czarne muchy, znane również jako „komary bawole” i „komary indycze”, to bardzo małe, solidne muchy, które są irytującymi gryzącymi szkodnikami przyrody, zwierząt gospodarskich, drobiu i ludzi. Ich nawyki ssania krwi również budzą obawy dotyczące ewentualnego przeniesienia czynników chorobotwórczych. Zachęcamy cię, aby dowiedzieć się więcej o biologii czarnych much, abyś mógł być lepiej poinformowany o unikaniu ugryzień i o ich zagrożeniu dla zdrowia publicznego.

Rysunek 1. Czarna mucha bierze krwawy posiłek (zdjęcie: Oklahoma State University)

czy czarne muchy stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego?
czarne muchy mogą być irytującymi gryzącymi szkodnikami, ale nikt nie jest znany z przenoszenia czynników chorobotwórczych na ludzi w USA.jednak przenoszą one jednego pasożytniczego robaka nicienia, który infekuje ludzi w innych regionach świata. Onchocerca volvulus powoduje znaczącą chorobę ludzką znaną jako onchocerciasis lub „ślepota rzeczna” w Afryce Równikowej i górskich regionach Północnej Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej.
ukąszenia czarnych much powodują różne reakcje u ludzi, począwszy od małej rany kłutej, w której pobrano pierwotną krew, aż do obrzęku, który może być wielkości piłki golfowej. Reakcje na ukąszenia czarnych much, które łącznie są znane jako” gorączka czarnych much”, obejmują ból głowy, nudności, gorączkę i obrzęk węzłów chłonnych w szyi.
we wschodniej Ameryce Północnej wiadomo, że tylko około sześciu gatunków much czarnych żywi się ludźmi. Kilka innych gatunków przyciąga ludzi, ale zazwyczaj nie gryzą. Jednak gatunki nie gryzące latają wokół głowy i mogą czołgać się do uszu, oczu, nosa lub ust, powodując ekstremalną irytację dla każdego, kto zajmuje się aktywnościami na świeżym powietrzu.
czarne muchy można znaleźć w większości Stanów Zjednoczonych, ale ich wpływ na aktywność na świeżym powietrzu różni się w zależności od konkretnego regionu i pory roku. Na przykład w części Górnego Środkowego Zachodu i północnego wschodu gryzienie czarnych much może być tak ekstremalne, zwłaszcza późną wiosną do wczesnego lata, może zakłócać lub uniemożliwiać zajęcia na świeżym powietrzu, takie jak wędrówki, wędkarstwo i spływy kajakowe.
poza tym, że są uciążliwe dla ludzi, czarne muchy mogą stanowić zagrożenie dla zwierząt gospodarskich . Są zdolne do przenoszenia wielu różnych czynników chorobotwórczych do zwierząt gospodarskich, w tym pierwotniaków i robaków nicieni, z których żaden nie powoduje choroby u ludzi. Oprócz tego, że są wektorami czynników chorobotwórczych, czarne muchy stanowią inne zagrożenia dla zwierząt gospodarskich. Na przykład, gdy są wystarczająco liczne, czarne muchy powodują uduszenie przez czołganie się do nosa i gardła wypasanych zwierząt. W rzadkich przypadkach czarne muchy były znane powodować wykrwawienie (śmierć z powodu utraty krwi) z ekstremalnych szybkości gryzienia. Ślina wstrzyknięta przez gryzienie czarnych much może powodować stan znany jako” wstrząs toksyczny ” u zwierząt gospodarskich i drobiu, co może prowadzić do śmierci.

ile jest rodzajów czarnych much?
muchy czarne są prawdziwymi muchami (rzędu Diptera) z rodziny Simuliidae, która obejmuje ponad 1700 gatunków na całym świecie. W Ameryce Północnej zidentyfikowano 255 gatunków w 11 rodzajach, ale dodatkowe gatunki pozostają do odkrycia i nazwania. Bardzo niewiele wiadomo na temat much czarnych w Indianie i nie ma szacunków co do liczby gatunków w stanie. Z perspektywy czasu udokumentowano 12 gatunków w Illinois, podczas gdy ponad 30 gatunków zostało udokumentowanych zarówno w Minnesocie, jak i Wisconsin, gdzie siedliska czarnych muchówek są bardziej obfite.
Jak rozpoznać dorosłą czarną muchę?
muchy Czarne mają rozmiary od 5 do 15 mm i są stosunkowo solidne, z łukowatym obszarem klatki piersiowej (ryc. 1). Mają duże złożone oczy, krótkie czułki i parę dużych skrzydeł w kształcie wachlarza. Większość gatunków ma czarne ciało, ale występują gatunki żółte, a nawet pomarańczowe.
jaki jest cykl życia czarnych much?
czarne muchy przechodzą rodzaj rozwoju znany jako „całkowita metamorfoza” (ryc. 2). Oznacza to, że ostatni etap larwalny linie się w stadium poczwarki, które ostatecznie przekształca się w skrzydlatego dorosłego. Po spożyciu posiłku z krwią samice opracowują pojedynczą partię 200-500 jaj. Większość gatunków składa jaja w lub na płynącej wodzie, ale niektóre przywiązują je do mokrych powierzchni, takich jak źdźbła traw wodnych.
Czas wylęgu jaja jest bardzo różny w zależności od gatunku. Jaja większości gatunków wykluwają się w ciągu 4-30 dni, ale jaja niektórych gatunków nie mogą wylęgać się przez okres kilku miesięcy lub dłużej. Liczba stadiów larwalnych waha się od 4-9, z 7 jest zwykłą liczbą. Czas trwania rozwoju larw wynosi od 1-6 miesięcy, w zależności po części od temperatury wody i zaopatrzenia w pokarm. Etap cyklu życia, który przechodzi przez zimę, jest ostatnim etapem larw przymocowanych pod wodą do skał, dryfującego drewna i betonowych powierzchni, takich jak zapory i boki kanałów stworzonych przez człowieka.

Rysunek 2. Cykl życia muchy czarnej. (Ilustracja: Scott Charlesworth, Purdue University,
based in in part on Peterson, B. V., IN: IN: Manual of Nearctic Diptera, Volume 1)

stadium poczwarki powstaje wiosną lub latem, zazwyczaj w tym samym miejscu, co larwa ostatniego stadium, ale może wystąpić w dół po larwalnym „dryfie” z prądem. Dorośli wyłaniają się ze stadium poczwarki w ciągu 4-7 dni i mogą żyć przez kilka tygodni. Dorosłe osobniki większości gatunków są aktywne od połowy maja do lipca. Liczba pokoleń ukończonych w ciągu jednego roku różni się w zależności od gatunku, przy czym niektóre mają tylko jedno pokolenie, ale większość gatunków, które są głównymi szkodnikami, kończy kilka pokoleń rocznie.

larwy i poczwarki czarnych much rozwijają się w płynącej wodzie, zazwyczaj niezanieczyszczonej wodzie z wysokim poziomem rozpuszczonego tlenu. Odpowiednie siedliska wodne dla rozwoju larw czarnych muchówek różnią się znacznie i obejmują duże rzeki, lodowate potoki górskie, ściekające potoki i wodospady. Larwy większości gatunków zwykle występują tylko w jednym z tych siedlisk.
larwy pozostają przyczepione do nieruchomych obiektów w płynącej wodzie, trzymane przez jedwabne nici wytłaczane z gruczołów znajdujących się na końcu bulwiastego brzucha. W zależności od gatunku Dojrzałe larwy mają od 5 do 15 mm długości i mogą być koloru brązowego, Zielonego, szarego lub prawie czarnego. Mają dużą głowę, która nosi dwie widoczne struktury znane jako” wentylatory labralne”, które wystają do przodu (patrz rysunek 2). Wentylatory labralne są podstawowymi strukturami żerującymi, odfiltrowującymi materię organiczną lub drobne bezkręgowce z prądu wodnego.
poczwarki pozostają przymocowane do nieruchomych obiektów w płynącej wodzie. Zazwyczaj są pomarańczowe i wyglądają jak mumia, ponieważ rozwijające się skrzydła i nogi są ściśle przymocowane do ciała. Poczwarki wielu gatunków wytwarzają delikatny, jedwabisty „kokon” o różnej gęstości, splocie i wielkości, który częściowo lub prawie całkowicie je otacza; inne gatunki produkują prawie wcale nie kokon.
co powinienem wiedzieć o zwyczajach żywieniowych dorosłych czarnych much?
szacuje się, że samice 90% gatunków much czarnych wymagają mączki z krwi do rozwoju jaj. Te z większości gatunków żywią się ssakami, podczas gdy inne żywią się ptakami. Samice niektórych gatunków much czarnych żywią się tylko jednym żywicielem, podczas gdy inne są znane z odżywiania się ponad 30 różnymi gatunkami żywicieli. Żadne gatunki Północnoamerykańskie nie żywią się wyłącznie ludźmi. Samce czarnych much nie są przyciągane do ludzi, a ich pyszczki nie są zdolne do gryzienia.
samice większości gatunków much czarnych żerują w ciągu dnia, zwykle gryząc górną część ciała i głowę. W przeciwieństwie do niektórych gatunków komarów i gryzących muszek, czarne muchy nie wchodzą do ludzkich struktur w poszukiwaniu krwi.
Czy ludzie przyczyniają się do problemów z czarnymi muchami?
działalność człowieka może prowadzić do wzrostu liczby czarnych much na danym obszarze. Struktury takie jak betonowe zapory i betonowe kanały strumieniowe zapewniają doskonałe miejsca rozwoju larw i poczwarek niektórych gatunków much czarnych. Ponadto odbudowa zanieczyszczonych strumieni, zwłaszcza w Nowej Anglii, zwiększyła zawartość rozpuszczonego tlenu w strumieniach i stworzyła odpowiednie siedliska larwalne dla niektórych z naszych najważniejszych gatunków szkodników.
co powinienem wiedzieć o kontrolowaniu czarnych much?
zwalczanie much czarnych jest trudne, zazwyczaj ukierunkowane na stadia larwalne i zwykle wiąże się z powietrznymi zastosowaniami środków owadobójczych lub fizyczną zmianą siedliska gatunków szkodników. Najskuteczniejsze programy kontroli są prowadzone przez agencje państwowe lub przez profesjonalne firmy zajmujące się zwalczaniem szkodników zakontraktowane przez państwo. Wszelkie efekty są jednak ograniczone w czasie, w dużej mierze dlatego, że samice gatunków szkodników są zdolne do latania na duże odległości od miejsca rozwoju larw i wkrótce ponownie zarażają leczone obszary.
niewiele może zrobić dotknięty właściciel domu lub osoba zajmująca się aktywnością na świeżym powietrzu, aby kontrolować czarne muchy. W celu ochrony osobistej najlepiej unikać szczytowych okresów aktywności czarnych much. Informacje dotyczące przewidywanego „sezonu czarnych much”na danym obszarze często można uzyskać kontaktując się z lokalnym biurem współpracy. Podczas wędrówki na zewnątrz w zainfekowanych obszarach, zastosuj środek odstraszający owady zawierający DEET, załóż odzież ochronną i zminimalizuj otwory, takie jak dziurki na guziki, przez które pełzają czarne muchy, próbując nakarmić. Zajęcia na świeżym powietrzu w obszarach silnie porażonych mogą wymagać noszenia siatek o drobnych oczkach, podobnych do tych noszonych przez pszczelarzy.
Gdzie mogę znaleźć więcej informacji na temat czarnych much?
a recent (2002) textbook by G. Mullen and L. Durden, Medical and Veterinary Entomology, has an excellent chapter devoted to black flies that covers biology, behavior, medical and veterinary risk, and information on personal protection and approaches to black fly control.
szczegółowe informacje na temat czarnych much znajdują się na następujących stronach:
<https://www.ento.okstate.edu/ddd/insects/blackflies.htm>
<https://ohioline.osu.edu/hyg-fact/2000/2167.html>
<http://www.blackfly.org.uk/>