opis przypadku

Pani X, była 56-letnią kaukaską, zamężną gospodynią domową, która mieszkała z mężem i 16-letnią córką. Jej historia medyczna i chirurgiczna była znacząca dla niedoczynności tarczycy, uchyłków i alergicznego nieżytu nosa, cesarskiego cięcia i liftingu twarzy. Jej przeszłość psychiatryczna była ważna dla dwóch wcześniejszych terapii psychiatrycznych. Po raz pierwszy szukała leczenia depresji w wieku 34 lat po śmierci matki z powodu raka piersi. Była leczona zarówno psychoterapią, jak i paroksetyną, która została przerwana z powodu działań niepożądanych. Jej drugie leczenie było z doradcą małżeńskim w celu rozważenia konfliktów małżeńskich. Nie miała historii nadużywania substancji, hospitalizacji psychiatrycznych ani prób samobójczych.

Po raz pierwszy zdiagnozowano u niej raka piersi w lipcu 2010 roku po tym, jak znalazła guzek na lewej piersi. Miała rezonans magnetyczny, który ujawnił zmiany na obu piersiach. Biopsja lewego rdzenia piersi wykazała słabo zróżnicowany inwazyjny rak przewodowy ER +, PR+, her 2 +. Jej wyniki w prawej piersi były zgodne ze zmianami fibrocystycznymi i zdecydowała się na obustronną mastektomię. Po operacji miała zły obraz ciała i niską samoocenę. W dniach 3/2011-5/2011 otrzymała chemioterapię cyklofosfamidem i docetakselem, a następnie leczenie uzupełniające anastrozolem.

rozpoczęła pracę 20.08.11. 11/07/11 powiedziała swojemu onkologowi, że jej rodzina narzeka na wahania nastroju. Budziła spustoszenie w rodzinie i z powodu jej zachowania wszyscy ją nienawidzili. Anastrozol został przerwany i została zamieniona na letrozol, a dzień później zgłosiła, że nadal czuje się wyjątkowo przygnębiona i obolała. Kazano jej zatrzymać letrozol. W dniu 11/17/1, dwa dni po odstawieniu letrozolu przedstawiła wraz z mężem na oddział ratunkowy z myślami samobójczymi. Powiedziała psychiatrze: „od 2 miesięcy czuję się przygnębiona, nastrojowa, zła i rozdrażniona.”Poparła powtarzające się myśli o śmierci i nieokreślone myśli samobójcze, stwierdzając:” moja rodzina będzie lepiej beze mnie.”Donosiła, że czuje się przygnębiona, niespokojna, wściekła, winna, bezradna i beznadziejna. Była samoizolowana, miała niski poziom energii, była anhedoniczna, zapominalska i miała niezdolność do koncentracji. Zgłosiła również nawracające natrętne myśli o zdradzie współmałżonka, które miały miejsce trzy lata przed jej rozpoznaniem raka.

jej badanie stanu psychicznego (na oddziale ratunkowym): ubrała się swobodnie, wydawała się młodsza od podanego wieku i nosiła blond perukę do ramion. Była zarówno płacząca, jak i strzeżona. Jej nastrój był przygnębiony i był zgodny z jej afektem. Nie miała myśli samobójczych, psychotycznych procesów myślowych ani treści. Jej wgląd i osąd były sprawiedliwe. Jej MMSE: 29/30, GAD: 21 (20-27) ciężka depresja, PHQ-9: 19 (15-19) umiarkowanie ciężka. Jej zalecenia terapeutyczne były zgodne z ambulatoryjnie na cotygodniową psychoterapię i rozważyć lek przeciwdepresyjny. Zgodziła się na psychoterapię i odrzuciła proponowaną farmakoterapię.

w dniu 01.04.2011 r.wróciła na wizytę kontrolną i poinformowała, że rozpoczęła pracę w Exemestane w dniu 12.06.2012 R. i nie doświadczyła żadnych zmian w nastroju. Mówiła, że czuje się mniej przygnębiona, mniej niespokojna i mniej drażliwa. Chociaż czuła się zestresowana pracami budowlanymi w swoim domu, wróciła do zwykłych czynności i z przyjemnością odwiedzała syna na Florydzie. Opisała, że czuje się lepiej i z niecierpliwością czekała na dokończenie rekonstrukcji piersi z tatuażem obu areoli piersi. Odnotowała również znaczną poprawę apetytu i koncentracji. Mogła spać w nocy z Pomocą Zolpidem. Zaprzeczyła, że ma myśli samobójcze.

pacjentkę ostatnio widziano 21.03.2012 R. w tym czasie zgłaszała uderzenia gorąca, smutek i łagodną drażliwość, które zostały złagodzone przez przyjmowanie lorazepamu w dawce 0,5 mg. Pacjent ćwiczył godzinę dziennie i cieszył się codziennymi czynnościami. Nie miała myśli samobójczych i nadal przyjmowała lorazepam 0,5 raz na dobę, zolpidem 10 mg przed snem, lewotyroksynę sodową 0,88 mcg na dobę i eksemestan 25 mg.