w postępowych kręgach w tym tygodniu było wiele radości, ponieważ kampania Hillary Clinton rozpłynęła się w objęciach wolnego od długów szkolnictwa wyższego, po szerokich oświadczeniach poparcia od innych kandydatów, a także grupy wpływowych Demokratów w Senacie.

jak w przypadku każdego śmiałego pomysłu, pojawiły się pewne łagodne wątpliwości co do tego, kto na tym skorzysta. Dziś rano, The Washington Post Wonkbook podniósł argument przez tygodnia Ryan Cooper, że wolne od długów kolegium (szeroko rozumiane) będzie przede wszystkim korzystać z wyższej klasy średniej:

jednak najważniejszym faktem o szkolnictwie wyższym jest to, że tylko mniejszość ludzi idzie do college ’ u. Chociaż odsetek osób z dyplomem college ’ u rośnie od dłuższego czasu, od 2012 roku tylko około 40 procent populacji posiadało dwuletni stopień lub wyższy. To 40 procent, oczywiście, w przeważającej mierze pokrywa się z górną 40 procent dystrybucji dochodów Ameryki.

jest to odmiana myśli, która istnieje od pewnego czasu—że czesne lub ulgi w pożyczkach byłyby przede wszystkim sop dla Amerykanów, którzy są już w dobrej kondycji finansowej—ale pomija punkt, a nawet strukturę, uczelni bez długu w ważny sposób.

obniżenie kosztów studiów może sprawić, że więcej studentów o niskich dochodach weźmie udział.

głównym powodem, dla którego mieszanka studentów i absolwentów wypacza bogactwo, jest po prostu to, że cena uczestnictwa stała się tak wysoka. Innymi słowy: ubożsi studenci i rodziny nie idą na studia, bo ich na to nie stać. Jak zauważa Sara Goldrick-Rab z Uniwersytetu Wisconsin w swojej eksploracji bezpłatnego dwuletniego college 'u, mamy reprezentatywne dane krajowe, które wskazują, że wykwalifikowani i utalentowani studenci, którzy obawiają się wzrostu cen college’ u, są 12 do 16 razy bardziej skłonni do całkowitego rezygnacji z college ’ u. Istnieje wiele badań na temat kosztów jako bariery w uczęszczaniu do college 'u, a zmniejszenie kosztów netto college’ u w rodzinach o niskich dochodach ma pozytywny wpływ na rekrutację, wytrwałość i ukończenie. To, że w zasadzie zaciągnęliśmy pożyczenie wymogu uczestnictwa (a na pewno ukończenia) college 'u, sprawia, że proroctwo, że stopień college’ u jest przedsięwzięciem dla bogatych samospełniających się.

zadłużenie studentów jest najbardziej uciążliwe dla osób niebędących absolwentami. I jest wielu nie-absolwentów.

Cooper i inni naturalnie trafnie stwierdzili, że stopień naukowy wciąż się opłaca; innymi słowy, absolwenci z długiem Studenckim średnio nie borykają się z ogromną ruiną finansową z powodu wartości stopnia.

są dwa powody, dla których nie powinniśmy być tak różowi. Pierwszym jest to, że najbardziej udanych studentów „robi dobrze” jest dość niski bar dla tego, czy powinniśmy utrzymać nasz system oparty na długach w przyszłości-mamy wiele dowodów, że nawet ci, którzy mogą zaspokoić swoje miesięczne płatności nadal zmaga się z długiem studentów, lub przesunięcie innych oszczędności i potrzeb finansowych na bok, aby spłacić swoje pożyczki. Druga jest ważniejsza: bardzo duża część studentów nigdy nie kończy studiów.

obrona kredytów studenckich sprowadza się do założenia, że zaciąganie pożyczek na studia oznacza Ukończenie studiów. Ale wiemy, że znaczna i rosnąca część studentów nie tylko rezygnuje—ale rezygnuje z długów. A to są studenci, którzy najprawdopodobniej będą mieli problemy ze spłatą lub niewypłaceniem kredytu.

lub naprzemiennie, jeśli mają zdrowy strach przed długiem, mogą nie uczęszczać na studia w pełnym wymiarze godzin lub pracować dłużej, co zmniejsza prawdopodobieństwo ukończenia studiów. W istocie, nasz wymóg, że studenci biorą na siebie dług znacznie zwiększył ryzyko nie ukończeniu studiów. Zasadniczo dzisiejsi studenci utknęli z paragrafem 22: biorą pożyczki lub angażują się w zachowanie-rekrutacja W niepełnym wymiarze godzin lub praca w pełnym wymiarze godzin-co zmniejsza prawdopodobieństwo, że ukończą stopień.

w świecie, w którym nie udało nam się podnieść wskaźnika ukończenia studiów, wolne od długów szkolnictwo wyższe przynajmniej wyeliminowałoby część ryzyka pójścia na studia.

3. Studenci kolorowi i studenci o niskich dochodach naprawdę ponoszą ciężar długu licencjackiego.

dziesięciolecia publicznych dezinwestycji w szkolnictwie wyższym zbiegły się w czasie z tym, że rząd federalny nie zwiększył pomocy grantowej opartej na potrzebach (takiej jak granty Pell), która jest skierowana do studentów o niskich dochodach. Ponieważ granty Pell pokrywają znacznie mniej kosztów uczelni niż kiedyś, faktycznie przenieśliśmy koszt uczelni na plecach naszych najmniej narażonych. Studenci o niskich dochodach są zobowiązani do zapłacenia znacznie większej części dochodu rodziny w niezaspokojonych kosztach studiów:

Low Income Families Must Spent the Vast Majority of Their Income on Unmet Need

Net Cost of College, After Grant Aid, As a Percentage of Family Income

źródło: U. S. Department of Education, National Center for Education Statistics, 2011-12 National postsecondary student aid study (npsas:12). Procentowe są dla uzależnionych studentów uczęszczających na studia w pełnym wymiarze godzin przez cały rok

marginalny wpływ usunięcia niezaspokojonej potrzeby-która byłaby realizowana przez wolne od długów studia—jest w rzeczywistości dość postępowy.

i jeszcze raz, jeśli spojrzeć na poziom zadłużenia absolwentów, jest całkiem jasne, że prosimy o więcej niedocenianych studentów niż o kogokolwiek innego:

(źródło: obliczenia z USA. Zakład Edukacji Narodowej Studium Policealne dla studentów, 2012)

4. Wolne od długów studia niekoniecznie oznaczają bezpłatne czesne.

jednym z podstawowych nieporozumień w tej debacie jest to, że wiele osób łączy „wolne studia” z „darmowym czesnym.”Ale te rozróżnienia są ważne.

z jednej strony, bezpłatne czesne pokryłoby tylko bezpośrednie koszty uczestnictwa w college’ u, a nie całkowity koszt, pozostawiając wielu studentów o niskich dochodach ze znacznymi rachunkami do zapłacenia-kosztami utrzymania, książkami, komputerami, transportem, opieką nad dziećmi i innymi opłatami—które są wpłacane na koszt uczestnictwa w college ’ u (i które również pomagają określić, ile studenci mogą pożyczyć). Uwolnienie czesnego nie sprawiłoby, że college byłby wolny od długów, a bez znacznej pomocy opartej na potrzebach, studenci o niskich dochodach nadal musieliby ponosić wysokie koszty netto.

ale studia bez długów to co innego. Założeniem leżącym u podstaw studiów wolnych od długów jest to, że student może mieć gwarancję pokrycia kosztów studiów bez zaciągania pożyczek. Oznacza to oczywiście, że uczeń może pracować rozsądnie—powiedzmy 10-15 godzin tygodniowo—w ciągu roku szkolnego lub lata, z wystarczającą pomocą dotacyjną, aby utrzymać niezaspokojone potrzeby na tyle niskie, aby pokryć je pracą. Oznacza to, że powinniśmy kierować nasze zasoby do studentów, którzy nie mają wyboru, jak tylko pożyczyć ze względu na ich rodzinną sytuację finansową.

gwarancją wolnych od długów studiów nie musi być również nieproporcjonalnie duża liczba zamożnych studentów. To po prostu stworzy prawdziwą opcję publiczną dla tych, którzy chcą z niej skorzystać.

5. Kiedyś inwestowaliśmy w wolne od długów studia.

historycznie nasz system opierał się na stanach pokrywających zdecydowaną większość kosztów studiów, a rząd federalny ukierunkował środki na tych, którzy potrzebują dodatkowej pomocy w ich finansowaniu. W rezultacie jeszcze około 20 lat temu zadłużenie studentów było wyjątkiem, a nie regułą dla tych, którzy chcieli uzyskać tytuł licencjata:

anegdota o możliwości płacenia za rok studiów z wakacyjną pracą jest nie tylko prawdą, ale jest bezpośrednim wynikiem naszej woli inwestowania w publiczne szkolnictwo wyższe na poziomie uczniów, do którego system został zaprojektowany. Zbycie to było częściowo spowodowane dążeniem do niższych dochodów podatkowych, szczególnie na poziomie państwa (i w sposób, który przede wszystkim korzystał z rodzin o wysokich dochodach).

Niestety, oprócz zbycia, pozwoliliśmy miliardom środków publicznych – od pomocy dla studentów po świadczenia dla weteranów-na wykorzystanie w prywatnych i komercyjnych instytucjach, z których wiele albo nie potrzebuje dodatkowych zasobów, albo nie zapewnia wiele w zakresie jakości. Wolne od długów studia można opłacać w sposób efektywny i tak postępowy.

ale mówiąc, że wolne od długów studia pomogłyby przede wszystkim studentom z wyższej klasy średniej, krytycy sugerują, że system jest dziś bardziej progresywny. Biorąc pod uwagę to, co wiemy o zdolności wysokich kosztów studiów i długu studentów do przetarcia dostępu, zapobiegania ukończeniu (lub zwiększenia ryzyka nieukończenia) oraz sytuacji finansowej tych, którzy zmagają się najbardziej, nie jest to tak naprawdę argument, który się trzyma.

UPDATE

wydaje mi się również, że 40% Liczba – procent populacji ze stopniem – nie jest w ogóle odpowiednią liczbą, aby spojrzeć tutaj. Po pierwsze, jak wspomniano, jest to w zasadzie tautologiczne: koszty sprawiły, że dostęp do college ’ u pochylił się w kierunku bogatych, a zatem bogaci uczęszczają i otrzymują stopnie. Celem wolnych od długów studiów jest poszerzenie dostępu (a także dostępu do stopni) tym, którzy nie mają go teraz. Głównie jednak, nie docenia, kto stoi na korzyść: odsetek młodych Amerykanów, którzy próbowali college jest rzeczywiście znacznie wyższy: 64% wśród tych w wieku 25-29 lat, i 58% wśród wszystkich osób powyżej 25. Po tym wszystkim, wolne od długów wyższe ed stoi na korzyść tych studentów, jak również-niezależnie od tego, czy absolwent. Ponadto wiemy, że 66% absolwentów szkół średnich natychmiast przechodzi na studia, w tym 49% studentów o niskich dochodach. Oczywiście coś takiego jak wolne od długów studia ma na celu zwiększenie frekwencji i wskaźników ukończenia studiów dla studentów o niskich dochodach (a tym samym zmniejszenie luki), ale byłoby to również korzystne dla znacznie większej liczby osób, które zostały zasugerowane.