Ichthyophthirius multifiliis jest pasożytem pierwotniakowym, który infekuje ryby słodkowodne. Od ponad 100 lat jest przedmiotem zarówno badań stosowanych, jak i podstawowych, co można przypisać jego ogólnoświatowej dystrybucji i znaczącemu wpływowi gospodarczemu zarówno na produkcję żywności, jak i ryb akwariowych. I. multifiliis służy jako model do badań nad odpornością wrodzoną i nabytą ryb, a także odpornością błon śluzowych. Chociaż pasożyt obligatoryjny, ja. multifilia jest stosunkowo łatwo przenoszona z zakażonych do naiwnych ryb w akwariach laboratoryjnych i jest łatwo obserwowana i manipulowana w warunkach laboratoryjnych. Pasożytuje na nabłonku skóry i skrzeli, co ułatwia eksperymentowanie in vivo i kwantyfikację wyzwania. Niniejsza recenzja zawiera opis zarówno śluzówkowych i systemowych wrodzonych i adaptacyjnych odpowiedzi immunologicznych na infekcję pasożytami, streszczenie Immunobiologii gospodarza-pasożyta, badań nad szczepionką i sugerowanych obszarów do przyszłych badań w celu rozwiązania krytycznych pozostałych pytań. Badania u karpia i pstrąga tęczowego wykazały, że rozległe uszkodzenie tkanek występuje, gdy pasożyt atakuje nabłonek skóry i skrzeli, a znaczna ogniskowa i ogólnoustrojowa odpowiedź zapalna jest wywoływana przez wrodzoną odpowiedź immunologiczną. Adaptacyjna odpowiedź immunologiczna jest inicjowana, gdy komórki fagocytarne są aktywowane przez antygeny uwalniane przez pasożyta. Nie wiadomo, czy aktywowane limfocyty T i B namnażają się lokalnie w skórze i skrzelach po zakażeniu, czy migrują do tych miejsc ze śledziony lub przedniej nerki. I. infekcja multifiliis wywołuje wytwarzanie przeciwciał zarówno śluzówkowych, jak i ogólnoustrojowych. Ryby, które przeżyją zakażenie I. multifiliis nabywają odporności ochronnej. Komórki pamięci B zapewniają długotrwałą pamięć humoralną. Sugeruje to, że szczepionki ochronne są teoretycznie możliwe i poczyniono znaczne wysiłki w kierunku opracowania szczepionek u różnych gatunków ryb. Narażenie ryb na kontrolowane infekcje powierzchniowe lub intracoelomowe wstrzyknięcie żywych terontów zapewnia ochronę. Szczepienie oczyszczonymi antygenami unieruchomienia, które są białkami błonowymi zakotwiczonymi w GPI, zapewnia również ochronę w warunkach laboratoryjnych, a antygeny unieruchomienia są obecnie najbardziej obiecującymi kandydatami do szczepionek podjednostkowych przeciwko I. multifiliis.