północno-wschodnia strona jest rozbieżną granicą z płytą Odkrywcy, płytą Juana de Fuca i płytą Gordy, tworząc odpowiednio grzbiet Odkrywcy, grzbiet Juana de Fuca i grzbiet Gordy. W środkowej części wschodniej znajduje się granica przeobrażenia z płytą północnoamerykańską wzdłuż uskoku San Andreas oraz granica z płytą Cocos. Południowo-wschodnia strona stanowi rozbieżną granicę z płytą Nazca tworzącą Wschodni Pacyfik.

strona południowa jest rozbieżną granicą z płytą Antarktyczną tworzącą grzbiet Pacyficzno-Antarktyczny.

Po stronie zachodniej płyta jest ograniczona płytą Okhotsk w rowie Kurylsko-Kamczackim i rowie japońskim, tworzy zbieżną granicę przez subdukcję pod płytą Morza Filipińskiego tworząc Rów Mariański, ma granicę transformacji z płytą Caroline i ma granicę zderzenia z Północną płytą Bismarcka.

na południowym zachodzie Płyta Pacyficzna ma złożoną, ale zasadniczo zbieżną granicę z płytą Indo-Australijską, subdukując pod nią na północ od Nowej Zelandii tworząc rów Tonga i rów Kermadec. Uskok alpejski wyznacza granicę transformacji między dwiema płytami, a dalej na południe subdukty płyt Indo-Australijskich pod płytą Pacyficzną tworzące rów Puysegur. Południowa część Zealandii, która znajduje się na wschód od tej granicy, jest największym blokiem skorupy kontynentalnej.