia uchyłków; obserwowana tomografia komputerowa wykazała wzrost zmian torbielowych z powodu wypełnienia uchyłka śluzem w wyniku poprawy pogrubienia ściany po leczeniu zapalenia. W przypadku 2 zapalenie uchyłków było równoczesne z pogrubieniem ściany ogniskowej wokół uchyłka, naciekaniem tkanki tłuszczowej obwodowej i zapaleniem. Ze względu na możliwość jednoczesnego zapalenia uchyłków i raka jelita grubego z powodu powiększenia węzłów chłonnych wokół jelita krętego, przeprowadzono follow-up kolonoskopię, a u pacjenta zdiagnozowano raka jelita grubego. W przypadku 3 podejrzewano powstawanie ropnia w wyniku perforacji uchyłków na podstawie tomografii komputerowej, ale nie można było wykluczyć raka jelita grubego, ponieważ nastąpiło równoczesne zgrubienie ściany okrężnicy. Po leczeniu zapalenia uchyłków zalecana była dalsza kolonoskopia. Po wypisie ze szpitala pacjent nie był jednak obserwowany. Kolonoskopię wykonano dwa lata później, a u pacjenta zdiagnozowano wówczas raka. Gdyby kolonoskopia została wykonana zgodnie z planem po leczeniu zapalenia uchyłków, nowotwór zostałby wykryty wcześniej, a zatem spodziewano by się lepszego rokowania. Chociaż powikłania różniły się, ogniskowe pogrubienie ściany okrężnicy było równoczesne we wszystkich trzech przypadkach w oparciu o wyniki tomografii brzusznej w momencie rozpoznania zapalenia uchyłków. Obserwowana tomografia komputerowa po leczeniu uchyłków wykazała, że pogrubienie ścian utrzymywało się lub wzrastało we wszystkich trzech przypadkach, pomimo poprawy stanu zapalnego wokół uchyłka. W związku z tym, chociaż obserwacja TK po leczeniu uchyłków wykazała poprawę stanu zapalnego, jeśli nadal utrzymuje się zagęszczenie ściany ogniskowej, badanie zmiany za pomocą kolonoskopii jest ważne dla odróżnienia od raka jelita grubego.

Tabela 1

cechy kliniczne pacjentów

CFS, kolonoskopia; AC, okrężnica wstępująca.

w raporcie oceniano tylko trzech pacjentów, dlatego wyniki należy interpretować ostrożnie. Jednak follow-up kolonoskopia jest niezbędna do obserwowania postępu, wykrycia nawrotu, i odróżnić uchyłka od raka jelita grubego po leczeniu uchyłka. W szczególności kolonoskopia jest uważana za konieczną, jeśli obserwuje się konsekwentne miejscowe pogrubienie ściany, pomimo poprawy stanu zapalnego na obserwacji TK. Znaczenie opieki kontrolnej należy podkreślić pacjentom lub opiekunom zarówno w momencie rozpoznania, jak i podczas leczenia zapalenia uchyłków.