drenaż i gleby

wygodnie jest dokonać rozróżnienia między starożytnym systemem hydrograficznym, który umożliwiał rolnikom, rybakom i pastorom życie w regionie Aïr około 5000 lub 6000 lat temu, a systemem present simple, który stanowi podstawę wyraźnej różnicy między północną i południową częścią kraju. Obecny system obejmuje na zachodzie dorzecze rzeki Niger, a na wschodzie dorzecze Jeziora Czad; pomiędzy tymi dwoma występują pozostałości starszego układu, takie jak dallol i gulbi.

na zachód Rzeka Niger przecina około 350 mil terytorium Nigru. Ze względu na zmianę w przepływie rzeki, która ma miejsce z powodu rozproszenia jej wód w wewnętrznym regionie Delty w Mali, dopiero w styczniu i lutym przepływa przez Niamey w powodzi. Innym razem rzeka zasilana jest pewnymi ciekami tymczasowymi, które płyną z prawego brzegu. Są to Gorouol, Dargol, Sirba, Goroubi, Djamangou, Tapoa i Mékrou; dwa ostatnie przepływają przez Park Narodowy ” W ” (tzw. Niger przepływa przez ten obszar w formie W). Na lewym brzegu, idąc na wschód, pojawiają się dallol, pozostałości starszych cieków wodnych. Na ogół biegną z północy na południe, stanowią strefy wilgotnościowe, choć kilka nadal zawiera wody płynące w kierunku Nigru. Najbardziej znane to Bosso, Foga i maouri wadis. Inne pozostałości to Kori, które spływają z Aïr i z dawnych dopływów, które miały swoje źródła w masywie Iforas, i które płynęły do zbiegu w miejscu, które jest obecnie Wadi Ti-m-merhsoï. Obecnie przez kori nie przepływają żadne wody, ale woda wciąż znajduje się pod ich piaskami. Inne pozostałości starego systemu tworzą gulbi, przez które woda wciąż przepływa rocznie, sporadycznie powodując szkody.

na wschód znajduje się basen Jeziora Czad, dużego, płytkiego jeziora, które na najwyższym współczesnym poziomie ma powierzchnię około 9650 mil kwadratowych; z tego Niger posiada około 1100 mil kwadratowych. Jego zasięg jest znacznie zmniejszony w porze suchej. Rzeka Komadougou Yobé, która wpada do jeziora Czad od zachodu, stanowi część granicy między Nigrem a Nigerią. Jego poziom wody, który zaczyna się podnosić w sierpniu, od stycznia do maja składa się tylko z niektórych stojących basenów.

oprócz opisanego systemu odwadniającego można zauważyć, że woda deszczowa gromadzi się w kilku basenach, dzięki czemu istnieją również stałe jeziora lub baseny; znajdują się one w Keïta i Adouna w regionie Adar Doutchi, w Madaroumfa w Maradi gulbi i w Guidimouni na wschód od Zinder. Zwierciadło wody w niektórych obszarach może być również wykorzystane do wytworzenia studni artezyjskich.

gleby dzielą się na trzy regiony naturalne. W regionie Sahary na północy gleba jest bezpłodna, z wyjątkiem kilku oaz, w których znajduje się woda. W regionie znanym jako Sahel, który tworzy strefę przejściową między Saharą a regionem na południu, gleby są cienkie i białe, pokryte słonymi osadami wynikającymi z intensywnego parowania, które tworzy niepłodną skorupę powierzchniową. Trzeci region (na południu) jest uprawiany. Na tym obszarze gleby są związane z rozległymi wydmami lub wyżynami lub z kotlinami lub depresjami. Niektóre gleby w tym ostatnim, takie jak te w dorzeczu Nigru i w gulbi, są bogate. W kotlinie Kolskiej występują gleby Czarne. Jednak w całym regionie, a przede wszystkim na płaskowyżu, występują mniej żyzne gleby późne (wyżłobione).