rząd radziecki ogłasza, że Nikita Chruszczow został wybrany jako jeden z pięciu ludzi powołanych do nowego biura Sekretariatu Partii Komunistycznej. Wybór Chruszczowa był kluczowym pierwszym krokiem w jego dojściu do władzy w Związku Radzieckim—postęp, który zakończył się mianowaniem Chruszczowa sekretarzem partii komunistycznej we wrześniu 1953 roku, a premierem w 1958 roku.

śmierć Józefa Stalina 5 marca 1953 r.stworzyła ogromną próżnię w radzieckim przywództwie. Stalin rządził Związkiem Radzieckim od lat 20. XX wieku.po jego śmierci następcą został Georgi Malenkow, który dzień po śmierci Stalina został mianowany premierem i pierwszym sekretarzem partii komunistycznej. To pozornie płynne przejście maskowało jednak narastającą walkę o władzę między Malenkowem a Nikitą Chruszczowem. Chruszczow działał w Rosyjskiej partii komunistycznej od 1918 roku. Po tym, jak Stalin przejął kontrolę nad Związkiem Radzieckim po śmierci Lenina w 1924 r., Chruszczow stał się bezwzględnie lojalnym zwolennikiem brutalnego dyktatora. Lojalność ta służyła mu dobrze, ponieważ był jednym z niewielu starych bolszewików, którzy przeżyli niszczycielskie czystki polityczne Stalina w latach 30.

w latach 40.Chruszczow zajmował wiele ważnych stanowisk w radzieckim rządzie. Jednak gdy Stalin zmarł w marcu 1953 r., Chruszczow został pominięty na korzyść Malenkowa. Chruszczow nie musiał długo wykorzystywać miernego Malenkowa. Najpierw zorganizował koalicję polityków radzieckich, aby zmusić Malenkowa do rezygnacji ze stanowiska pierwszego sekretarza-ważniejszego stanowiska, ponieważ kontrolował aparat partyjny w Związku Radzieckim. Malenkow publicznie oświadczył, że rezygnuje ze stanowiska, aby zachęcić do dzielenia się obowiązkami politycznymi, ale było oczywiste, że Chruszczow odniósł decydujące zwycięstwo. Aby zastąpić Malenkowa, partia ogłosiła utworzenie nowego stanowiska, pięcioosobowego Sekretariatu. Nawet Zachodni dziennikarze zauważyli, że w ogłoszeniu pięcioosobowego stanowiska nazwisko Chruszczowa zawsze było wymienione jako pierwsze, podczas gdy pozostałe były w kolejności alfabetycznej. Wkrótce okazało się, że Chruszczow był siłą napędową Sekretariatu i we wrześniu 1953 zapewnił sobie wystarczające poparcie, aby zostać sekretarzem partii komunistycznej. W lutym 1955 wraz ze swoimi zwolennikami wypchnął Malenkowa z premiership i zastąpił go kukiełka Chruszczowa, Nikołaj Bułganin. W marcu 1958 Chruszczow umocnił swoją władzę, obejmując urząd premiera.

urzędnicy w Stanach Zjednoczonych, w tym Sekretarz Stanu John Foster Dulles, mocno niedoceniali Chruszczowa. Początkowo uważali go za sługusa Malenkowa, ale wkrótce dowiedzieli się, że tępy i nieskomplikowany Chruszczow jest siłą, z którą należy się liczyć w radzieckiej polityce. Pomimo ich obaw, dojście Chruszczowa do władzy zapoczątkowało okres, w którym napięcia między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim zaczęły nieco słabnąć, ponieważ wezwał do „pokojowego współistnienia” między dwoma mocarstwami.

Czytaj więcej: czy upadek Związku Radzieckiego był nieunikniony?