znacznie przed obecnymi obserwatoriami istnieją dowody aktywnej astronomii na Mauna Kea na mapie biura lądowego wyspy Hawaje z 1901 roku pokazującej „Hawaii Astronomy Station” w pobliżu szczytu Mauna Kea.

po przestudiowaniu zdjęć do programu Apollo NASA, które zawierały więcej szczegółów niż jakikolwiek naziemny teleskop, Gerard Kuiper zaczął szukać suchego miejsca do badań w podczerwieni. Podczas gdy po raz pierwszy zaczął szukać w Chile, podjął również decyzję o przeprowadzeniu testów na Hawajach. Testy na Haleakalā Maui były obiecujące, ale góra była zbyt niska w warstwie inwersji i często pokryta chmurami. Na” Wielkiej Wyspie ” Hawai’i, Mauna Kea jest uważana za najwyższą górę wyspiarską na świecie. Podczas gdy szczyt jest często pokryty śniegiem, powietrze jest wyjątkowo suche. Kuiper zaczął rozważać możliwość utworzenia obserwatorium na Mauna Kea. Po testach odkrył, że niska wilgotność była idealna dla sygnałów podczerwieni. Przekonał hawajskiego gubernatora Johna A. Pali się, aby spalić polną drogę na szczyt, gdzie zbudował mały teleskop na Pu’u Poli’ahu, szczyt stożka żużlowego. Szczyt był drugim co do wysokości na górze, a najwyższym szczytem był holy ground, więc Kuiper uniknął go.: 25 następnie Kuiper próbował pozyskać NASA, aby sfinansować większy obiekt z dużym teleskopem, mieszkaniami i innymi potrzebnymi konstrukcjami. NASA z kolei zdecydowała się na otwarcie projektu na konkurencję. Profesor fizyki, John Jefferies z Uniwersytetu Hawajskiego złożył ofertę w imieniu Uniwersytetu. Jefferies zyskał swoją reputację dzięki obserwacjom w Sacramento Peak Observatory. Propozycja dotyczyła dwumetrowego teleskopu, który miał służyć zarówno NASA, jak i Uniwersytetowi. Podczas gdy duże teleskopy nie są zwykle przyznawane uniwersytetom bez uznanych astronomów, Jefferies i UH otrzymali kontrakt NASA, rozwścieczając Kuipera, który czuł, że” jego Góra „została mu” skradziona”. Kuiper porzucił swój obiekt (pierwszy teleskop na Mauna Kea) i rozpoczął pracę w Arizonie nad innym projektem NASA. Po sporych testach przeprowadzonych przez zespół Jefferiesa, ustalono, że najlepsze lokalizacje znajdują się w pobliżu szczytu na szczycie stożków żużlowych. Testy wykazały również, że Mauna Kea jest doskonała do oglądania w nocy z powodu wielu czynników, w tym rozrzedzonego powietrza, ciągłych wiatrów i otoczonego morzem. Jefferies zbudowałby 2,24-metrowy teleskop, a stan Hawai’i zgodził się zbudować niezawodną, odporną na wszelkie warunki pogodowe drogę na szczyt. Budowa rozpoczęła się w 1967 roku, a pierwsze światło pojawiło się w 1970 roku.

inne grupy zaczęły wnioskować o Podlasie na nowo dostępnym szczycie góry. Do 1970 roku dwa 24 W (0 .6 m) teleskopy zostały skonstruowane przez United States Air Force i Lowell Observatory. W 1973 roku Kanada i Francja zgodziły się na budowę 3,6 m CFHT na Mauna Kea. Jednak lokalne organizacje zaczęły zgłaszać obawy dotyczące wpływu obserwatorium na środowisko. To skłoniło Departament gruntów i Zasobów Naturalnych do przygotowania wstępnego planu zarządzania, sporządzonego w 1977 r.i uzupełnionego w 1980 r. W styczniu 1982 Rada regentów Uniwersytetu Hawajskiego zatwierdziła plan wspierania dalszego rozwoju placówek naukowych w tym miejscu. W 1998 roku 2033 Akry (823 ha) zostały przeniesione z dzierżawy Obserwatorium w celu uzupełnienia Rezerwatu Epoki Lodowcowej Mauna Kea. Plan z 1982 r.został zastąpiony w 2000 r. przedłużeniem, które miało służyć do 2020 r.: ustanowił Biuro Mauna Kea Management, przeznaczając 525 akrów (212 ha) na astronomię, a pozostałe 10 763 akrów (4 356 ha) na „ochronę przyrody i kultury”. Plan ten został następnie zmieniony, aby rozwiązać obawy wyrażone w społeczności hawajskiej, że brak szacunku został wykazany w stosunku do wartości kulturowej góry ucieleśnionej rdzennej ludności regionu.

od 2012 roku rezerwat naukowy Mauna Kea posiada 13 obiektów obserwacyjnych, z których każdy jest finansowany przez aż 11 krajów. Jest to jedno z największych na świecie obserwatoriów do astronomii optycznej, podczerwonej i submilimetrowej, a w 2009 roku było największym mierzonym mocą zbierania światła. Istnieje dziewięć teleskopów pracujących w widmie widzialnym i podczerwonym, trzy w widmie submilimetrowym i jeden w widmie radiowym, z lustrami lub talerzami o długości od 0,9 do 25 m (3 do 82 stóp). Dla porównania teleskop kosmiczny Hubble ’ a ma 2,4 m (7.9 stóp) lustro, zbliżone wielkością do UH88, obecnie drugi najmniejszy teleskop na górze.

Kontrowersjeedit

planowane nowe teleskopy, w tym Thirty Meter Telescope, wzbudziły kontrowersje ze względu na ich potencjalny wpływ kulturowy i ekologiczny. Rozszerzenie multi-telescope „outrigger” do teleskopów Keck, które wymagało nowych miejsc, zostało ostatecznie anulowane. Trzy lub cztery z 13 istniejących teleskopów góry muszą zostać zdemontowane w ciągu następnej dekady z propozycją TMT, aby być ostatnim obszarem na Mauna Kea, na którym kiedykolwiek zbudowano jakikolwiek teleskop.