Ewa dająca Adamowi zakazany owoc, autorstwa Lucasa Cranacha Starszego. Wikipedia Ukryj podpis

Był jednak znanym Cambridge intelektualistą biegłym w łacinie,grece i hebrajskim, który służył jako sekretarz języków obcych Olivera Cromwella w czasie Commonwealth. Gdyby ktoś wiedział o kalamburze Malusa, to byłby to on. A jednak zdecydował się nim kierować. Dlaczego?

Appelbaum twierdzi, że użycie przez Miltona terminu „apple” było niejednoznaczne. „Nawet w czasach Miltona słowo to miało dwa znaczenia: albo to, co było naszym wspólnym jabłkiem, albo, znowu, jakiekolwiek mięsiste owoce rodzące nasiona. Milton prawdopodobnie miał na myśli niejednoznacznie nazwany przedmiot o różnych konotacjach, jak również denotacjach, większość, ale nie wszystkie, kojarzyła ideę jabłka z rodzajem niewinności, choć także z rodzajem upojenia, ponieważ twardy cydr jabłkowy był popularnym angielskim napojem.”

dopiero późniejsi czytelnicy Miltona, jak mówi Appelbaum, myśleli o” jabłku „jak o” jabłku”, a nie o owocach nasiennych. Dla nich zakazany owoc stał się synonimem malus pumila. Paradise Lost jako dzieło kanoniczne miało wpływ na utrwalenie roli apple w The Fall story.

ale niezależnie od tego, czy zakazanym owocem było jabłko, figa, brzoskwinia, granat, czy coś zupełnie innego, warto powrócić do sceny pokusy w Księdze 9 Raju utraconego, zarówno jako hołd dla Miltona (który skomponował swoje arcydzieło, gdy był ślepy, zubożały i w Budzie za swoją regicydalną politykę), jak i po prostu, aby delektować się wzniosłym pięknem języka. Thomas Jefferson uwielbiał ten wiersz. Paradise Lost to kwintesencja amerykańskiej historii, która powstała ponad sto lat przed powstaniem Stanów Zjednoczonych, dzięki swoim poradom dietetycznym superfood, celebracji ideału „Samopomoc to najlepsza pomoc” i obecności sprzedawcy oleju z węży.

to, co sprawia, że scena pokusy jest tak absorbująca i przyjemna, to to, że chociaż napisana archaicznym angielskim, jest nakrapiana przyziemnymi szczegółami, które sprawiają, że czytelnik zatrzymuje się w zaskoczeniu.

Weźmy na przykład nienaganne uwodzenie smakowe węża. Odbywa się nie o starej porze dnia, ale w porze lunchu:

”

co za sprytny i uroczo ludzki szczegół. Milton buduje na niej, długo wyczarowując aromat jabłek, doskonale wiedząc, że „ambrozjalny zapach” może sprawić, że pusty żołądek zacznie działać. „Smakowity zapach” owocu, rapsodyzuje węża, jest bardziej przyjemny dla zmysłów niż zapach strzyków owcy lub kozy upuszczanej wieczorem z niezdyscyplinowanym mlekiem. Dzisiejsi impresariusze Food Network, z ich przesadnymi pochwałami i szalonymi porównaniami, nie mogli wymyślić niczego podobnego do tego osobliwie zmysłowego porównania.

łatwo sobie wyobrazić scenę. Ewa, zaciekawiona, łatwowierna i dziurawa, spogląda z tęsknotą na kontrabandę „Ruddie and Gold” owocu, podczas gdy nietuzinkowy sprzedawca oleju z węży mruczy na zachętę. Początkowo zwisa z powrotem, podejrzliwie o jego ” przecenianie.”Ale wkrótce zaczyna się uginać: jak owoc tak” piękny dla oka, zapraszający do smaku ” może być zły? Z pewnością jest odwrotnie, jego „scjentalny sap” musi być źródłem boskiej wiedzy. Wąż musi mówić prawdę.

tak mówiąc, jej pochopna ręka w złej godzinie

sięgając do owoców, zerwała, zjadła:

Ziemia poczuła ranę, a natura z jej miejsca

wzdychając przez wszystkie jej dzieła dała znaki biady,

że wszystko stracone.

ale Ewa jest nieczuła na kosmiczne rozczarowanie, jakie wywołała jej lunch. Nasycona i odurzona jak wino, kłaniała się nisko przed „o Sovran, vertuous, precious of all Trees” i spieszyła z „gałązką najpiękniejszych owoców” do swego umiłowanego Adama, aby i on mógł jeść i dążyć do Boga. Ich wspólny posiłek, zapowiadany przez wypędzenie i zagładę, jest poruszającym i przejmującym obrazem małżeńskiego szczęścia.

tymczasem wąż, jego misja wykonana, schodzi w mrok. Szatan z niecierpliwością kieruje się w stronę zgromadzenia współbraci diabłów, gdzie chwali się, że upadek człowieka został spowodowany przez coś tak śmiesznego jak ” jabłko.”

tyle, że to była figa, brzoskwinia lub gruszka. Starożytny Rzymianin puścił-i narodził się mit jabłek.

Nina Martyris jest niezależną dziennikarką z Knoxville, Tenn.