nie codziennie naukowcy wykopują szczękę dinozaura—lub odkopują szczątki skamieniałych owadów. Paleontolodzy nie mogli uwierzyć w swoje szczęście, kiedy w 2010 roku znaleźli 75-milionową kość szczękową hadrozaura z kaczką w Dinosaur Provincial Park w kanadyjskiej prowincji Alberta, zwieńczoną 7-centymetrową plamą bursztynu zawierającą ślady drzew i mszyc wysysających sok (powyżej).

„niezwykła” skamielina dwa w jednym zostałaby zachowana w niewiarygodnie nieprawdopodobnym łańcuchu zdarzeń-piszą dziś naukowcy w doniesieniach naukowych. Paleontolodzy uważają, że po śmierci Prosaurolophus hadrozaur—a ciało rozpadło się z kości szczęki-spłynął do rzeki. Tam również spadła kropla lepkiej żywicy z sekwoi lub araukariańskiego drzewa iglastego. Kropla, zawierająca pechową mszycę, zmyła się o kość i została przyciśnięta do niej przez przepływ wody-twierdzą naukowcy. Następnie przez dziesiątki milionów lat była pokryta osadem, podczas którego Żywica utwardzała się w bursztyn.

znalezisko—pierwsze tego typu w Ameryce Północnej—zawiera mnóstwo tajemnic dotyczących środowiska dinozaurów. Na przykład ślady roślin i owadów w środku potwierdzają to, co wielu paleontologów już przypuszczało: niektóre hadrozaury, w tym 9-metrowy Prosaurolophus, żywiły się drzewami iglastymi w pobliżu przybrzeżnych obszarów zalewowych.